Miedź jest niezbędnym minerałem śladowym niezbędnym do przeżycia. Występuje we wszystkich tkankach organizmu i odgrywa rolę w tworzeniu czerwonych krwinek i utrzymaniu komórek nerwowych i układu odpornościowego.
Pomaga także organizmowi w tworzeniu kolagenu i absorbowaniu żelaza, a także odgrywa rolę w produkcji energii.
Większość miedzi w organizmie znajduje się w wątrobie, mózgu, sercu, nerkach i mięśniach szkieletowych.
Zarówno za dużo, jak i za mało miedzi może wpływać na działanie mózgu. Upośledzenia zostały powiązane z chorobą Menkesa, Wilsona i Alzheimera
Niedobór jest rzadki, ale może prowadzić do chorób układu krążenia i innych problemów.
W tym artykule omówiono korzyści zdrowotne miedzi, źródeł i wszelkich potencjalnych zagrożeń dla zdrowia.
Szybkie fakty o miedzi:
- Miedź jest niezbędna do szeregu funkcji organizmu.
- Niedobór miedzi występuje rzadko, z wyjątkiem szczególnych chorób, takich jak choroba Menkesa.
- Suplementy miedzi zwykle nie są konieczne i mogą prowadzić do braku równowagi.
- Nierównowagę miedzi powiązano z chorobą Alzheimera.
- Każdy, kto rozważa suplementację miedzi, powinien najpierw porozmawiać z lekarzem.
Korzyści zdrowotne
Miedź jest niezbędnym składnikiem odżywczym dla organizmu.
Wraz z żelazem umożliwia organizmowi tworzenie czerwonych krwinek.
Pomaga w utrzymaniu zdrowych kości, naczyń krwionośnych, nerwów i funkcji układu odpornościowego, a także przyczynia się do wchłaniania żelaza.
Wystarczająca ilość miedzi w diecie może pomóc w zapobieganiu chorobom sercowo-naczyniowym i osteoporozie.
Zdrowie układu krążenia
Niski poziom miedzi wiąże się z wysokim poziomem cholesterolu i wysokim ciśnieniem krwi. Jedna grupa badaczy zasugerowała, że niektórzy pacjenci z niewydolnością serca mogą korzystać z suplementów miedzi.
Badania na zwierzętach powiązały niski poziom miedzi z CVD, ale nie jest jasne, czy niedobór miałby taki sam wpływ na ludzi.
Sygnalizacja neuronowa
W 2016 r. Prof. Chris Chang, chemik, uczestnik programu wymiany sakralnej Sacklera w Berkeley w Kalifornii, opracował i zastosował sondę fluorescencyjną do śledzenia ruchu miedzi w komórkach nerwowych i poza nią.
Prof. Chang mówi: „Miedź jest jak przełącznik hamulca lub ściemniacza, po jednym dla każdej komórki nerwowej”.
Jego zespół odkrył, że jeśli duże ilości miedzi dostaną się do komórki, wydaje się to zmniejszać sygnalizację neuronów. Kiedy poziom miedzi w tej komórce spada, sygnalizacja zostaje wznowiona.
Funkcja odpornościowa
Zbyt mała ilość miedzi może prowadzić do neutropenii. Jest to niedobór białych krwinek lub neutrofili, które zwalczają infekcje.
Osoba z niskim poziomem neutrofili jest bardziej narażona na chorobę zakaźną.
Osteoporoza
Poważny niedobór miedzi wiąże się z mniejszą gęstością mineralną kości i wyższym ryzykiem osteoporozy.
Potrzebne są dalsze badania nad tym, jak marginalny niedobór miedzi może wpływać na zdrowie kości, oraz w jaki sposób suplementacja miedzi może pomóc w zapobieganiu i leczeniu osteoporozy.
Produkcja kolagenu
Miedź odgrywa ważną rolę w utrzymaniu kolagenu i elastyny, głównych składników strukturalnych naszych ciał. Naukowcy postawili hipotezę, że miedź może mieć właściwości przeciwutleniające i że wraz z innymi przeciwutleniaczami zdrowe spożycie może pomóc w zapobieganiu starzeniu się skóry.
Bez wystarczającej ilości miedzi organizm nie może zastąpić uszkodzonej tkanki łącznej lub kolagenu, który tworzy rusztowanie dla kości.
