Śmierć jest czymś, co my, prędzej czy później, musimy zmierzyć. Ale jak na to zareagujemy? Dlaczego niektórzy z nas bardziej się boją niż inni? I co dokładnie przeraża nas śmiercią? Oferujemy przegląd teorii związanych z lękiem przed śmiercią i tego, co możesz zrobić, aby rozwiązać ten problem.
W większym lub mniejszym stopniu jest prawdopodobne, że wszyscy boimy się śmierci – niezależnie od tego, czy jest to myśl o naszym własnym ustaniu, czy lęk, że ktoś, kogo kochamy, może przeminąć. Myśl o śmierci nie jest przyjemna, a wielu z nas unika takich chorobliwych rozważań, naturalnie skupiając się na tym, co oferuje życie, a także na własnych pragnieniach i celach.
A jednak, jak kiedyś słynny Benjamin Franklin napisał: „Na tym świecie nic nie można powiedzieć, że jest pewne, z wyjątkiem śmierci i podatków”, więc nie jest niespodzianką, że martwe obawy związane ze śmiercią czasami nas burzą.
Strach przed śmiercią jest czasem określany jako „thanatofobia”, wywodzący się ze starożytnych greckich słów „Thanatos”, imię boga śmierci i „phobos”, co oznacza „strach”.
Warto zauważyć, że tanatofobia – która w kontekście klinicznym nazywana jest „lękiem przed śmiercią” – nie jest wymieniona jako zaburzenie samo w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych. Mimo to rzadko się mówi o lęku może poważnie wpływać na styl życia ludzi i zdrowie emocjonalne.
Thanatophobia: Naturalny czy urazowy?
Thanatofobia została po raz pierwszy zaatakowana przez Zygmunta Freuda, który nie uważał tego za strach przed śmiercią. Freud uważał, że nie możemy prawdziwie wierzyć w śmierć jako prawdziwe wydarzenie, więc wszelkie obawy związane ze śmiercią muszą wynikać z nieusankcjonowanej traumy z dzieciństwa.
Ale to teoria wysunięta nieco później przez antropologa Ernsta Beckera zakończyła się informowaniem o najbardziej aktualnych zrozumieniach lęku przed śmiercią i jego przyczynach. Becker uważał, że lęk przed śmiercią jest naturalny dla wszystkich ludzi, którzy uważają, że śmierć i śmierć są nie do zaakceptowania.
Dlatego, jak przekonywał, wszystko, co robią wszyscy – cele, które sobie stawiamy, nasze pasje i hobby, oraz działania, w które się angażujemy – jest w istocie strategią radzenia sobie, i to są rzeczy, na których się koncentrujemy, więc nie musimy tego robić. martwić się o naszą ostateczną śmierć.
Praca Beckera dała początek teorii zarządzania terrorem (TMT), która zakłada, że ludzie muszą nieustannie zajmować się wewnętrznym konfliktem: podstawowym pragnieniem życia wbrew pewności śmierci. TMT kładzie nacisk na samoświadomość jednostek i ich dążenie do osiągnięcia celów osobistych, motywowane świadomością umieralności.
Ponadto, według TMT, samoocena ma kluczowe znaczenie dla stopnia, w którym jednostki doświadczają lęku przed śmiercią. Osoby o wysokiej samoocenie lepiej radzą sobie z lękiem przed śmiercią, podczas gdy osoby o niskim poczuciu własnej wartości są łatwiejsze do zastraszenia w sytuacjach związanych ze śmiercią.
Niektóre nowsze podejścia sugerują „środkową drogę” między TMT a inną teorią określaną jako „teoria separacji”, która podkreśla znaczenie wczesnej traumy, wzmocnionej przez świadomość śmiertelności w późniejszym życiu.
Innym ostatnim podejściem do zrozumienia i wyjaśnienia lęku przed śmiercią jest „pourazowa teoria wzrostu” (PTG). Według PTG przeżycie niepokojącego zdarzenia – na przykład śmierci bliskiej osoby lub otrzymania niepokojącej diagnozy stanu zdrowia – może w rzeczywistości mieć pozytywny wpływ, sprawiając, że ludzie doceniają małe rzeczy w życiu o wiele bardziej lub stają się bardziej celami zorientowany.
Lęk przed śmiercią jako zaburzenie
Chociaż jest prawdopodobne, że wszyscy będziemy martwić się o śmierć lub sytuację związaną ze śmiercią w pewnym momencie naszego życia, lęk przed śmiercią jest jedynie patologiczny, kiedy osiąga ekstremalne poziomy, zakłócając normalny tryb życia jednostki.
Jedno z kontrowersji o lęku przed śmiercią – jak podaje zaniepokojona żona mężczyzny – podkreśla, jak ten rodzaj strachu może stać się obsesyjny i wymknąć się spod kontroli.
