Trzustka wydziela insulinę i glukagon, które odgrywają istotną rolę w regulacji poziomu cukru we krwi. Oba hormony działają w równowadze. Jeśli poziom jednego hormonu jest poza idealnym zakresem, poziom cukru we krwi może wzrosnąć lub spaść.
Razem insulina i glukagon pomagają utrzymywać warunki w ciele stałym. Gdy poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki, trzustka wydziela więcej insuliny. Gdy poziom cukru we krwi spada, trzustka uwalnia glukagon, aby przywrócić je do normy.
Poziom cukru we krwi i zdrowie
Ciało przekształca węglowodany z żywności w cukier (glukozę), która służy jako istotne źródło energii. Poziom cukru we krwi zmienia się w ciągu dnia, ale w większości przypadków insulina i glukagon utrzymują te poziomy w normie.
Czynniki zdrowotne, w tym oporność na insulinę, cukrzyca i problemy z dietą, mogą spowodować, że poziom cukru we krwi wzrośnie lub spadnie.
Poziomy cukru we krwi są mierzone w miligramach na decylitr (mg / dl). Idealne zakresy cukru we krwi są następujące:
- Przed śniadaniem poziom powinien być mniejszy niż 100 mg / dl dla osoby bez cukrzycy i 70-130 mg / dl dla osoby chorej na cukrzycę.
- Dwie godziny po posiłku – poziom powinien wynosić mniej niż 140 mg / dl dla osoby bez cukrzycy i mniej niż 180 mg / dl dla osoby z cukrzycą.
Regulacja
![[ilustracja trzustki uwalniającej insulinę i glukagon]](https://demedbook.com/images/1/how-insulin-and-glucagon-work-to-regulate-blood-sugar-levels.jpg)
Poziom cukru we krwi jest miarą tego, jak skutecznie organizm wykorzystuje glukozę. Kiedy organizm nie przekształca wystarczającej ilości glukozy do użycia, poziom cukru we krwi pozostaje wysoki. Insulina pomaga komórkom organizmu w absorpcji glukozy, obniżaniu poziomu cukru we krwi i dostarczaniu komórkom glukozy potrzebnej do uzyskania energii.
Gdy poziom cukru we krwi jest zbyt niski, trzustka uwalnia glukagon. Glukagon zmusza wątrobę do uwalniania zmagazynowanej glukozy, co powoduje wzrost poziomu cukru we krwi.
Insulina i glukagon są uwalniane przez komórki wysp trzustkowych. Komórki te są skupione w całej trzustce. Komórki wysepek beta (komórki B) uwalniają insulinę, a komórki wysepek alfa (komórki A) uwalniają glukagon.
Jak działa insulina
Ciało przekształca energię z węglowodanów w glukozę. Komórki organizmu potrzebują glukozy na energię, ale większość komórek nie może bezpośrednio używać glukozy.
Insulina działa jak klucz, aby umożliwić dostęp glukozy do komórek. Przyłącza się do receptorów insuliny na komórkach w całym organizmie, mówiąc komórkom, aby się otworzyły i pozwoliły na wejście glukozy.
Niski poziom insuliny stale krąży w organizmie. Gdy insulina wzrasta, to sygnalizuje wątrobie, że poziom glukozy we krwi jest również wysoki. Wątroba wchłania glukozę, a następnie zmienia ją w cząsteczkę magazynującą o nazwie glikogen.
Gdy poziom cukru we krwi spada, glukagon sygnalizuje wątrobie, aby ponownie przekształcić glikogen w glukozę. To powoduje wzrost poziomu cukru we krwi.
Insulina wspomaga również leczenie po urazie poprzez dostarczanie aminokwasów do mięśni. Aminokwasy pomagają budować białko znajdujące się w tkance mięśniowej, więc gdy poziom insuliny jest niski, mięśnie mogą nie zagoić się prawidłowo.
Jak działa glukagon
Wątroba musi przechowywać glukozę, aby zasilać komórki w czasie niskiego poziomu cukru we krwi. Pomijanie posiłków i złe odżywianie może obniżyć poziom cukru we krwi. Przechowując glukozę, wątroba upewnia się, że poziom glukozy we krwi pozostaje stały między posiłkami lub podczas snu.
Gdy stężenie glukozy we krwi spada, komórki trzustki wydzielają glukagon. Glukagon instruuje wątrobę do zamiany glikogenu na glukozę. To sprawia, że glukoza jest bardziej dostępna w krwioobiegu. Stamtąd insulina przyłącza się do receptorów insuliny na komórkach, aby upewnić się, że mogą wchłonąć glukozę.