Może to prowadzić do wielu problemów, w tym dysfunkcji stawów, ponieważ tkanki ciała zaczynają się rozkładać.
Artretyzm
Badania na zwierzętach wykazały, że miedź może pomóc w zapobieganiu lub opóźniać zapalenie stawów, a ludzie noszą miedziane bransoletki w tym celu. Jednak żadne badania na ludziach nie potwierdziły tego.
Działanie antyoksydacyjne
Miedź może również pełnić funkcję antyoksydacyjną. Może to pomóc w ograniczeniu produkcji wolnych rodników.
Wolne rodniki mogą uszkadzać komórki i DNA, prowadząc do raka i innych chorób.
Wymagania: ile potrzebuję?
Zalecana dzienna porcja (RDA) wynosi około 900 mikrogramów (mcg) dziennie dla nastolatków i dorosłych.
Górny limit dla dorosłych w wieku 19 lat i powyżej wynosi 10 000 mcg lub 10 miligramów (mg) na dobę. Spożycie powyżej tego poziomu może być toksyczne.
Zarówno niedobór miedzi, jak i toksyczność miedzi występują rzadko w Stanach Zjednoczonych (USA).
Niedobór
Podczas gdy niedobór miedzi występuje rzadko, niektóre warunki zdrowotne i inne czynniki mogą zwiększać ryzyko.
Obejmują one:
- wady genetyczne metabolizmu miedzi
- problemy z absorpcją
- zbyt wysokie spożycie suplementów cynku lub witaminy C.
- niektóre stany, takie jak demielinizacja ośrodkowego układu nerwowego (OUN), polineuropatia, mielopatia i zapalenie nerwu wzrokowego
Ponieważ miedź jest przechowywana w wątrobie, niedobory rozwijają się powoli z czasem.
Cynk i witamina C
Wysokie spożycie cynku (150 mg dziennie lub więcej) i witaminy C (ponad 1500 mg dziennie) może wywoływać niedobór miedzi, konkurując z miedzią o wchłanianie w jelicie.
Przyczyny niedoboru u niemowląt
Niedobór miedzi obserwowano u niemowląt, którzy spożywają mleko krowie zamiast formuły. Mleko krowie ma niską zawartość miedzi. Dzieci poniżej 1 roku życia powinny być karmione piersią, a jeśli nie, karmione preparatem. Mleko krowie nie ma wymaganych składników odżywczych dla ludzkiego niemowlęcia.
Skutki niedoboru
Niski poziom miedzi może prowadzić do:
- niedokrwistość
- niska temperatura ciała
- pęknięcie kości
- osteoporoza
- utrata pigmentacji skóry
- problemy z tarczycą
Choroby metaboliczne mogą wpływać na sposób wchłaniania witamin i minerałów przez organizm.
Choroba Menkesa
Choroba Menkesa, zaburzenie recesywne związane z X, niekorzystnie wpływa na to, jak mózg metabolizuje miedź. Może to spowodować brak rozwoju i opóźnienia neurorozwojowe u niemowląt w wieku od około 6 do 8 tygodni. Dziecko z tą chorobą może nie przetrwać do wieku 3 lat.
Podskórne zastrzyki miedzi mogą pomóc w normalizacji poziomu miedzi we krwi, ale to, czy pomagają one w normalizacji poziomu miedzi w mózgu, zależy od rodzaju mutacji genetycznej.
Jedno z badań klinicznych wykazało, że leczenie niemowląt przed wystąpieniem objawów może przyczynić się do poprawy motoryki, zdolności motorycznych i zdolności adaptacyjnych, umiejętności osobistych i społecznych oraz rozwoju neurologicznego języka u dzieci. Poprawił także wzrost.
Inne skutki niedoboru miedzi
Niedobór miedzi został również powiązany z:
- zwiększone ryzyko infekcji
- osteoporoza
- depigmentacja włosów i skóry
- niedokrwistość, ponieważ miedź przyczynia się do tworzenia czerwonych krwinek
Mózg i układ nerwowy
Zbyt mało lub za dużo miedzi może uszkodzić tkankę mózgową.
U dorosłych obserwowano neurodegenerację w wyniku braku równowagi w miedzi. Może to być spowodowane problemami z mechanizmami zaangażowanymi w metabolizowanie miedzi do użycia w mózgu.
