Jazda na rowerze stacjonarnym może przynieść znaczące korzyści osobom z chorobą Parkinsona, zwłaszcza gdy cykliści osiągają wyższe prędkości. Oto niezwykle interesujące wyniki nowego badania, które zostały zaprezentowane na spotkaniu naukowym w USA. Badacze odkryli, że intensywna jazda na rowerze, zwłaszcza w tempie przekraczającym to, co pacjenci wybierają samodzielnie, prowadzi do efektywniejszej komunikacji pomiędzy obszarami mózgu odpowiedzialnymi za ruch.
Wyniki badania ogłoszono na zjeździe naukowym Towarzystwa Radiologicznego Ameryki Północnej oraz podczas dorocznego spotkania w Chicago.
Choroba Parkinsona
Około 7 do 10 milionów ludzi na całym świecie żyje z chorobą Parkinsona — przewlekłym, postępującym zaburzeniem neurologicznym, które prowadzi do stopniowego uszkodzenia części mózgu. Główne objawy obejmują drżenie, sztywność mięśni oraz bradykinezję, czyli spowolnienie ruchów.
Większość przypadków występuje po 50 roku życia, a wraz z postępem choroby mogą wystąpić także problemy poznawcze oraz behawioralne, w tym otępienie.
Pomysł na badanie rozpoczął się podczas charytatywnej przejażdżki
Badacz Jay L. Alberts, neurolog z Cleveland Clinic Lerner Research Institute, zauważył potencjał ćwiczeń dla pacjentów z chorobą Parkinsona podczas charytatywnej przejażdżki w Iowa w 2003 roku. Jeździł wówczas na tandemie z pacjentką Parkinsona, która wykazała poprawę objawów po intensywnej jeździe.
Opisując swoje odkrycie jako «nieoczekiwane», Alberts podkreślił:
«Pedałowałem szybciej niż ona, co zmusiło ją do szybszego pedałowania.» Dzięki temu poprawiła swoją funkcję kończyny górnej, co skłoniło badaczy do zbadania mechanizmów, które mogły za tym stać.
Co zrobili badacze
W badaniu Albertsa, przy współpracy z Chintanem Shah i innymi naukowcami z Cleveland Clinic, wykorzystano funkcjonalne obrazowanie rezonansu magnetycznego (fcMRI) do analizy wpływu ćwiczeń na 26 pacjentów w wieku od 30 do 75 lat z łagodną i umiarkowaną chorobą Parkinsona.
fcMRI pozwala na ocenę aktywności różnych obszarów mózgu poprzez monitorowanie zmian w zawartości tlenu we krwi. Badacze losowo podzielili pacjentów na dwie grupy. Jedna z nich (13 pacjentów) jeździła w swoim własnym tempie, podczas gdy druga grupa wykonywała cykle z wymuszoną prędkością.
Obie grupy uczestniczyły w sesjach ćwiczeń na stacjonarnych rowerach trzy razy w tygodniu przez 8 tygodni. Pacjenci byli poddawani skanom MRI na początku badania, na końcu oraz po czterech tygodniach obserwacji.
Rowerzyści z grupy z wymuszoną prędkością korzystali z rowerów wyposażonych w specjalnie sterowane silniki, które pozwalały im jeździć szybciej niż ich dobrowolne tempo. Jak wyjaśnia Alberts:
«Opracowaliśmy algorytm do kontrolowania silnika na rowerze i użyliśmy kontrolera, aby dostosować jego pracę na podstawie mocy pacjenta.»
Co znaleźli
Analizując dane z fcMRI, zespół obliczył poziom aktywacji mózgu oraz poziomy połączeń między różnymi obszarami, korelując je ze średnią prędkością pedałowania.
Naukowcy odkryli zwiększoną aktywność w połączeniach między główną korą motoryczną a tylnym rejonem wzgórza mózgu, stwierdzając, że szybsze tempo jazdy było kluczowe dla tych ulepszeń, które utrzymywały się również po okresie obserwacji.
Niektóre z wyników były podobne do wzorców aktywacji zaobserwowanych podczas głębokiej stymulacji mózgu, stosowanej w późnych stadiach choroby.
Skuteczna, tania terapia
Shah podkreśla, że badania sugerują, że «ćwiczenie na rowerze z przymusową prędkością może być skuteczną i niedrogą metodą leczenia choroby Parkinsona».
Alberts jednak zauważa, że nie wszyscy pacjenci muszą jeździć z wymuszoną prędkością, aby zauważyć poprawę:
«Zajmujemy się teraz badaniem tego zjawiska u pacjentów korzystających z rowerów stacjonarnych w domach. Inne formy aktywności, takie jak pływanie czy wioślarstwo, mogą również przynosić podobne korzyści.»
Napisane przez dr Catharine Paddock
Nowe badania na rok 2024
W kontekście najnowszych badań, które pojawiły się w 2024 roku, coraz więcej dowodów wskazuje na korzyści płynące z aktywności fizycznej w leczeniu choroby Parkinsona. Badania pokazują, że regularne ćwiczenia, w tym jazda na rowerze, mogą nie tylko poprawić funkcje motoryczne, ale również zmniejszyć ryzyko depresji oraz poprawić jakość życia pacjentów.
Nowe dane sugerują, że intensywne programy treningowe mogą prowadzić do znacznych zmian w plastyczności mózgu, co może przekładać się na lepsze wyniki terapeutyczne. Ponadto, dostępność programów rehabilitacyjnych i grup wsparcia dla pacjentów z chorobą Parkinsona staje się coraz bardziej powszechna, co ułatwia dostęp do skutecznych metod leczenia.
Warto zaznaczyć, że badania nad wpływem różnych form aktywności fizycznej na pacjentów z chorobą Parkinsona są wciąż w toku, jednak już teraz można zauważyć pozytywny trend w kierunku integracji ćwiczeń w codzienną terapię pacjentów.