Insulina i glukagon działają w cyklu. Glukagon oddziałuje z wątrobą, aby zwiększyć poziom cukru we krwi, podczas gdy insulina obniża poziom cukru we krwi, pomagając komórkom w stosowaniu glukozy.
Jak poziomy cukru we krwi wpływają na organizm
Insulina i glukagon nie działają od razu, szczególnie jeśli poziom cukru we krwi jest bardzo wysoki lub bardzo niski.
Wysoki poziom cukru we krwi
Objawy wysokiego stężenia cukru we krwi obejmują:
- Oddawanie moczu częściej niż zwykle. Nerki reagują na wysoki poziom cukru we krwi, próbując pozbyć się nadmiaru glukozy.
- Uczucie nadmiernego pragnienia, zwłaszcza jeśli często oddaje mocz. Gdy nerki próbują regulować poziom cukru we krwi, może to spowodować odwodnienie i uczucie intensywnego pragnienia.
- Uczucie nadmiernie głodne. Nie jest to spowodowane wysokim poziomem cukru we krwi, ale niskim efektem insuliny, który często towarzyszy wysokiemu stężeniu cukru we krwi.
![[młoda kobieta trzyma szklankę wody i patrzy w lodówkę]](https://demedbook.com/images/1/how-insulin-and-glucagon-work-to-regulate-blood-sugar-levels_2.jpg)
Z biegiem czasu bardzo wysokie stężenie cukru we krwi może powodować:
- niewyjaśniona utrata masy ciała
- powolne czasy gojenia
- swędząca, sucha skóra
- zwiększone prawdopodobieństwo infekcji
- bóle głowy
- zmęczenie lub trudności z koncentracją
- rozmazany obraz
- zaparcia, biegunka lub jedno i drugie
- zaburzenia erekcji
Opóźnienia między posiłkami, złe odżywianie, niektóre leki przeciwcukrzycowe i niektóre schorzenia mogą powodować niski poziom cukru we krwi.
Objawy niskiego poziomu cukru we krwi obejmują:
- zawroty głowy
- szybkie bicie serca
- słabość
- mrowienie, szczególnie w języku, wargach, ramionach lub nogach
- głód wraz z mdłościami
- półomdlały
- zamieszanie i trudności z koncentracją
- drażliwość
- drgawki lub utrata przytomności w przypadku nieleczenia
Problemy z cukrzycą spowodowaną cukrzycą
Chociaż czynniki stylu życia powodują przesunięcie cukru we krwi, najczęstszą przyczyną problemów z poziomem cukru we krwi jest cukrzyca.
Istnieje kilka rodzajów cukrzycy, które są opisane tutaj:
Cukrzyca typu 1
![[dziecko mierzone stężenie glukozy we krwi]](https://demedbook.com/images/1/how-insulin-and-glucagon-work-to-regulate-blood-sugar-levels_3.jpg)
Cukrzyca typu 1 powoduje, że komórki odpornościowe organizmu atakują niektóre komórki wydzielające insulinę w trzustce.
Ludzie z cukrzycą typu 1 często doświadczają bardzo wysokiego poziomu cukru we krwi. Ich niski poziom insuliny oznacza jednak, że nie mogą zużywać dużej ilości glukozy we krwi.
Cukrzyca typu 1 jest rodzajem choroby autoimmunologicznej, co oznacza, że powoduje samo atakowanie organizmu. Często rozwija się w dzieciństwie i jest czasem nazywany młodzieńczą cukrzycą.
Cukrzyca typu 2
Cukrzyca typu 2 jest najczęstszym typem cukrzycy i wiąże się z problemami związanymi ze stylem życia, takimi jak nadwaga.
Ludzie z cukrzycą typu 2 mają oporność na insulinę. Oznacza to, że insulina nie działa tak dobrze, aby umożliwić komórkom dostęp do glukozy.
Cukrzyca ciężarnych
Cukrzyca ciążowa jest formą cukrzycy występującą w czasie ciąży.
Gdy kobieta jest w ciąży, łożysko, które wspiera rozwijające się dziecko, może osłabić zdolność organizmu do korzystania z insuliny. Powoduje to insulinooporność, która wywołuje objawy podobne do cukrzycy typu 2.
Cukrzyca ciążowa zwykle ustępuje po narodzinach dziecka. Jest to jednak czynnik ryzyka dla późniejszego rozwoju cukrzycy typu 2.
