Niedawne badania nad dorosłymi kanadyjczykami wykazały związek między urazowym uszkodzeniem mózgu a historią zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, co sugeruje, że osoby dorosłe z uszkodzeniami mózgu w wywiadzie mogą odnieść korzyści z poprawy badań przesiewowych w kierunku zaburzeń zachowania.
W opublikowanym badaniu wykorzystano dane uzyskane z ankiety telefonicznej dorosłych mieszkańców Ontario w Kanadzie.
„Te nowe dane sugerują znaczący związek między ADHD [zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi] a TBI [traumatyczne uszkodzenie mózgu]” – mówi współbadawca dr Robert Mann. „Widzimy, że dorośli z TBI są ponad dwa razy bardziej prawdopodobne niż osoby bez zgłaszania objawów ADHD.”
ADHD jest przewlekłym zaburzeniem behawioralnym charakteryzującym się problemami takimi jak zachowanie impulsywne i trudności z utrzymaniem uwagi. Stan zazwyczaj rozpoczyna się w dzieciństwie i często trwa do wieku dorosłego.
Według Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), od 2011 roku około 11% dzieci w wieku 4-17 lat (6,4 miliona) miało zdiagnozowane ADHD, a liczba ta rosła z roku na rok.
Tymczasem raport CDC informuje, że w 2010 r. Około 2,5 miliona TBI wystąpiło jako izolowane obrażenia lub obok innych urazów. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uważa, że do 2020 roku TBI może stać się trzecim największym źródłem chorób i niepełnosprawności na świecie, za chorobami serca i depresją.
Wcześniejsze badania wykazały, że może istnieć związek między ADHD i TBI w dzieciństwie.
„Nie jest to zaskakujące, ponieważ niektóre najbardziej trwałe konsekwencje TBI obejmują objawy podobne do ADHD, takie jak zaburzenia pamięci i uwagi, deficyty w funkcjach wykonawczych, takich jak planowanie i organizacja, przetwarzanie spółgłosek i samogłosek oraz zachowania impulsywne” – mówi główny autor Gabriela Ilie, doktorantka w szpitalu St. Michael w Toronto w Kanadzie.
„Znaczące pozytywne powiązania między TBI a obecnym i przeszłym ADHD”
Aby zbadać tę potencjalną zależność, badacze przeanalizowali odpowiedzi 3 999 osób dorosłych w wieku 18 lat i starszych uczestniczących w Centrum Monitorowania Nałogów i Zdrowia Psychicznego (CAMH) – ciągłe badanie oceniające zdrowie fizyczne, zdrowie psychiczne i zażywanie substancji dorosłych w Ontario.
Ankiety przeprowadzono przy pomocy komputerowego wspomaganego wywiadu telefonicznego (CATI) w latach 2011 i 2012. W badaniu TBI zdefiniowano jako „uraz głowy, który powodował utratę przytomności przez co najmniej 5 minut lub nocną hospitalizację”.
Naukowcy odkryli, że wśród uczestników z historią TBI 5,9% stwierdziło, że wcześniej zdiagnozowano ADHD w pewnym momencie ich życia. Dodatkowe 6,6% przeszło na ekran dodatni pod względem ADHD w Skali samodzielnego raportu ADHD dla dorosłych podczas rozmów telefonicznych.
Eksperci sugerowali wcześniej, że TBI może spowodować zmiany psycho-neurologiczne, które zwiększają szanse rozwoju ADHD. Inni postawili hipotezę, że posiadanie ADHD może zwiększać ryzyko upadku osoby lub wypadku, który może spowodować TBI.
„Dlatego przydatna może być ocena historii TBI podczas badania przesiewowego i oceny ADHD w populacji osób dorosłych” – podsumowuje dr Ilie.
Ze względu na pozytywne skojarzenia zaobserwowane w badaniu między TBI a obecnym i przeszłym ADHD, naukowcy twierdzą, że potrzeba więcej badań w celu poszerzenia ich wiedzy na temat tego związku i jego wpływu na rozwój i leczenie ADHD i TBI.
Niedawno donoszono o innym badaniu ujawniającym, że klasa leków zwanych antycholinergikami może opóźniać powrót do zdrowia po TBI.
