Mając cel w życiu może wzmocnić odporność w obliczu przeciwności losu, mówią badania. Jest to również podstawą logoterapii, tradycyjnej praktyki psychoterapeutycznej. W tym artykule przyjrzymy się jego aktualnym zastosowaniom i przedstawimy kilka pomysłów, jak znaleźć własny cel życiowy.
Przenosimy szkoły, miejsca pracy i kraje w poszukiwaniu prawdziwego celu naszego życia, a jeśli nie ma objawienia, stajemy się sfrustrowani i zaczynamy kwestionować wybory, które do tej pory dokonaliśmy.
Inni mogą poczuć, że wiedzą dokładnie, jaki jest ich cel – nauczanie, szerzenie radości lub ratowanie życia – a to nagradza ich nową energią na każdym kroku, a także siłą pokonywania wszelkich przeszkód.
Niektórzy z nas mogą odkryć, że nasz cel życia zmienia się wraz z rozwojem emocjonalnym i intelektualnym, dlatego dostosowujemy nasze życiowe wybory do nowych celów, które dają nam witalność.
Posiadanie – lub brak – celu życiowego, jak wykazała nauka, może wpłynąć na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne na wiele namacalnych sposobów. Jedno z ostatnich badań wykazało, że być może intuicyjnie ludzie, którzy wierzą, że znaleźli swój cel w życiu, cieszą się lepszą jakością snu.
Inny sugerował, że im bardziej żyjemy z celem, tym bardziej spowalnia procesy starzenia się naszego ciała związane z stresem. Nie jest więc niespodzianką, że istnieje pozytywna korelacja między posiadaniem celu życiowego a przyjemnością długowieczności.
Typ tradycyjnej psychoterapii zwanej logoterapią koncentruje się na pomaganiu ludziom w uświadomieniu sobie, co sprawia, że ich życie jest znaczące, dzięki czemu mogą łatwiej pokonywać przeszkody wpływające na ich jakość życia.
Czym jest logoterapia?
Logoterapia została opracowana po raz pierwszy w latach 1940-1950 przez Viktora Emila Frankl (1905-1997), który był psychiatrą i neurologiem z Wiednia w Austrii. Frankl był zainteresowany ważnością celu życiowego w zdrowiu psychicznym ludzi.
Frankl miał niefortunną okazję przetestowania swoich teorii na sobie; jako Żyd został schwytany przez nazistów na początku lat 40. XX w. i wysłany do obozu koncentracyjnego.
Jak później wyjaśnił, to jego wytrwałość w przylgnięciu do własnego celu – lub kontynuowanie pracy życiowej, której był zmuszony opuścić – umocniło go i pomogło przetrwać horror Holokaustu.
Później przedstawił podstawy logoterapii w swojej najbardziej znanej książce, w której napisał:
„[E] wszystko może być wzięte od człowieka, ale jedna rzecz: ostatnia z ludzkich swobód – aby wybrać postawę w danych okolicznościach, aby wybrać własną drogę.”
Logoterapia stała się znana jako „trzecia szkoła psychoterapii”, oferując alternatywę dla tak zwanych „pierwszych” i „drugich” szkół. Są to Zygmunt Freud, który założył psychoanalizę, i Alfreda Adlera, którego teorie koncentrowały się wokół pojęcia „poczucia niższości”.
Dwie z najbardziej znanych technik stosowanych w terapii Frankl’a to paradoksalna intencja i derefleksja. Paradoksalna intencja ma na celu przełamanie błędnego koła lęku przedawnienia, w którym tak bardzo niepokoimy się o coś, co wywołuje obawy związane z niepokojem w związku z naszym źródłem niepokoju.
Frankl zasugerował, że jednym ze sposobów umożliwienia komuś oddalenia się od tego błędnego koła jest, jak mogłoby się wydawać, nieintuicyjne ujawnienie źródła ich niepokoju.
Derefleksja próbuje przerwać kolejny błędny cykl: taki, który staje się tak mocno związany z czymś, co chcemy osiągnąć, że poddajemy się zwiększonemu stresowi, przez co mniej prawdopodobne jest, że osiągniemy ten cel.
W tym przypadku Frankl poradził sobie po prostu zrobić sobie przerwę, aby przestać tak bardzo starać się osiągnąć ten cel i pozwolić sobie na poczucie braku przywiązania, aby oderwać się od nadmiernej presji, jaką nałożyliśmy na siebie.
Aktualne zastosowania kliniczne w logoterapii
Ponieważ niektóre praktyki logoterapii zalecają ekspozycję na lękowe bodźce, aby wytworzyć odczulanie – to znaczy przyzwyczajając się do tych bodźców, aby ich wpływ został zmniejszony – mogą one dobrze nadawać się do terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), która również wykorzystuje tę strategię do leczenia stanów takie jak fobie.
„Na wielu poziomach logoterapia wykazuje wysoki stopień zgodności z terapią behawioralną” – napisali autorzy artykułu z 2013 roku opublikowanego w czasopiśmie.
Twierdzą, że techniki logoterapeutyczne mogą być szczególnie skuteczne w walce z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi i depresją.