„Strach dotyczy konkretnie śmierci (nie bólu lub śmierci) i jej pustki (nie jest religijny) oraz faktu, że już go tu nie będzie. […] to irracjonalny, emocjonalny lęk, ma kłopoty z kontrolowaniem, ostatnio się pogarsza – nie jest pewien dlaczego, ale sprawiło, że poczuł się panikowany i myśli zaczęły błądzić w ciągu dnia. „
Kto boi się śmierci?
Dr Robert Kastenbaum dokonał przeglądu różnych teorii i badań psychologicznych związanych z pojęciem śmierci, określając, które populacje najprawdopodobniej wykażą trwały lęk przed śmiercią. Drs. Patricia Furer i John Walker podsumowują wyniki w artykule opublikowanym w Internecie.
- Większość osób boi się śmierci. Większość ludzi obawia się śmierci, ale zwykle wykazują jedynie niski lub umiarkowany poziom lęku.
- Kobiety częściej boją się śmierci niż mężczyźni. Co więcej, nowe badanie wykazało, że podczas gdy lęk przed śmiercią zdaje się pojawiać u kobiet i mężczyzn w wieku 20 lat, kobiety również doświadczają drugiej fali noratofobii po osiągnięciu wieku 50 lat.
- Młodzi ludzie równie często doświadczają lęków przed śmiercią, jak osoby starsze.
- Wydaje się, że istnieje pewna korelacja między poziomem wykształcenia a statusem społeczno-ekonomicznym osoby i zmniejszeniem lęku przed śmiercią.
- Nie znaleziono związku pomiędzy zaangażowaniem religijnym a zmniejszeniem lęku przed śmiercią.
Specjaliści twierdzą, że często lęk śmierci nie przychodzi sam, a towarzyszy mu inny rodzaj zaburzeń zdrowia psychicznego (takich jak uogólnione zaburzenie lękowe, zaburzenie lękowe, zespół stresu pourazowego, depresja lub obsesja). -kompulsyjne zaburzenie).
Inne badania pokazują, że osoby wykazujące lęk zdrowotny lub hipochondria również odczuwają lęk przed śmiercią, ponieważ naturalnie korelują z nadmiernym niepokojem o zdrowie.
CBT dla lęku przed śmiercią
Obecnie specjaliści zalecają terapię poznawczo-behawioralną (CBT) osobom, które doświadczają poważnego lęku przed śmiercią. CBT opiera się na dyskusjach i ekspozycji i jest często stosowany w leczeniu depresji i wielu różnych rodzajów lęków i fobii, takich jak strach przed lataniem.
Drs. Furer i Walker doradzają sześciostopniową „interwencję poznawczo-behawioralną” w przypadku osób zajmujących się lękiem przed śmiercią.
1. Narażenie na obawy
Osoby starające się zredukować lęk przed śmiercią muszą być przekonane nie tylko do wyraźnego wyrażenia swojego lęku, ale także do określenia, co dokładnie ich przeraża śmiercią, i czy istnieją sytuacje lub miejsca – takie jak pogrzeby czy cmentarze – które mają aby tego uniknąć, aby nie wywoływać strachu.
Drs. Furer i Walker sugerują „ekspozycję (zarówno in vivo, jak i imaginację) na obawy związane ze śmiercią”, ponieważ stawianie czoła elementom związanym z indywidualną formą lęku jednostki jest ważną częścią CBT.
2. „Ograniczenie zachowań związanych z poszukiwaniem reasekuracji”
Ten krok ma na celu skłonność jednostki do obsesyjnego sprawdzania własnego ciała w celu wywołania niepokojących zmian, rozmawiania z mentorami lub szanowanymi rówieśnikami, którzy szukają emocjonalnego poczucia bezpieczeństwa w związku ze swoimi zmartwieniami związanymi ze śmiercią, oraz do nienormalnego polegania na idealizowanych zdrowych i emocjonalnych pomocach, od suplementów do przesądny zachowanie.
Aby zapobiec tym nieprzyjemnym zachowaniom, dr. Furer i Walker sugerują „odkładanie zachowań docelowych, stopniowe zmniejszanie ich częstotliwości lub po prostu zatrzymywanie zachowania” od „zadania domowego” zapobieganie odpowiedziom „.
3. Przegląd osobistych doświadczeń
Ważne jest również, aby przejrzeć osobiste „doświadczenia osobiste ze śmiercią”, takie jak świadek śmierci bliskiej osoby lub borykanie się z własną lub cudzą chorobą zagrażającą życiu.
„Pomagamy [im] przejść do bardziej zrównoważonych poglądów na te kwestie”, dr. Furer i Walker wyjaśniają: „mogą pomóc im spokojniej radzić sobie z perspektywą śmierci”.