Wysokie poziomy miedzi mogą prowadzić do uszkodzeń oksydacyjnych w mózgu. Na przykład w chorobie Wilsona wysoki poziom miedzi gromadzi się w wątrobie, mózgu i innych ważnych narządach.
Możliwe powiązanie z chorobą Alzheimera
Nadmierna kumulacja miedzi wiąże się również z chorobą Alzheimera.
Prof. Chang i współpracownicy postawili hipotezę, że gdy miedź gromadzi się w niecodzienny sposób, może to powodować tworzenie się płytek amyloidowych na komórkach nerwowych.
Nagromadzenie płytek amyloidowych może prowadzić do choroby Alzheimera i innych zaburzeń neurodegeneracyjnych.
Źródła jedzenia
Miedź znajduje się w wielu produktach spożywczych.
Dobre źródła to:
- ostrygi i inne skorupiaki
- pełnoziarniste
- fasolki
- ziemniaki
- drożdże
- ciemne zielone liściaste
- kakao
- suszone owoce
- czarny pieprz
- narządy mięsne, takie jak nerki i wątroba
- orzechy, takie jak orzechy nerkowca i migdały
Większość owoców i warzyw ma niską zawartość miedzi, ale jest obecna w pełnoziarnistych produktach i jest dodawana do płatków śniadaniowych i innych wzbogaconych produktów.
Suplementy
Dostępne są suplementy miedzi, ale najlepiej jest najpierw spróbować uzyskać niezbędne witaminy i minerały w żywności, aby zmniejszyć ryzyko braku równowagi. Bardzo niewielu ludzi potrzebuje suplementu z miedzi.
Dodatkowo, składniki odżywcze w żywności działają razem, tworząc efekt, który jest bardziej znaczący niż ten uzyskany poprzez oddzielenie pojedynczych składników odżywczych.
Większość suplementów multiwitaminowych zawiera 2 mg miedzi, która jest w połowie bezpiecznego i odpowiedniego zakresu spożycia ustalonego przez Food and Nutrition Board (FNB).
Ryzyka
Suplementy miedzi mogą wchodzić w interakcje z następującymi:
- pigułki antykoncepcyjne i terapia hormonalna
- niesteroidowe środki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak aspiracja i ibuprofen
- penicylamina, stosowana w celu obniżenia poziomu miedzi w chorobie Wilsona
- allopurinol, leczenie dny moczanowej
- cymetydyna lub Tagamet stosuje się w przypadku wrzodów żołądka i refluksu żołądkowego
- suplementy cynkowe
Produkty te mogą zmniejszać lub zwiększać poziom miedzi we krwi, co prowadzi do braku równowagi.
Toksyczność miedzi
Nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych po normalnym spożyciu miedzi, ale objawy mogą pojawić się, jeśli:
- nadmierna suplementacja
- wysoki poziom miedzi w wodzie pitnej, taki jak woda ze studni lub woda przechowywana w rurach miedzianych
- narażenie na działanie chemikaliów zawierających duże ilości miedzi
- używanie miedzianych garnków do gotowania
Oznaki toksyczności miedzi obejmują:
- nudności, wymioty, biegunka i ból brzucha
- bół głowy
- zawroty głowy
- słabość
- metaliczny smak w ustach
Bardziej poważne efekty są rzadkie, ale obejmują:
- marskość i żółtaczka
- nieprawidłowości w czerwonych krwinkach i problemy z sercem
Zwiększone poziomy miedzi w surowicy wiązały się z większym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych.
Woda zawierająca więcej niż 6 mg miedzi na litr może powodować problemy żołądkowe. Jeśli wydaje się, że woda pitna wywołuje objawy, osoba powinna zobaczyć, jak ją przetestować.
Na wynos
Niedobór miedzi może mieć negatywny wpływ na zdrowie, ale zdarza się rzadko u zdrowych ludzi stosujących zrównoważoną dietę.
Wymagania pokarmowe powinny być najpierw spełnione poprzez żywność, a następnie suplementy mogą być wykorzystane jako kopia zapasowa.
Każdy, kto rozważa podjęcie suplementu, powinien najpierw skontaktować się z lekarzem. Suplementy nie są monitorowane przez podawanie żywności i leków (FDA) pod względem jakości lub czystości.