„[…] procedura ekspozycji […] może zmotywować klienta do stawienia czoła lękowi lub strachowi, czyniąc go / ją postrzeganiem jako opcję”, piszą, dodając: „Nie zawsze można kontrolować jego poziom niepokoju, ale może wybrać sposób reagowania na to. „
Jest to reakcja na niepokój, ponieważ zaczyna to przyjmować, co może być pomocne w zmniejszaniu jego poziomu i minimalizowaniu jego wpływu. Dokonując świadomego wyboru reagowania na niepokój w odwrotny sposób, podejmujemy pierwsze kroki w kierunku usunięcia go z naszego życia.
Autorzy badania doszli do wniosku, że „integracja pojęć znaczenia, wartości osobistych i celowych celów w protokole depresji indywidualizuje proces terapii i zwiększy dobrostan i odporność, zmniejszając wskaźnik nawrotów.”
Mówią, że dla osób żyjących z depresją i szukających leczenia ważne jest, aby przy pomocy swojego terapeutki zastanowić się nad tym, co nadaje sens ich życiu, co pomaga im żyć z poczuciem celu i ich osobistymi wartościami. są.Może to pomóc w rozwiązaniu ich specyficznego kontekstu dla danego stanu.
Innym sposobem, w jaki praktyki logotermiczne mogą być pomocne, niektórzy twierdzą, jest zapobieganie lub leczenie zespołu wypalenia zawodowego. Chociaż ten stan nie jest obecnie wymieniony na liście, jest związany z depresją i jest czasem nazywany jako forma zespołu stresu pourazowego.
Wypalenie charakteryzuje się fizycznym i psychicznym wyczerpaniem po długotrwałym nadmiernym zaangażowaniu, zwykle w pracy lub projekcie. To wyczerpanie może obejmować zmęczenie, brak motywacji i poczucie alienacji.
Monika Ulrichová, która jest adiunktem na Uniwersytecie Hradec Králové w Czechach, twierdzi, że logoterapia pomaga zapobiegać lub leczyć wypalenie, zadając ludziom odpowiednie pytania, które pozwolą im zmienić nastawienie, w którym pracują.
„Istotną częścią profilaktyki i leczenia zespołu wypalenia zawodowego są wartości własne żyjących ludzi – w związkach, w rodzinie, ale także w maleńkich drobiazgach. Ludzie powinni poruszać się w granicach” Chcę i mogę działać różnie’.”
Prof. Monika Ulrichová
„Ludzie powinni poddać się autorefleksji i odpowiedzieć na następujące pytania:” Czy naprawdę muszę? „,” Co się stanie, jeśli tego nie zrobię? „,” Jakie będą konsekwencje? ” naprawdę musisz? „, dodaje.
Znaczenie, cel i percepcja
Oczywiście znalezienie sensu życia, jeśli utkniesz w trudnym miejscu, jest skomplikowanym problemem i nie ma ustalonego przepisu. Wszyscy będziemy mieli różne motywacje, a te same strategie znalezienia celu nie będą działać dla wszystkich.
Jednak w książce Frankl zasugerował, że istnieją trzy główne typy wartości, które ludzie mogą subskrybować, co może pomóc im w identyfikacji sensu życia:
- wartości twórcze, czyli „wartości, które są realizowane w twórczym działaniu”
- wartości empiryczne, które można „zrealizować w otwartości na świat – na przykład poddając się pięknu natury lub sztuki”
- wartości postawy, odnoszące się do „reakcji człowieka na ograniczenia dotyczące [ich] możliwości”
Innymi słowy, twórcze działania, które angażują nasze talenty, otwartość na odnajdywanie przyjemności i piękna w świecie oraz umiejętność opanowania naszych reakcji na okoliczności, na które nie mamy wpływu, są dobrymi sposobami życia świadomie i stawania się bardziej odpornymi.
Jedno z badań wykazało na przykład, że chociaż stres wpływa na nasze zdrowie, to jak postrzegamy stres, możemy również przeciwdziałać nam; jeśli zastanowimy się, w jaki sposób narażenie na stres wpływa na nas, wpływ na nasze zdrowie będzie prawdopodobnie jeszcze większy.
Chociaż nie ma prawdziwego skrótu, aby dowiedzieć się, jak znaleźć cel naszego życia i jak stać się odpornym na przeszkody, Adam Lipsk – producent i autor filmowy i teatralny – sugeruje, że zadając sobie pięć prostych pytań, możemy poprowadzić nas we właściwym kierunku .
W swoim przemówieniu na temat TED (które można obejrzeć tutaj) sugeruje, abyśmy wszyscy zajęli kilka minut, aby zadać sobie pytanie, kim jesteśmy, co robimy, dla kogo to robimy, czego ci beneficjenci potrzebują lub czego chcą i jaka jest nasza ostateczna wypłata. .
Znalezienie odpowiedzi na te pytania, jak sugeruje, może pomóc nam stać się bardziej świadomymi tego, jakie działania prowadzą nas do działania i dlaczego ostatecznie chcemy je kontynuować.
Jakie są twoje strategie znalezienia – lub przypomnienia sobie – twojego celu w życiu? A czy mająca jedną pomoc w przezwyciężaniu problemów, kiedy i kiedy powstają? Daj nam znać.