4. Zmiana ostrości na czerpanie przyjemności z życia
Następnie jednostka powinna jasno określić swoje „krótko-, średnio- i długoterminowe cele”, aby móc skupić się na tym, co chcą osiągnąć w życiu i jak najlepiej cieszyć się ich doświadczeniami, zamiast obsesyjnie lękać się ich śmierć.
5. „Rozwijanie zdrowego stylu życia”
Terapeuta musi również zidentyfikować i rozwiązać wszelkie stałe źródła stresu dla osoby stojącej w obliczu lęku przed śmiercią lub innych „niezdrowych aspektów swojego stylu życia”, które potencjalnie mogą pogłębić strach.
6. Zapobieganie nawrotom lęku
Wreszcie, Drs. Furer i Walker przyznają, że nawet po początkowych sukcesach w zmniejszaniu lęku przed śmiercią za pośrednictwem CBT, wiele osób doświadcza nawrotu. Aby temu zapobiec, mówią, że ważne jest, aby pomóc każdemu „opracować strategie radzenia sobie” w trudnych sytuacjach, które mogą ponownie wywołać lęk przed śmiercią, takich jak nagłe choroby lub kryzys emocjonalny.
Zwalczanie lęku przed śmiercią z domu
Niedawno profesjonaliści z branży pogrzebowej, a także osoby świeckie zainteresowane rozwiązywaniem problemów związanych z lękiem przed śmiercią, utworzyły zasoby, aby pomóc innym ludziom radzić sobie z tanatofobią.
Na przykład mortycka Caitlin Doughty założyła Zakon Dobrej Śmierci, będący kolektywem profesjonalistów z różnych środowisk, którzy poświęcają się informowaniu społeczeństwa o praktykach związanych ze śmiercią i zachęcają ludzi do „patrzenia w dół [ich] śmierci lęki. „
Podobna inicjatywa, która nabrała tempa w ostatnich latach, to Death Cafe, projekt, który pozwala ludziom z całego świata organizować spotkania, w których badają tematy śmierci. Celem Death Cafe jest „zwiększanie świadomości śmierci, aby pomóc ludziom w maksymalnym wykorzystaniu ich (skończonego) życia”.
Aby jednak stawić czoła lękowi przed śmiercią, trzeba najpierw zrozumieć, co to jest, a dokładniej, że boją się śmierci. W jednym z klasycznych artykułów na temat tanatofobii cytowanych przez Doughty’ego wskazano siedem możliwych przyczyn lęku przed śmiercią.
- Nie mogłem już mieć żadnych doświadczeń.
- Nie jestem pewien, co może się ze mną stać, jeśli pojawi się życie po śmierci.
- Boję się tego, co może się stać z moim ciałem po śmierci.
- Nie mogłem dłużej dbać o moich podopiecznych.
- Moja śmierć spowodowałaby ból moich krewnych i przyjaciół.
- Wszystkie moje plany i projekty dobiegły końca.
- Proces umierania może być bolesny.
Doughty sugeruje, aby wybrać dwa powody, które z całą mocą utożsamiamy z naszym osobistym uzasadnieniem obawy przed śmiercią i podejmujemy pragmatyczne kroki w celu ich rozwiązania.
Jeśli obawiamy się, na przykład, że ktoś zależny od nas może zostać po kryzysie finansowym po kryzysie finansowym, powinniśmy podjąć kroki w celu zapewnienia, że są one przewidziane w tej sytuacji.
Jej zdaniem, umiejętność „rozpieszczania” elementów naszego lęku przed śmiercią i stawiania im czoła osobno może pomóc nam odzyskać spokój i mniej niepokoić się naszymi lękami.
Zmierz się z tym, unikając go?
Śmierć i lęk przed śmiercią są często trudnymi tematami do poruszenia, zwłaszcza, że nawet pracownicy służby zdrowia nie są pewni, jak o tym mówić lub na które mają wpływ.
Jako społeczeństwo, tak bardzo chcemy uniknąć myślenia o końcu życia, które zaczęliśmy obsesyjnie na temat sposobów sztucznego zachowania życia – takich jak krionika lub „rozszerzona wieczność”, która jest projektem, który ma na celu stworzenie „cyfrowych spadkobierców” potrafią rozumować i reagować w sposób podobny do swoich ludzkich „oryginałów”.
Nie ma jednoznacznego sposobu radzenia sobie z myślą o własnej lub cudzej śmiertelności, a jednak musimy to zrobić, jeśli mamy prowadzić produktywne życie. Jakie są twoje myśli: czy śmierć jest najlepiej skonfrontowana z szeroko otwartymi oczami?
