Prognozy Raka Nerki: Kluczowe Informacje i Nowe Badania

Rak nerki jest jednym z 10 najczęstszych nowotworów w Stanach Zjednoczonych.

Według Amerykańskiego Towarzystwa Onkologicznego rak nerki dotknie prawie 64 000 osób w USA w 2017 roku. Istnieje 1,6 procent szans, że dana osoba zostanie zdiagnozowana z powodu raka nerki w ciągu swojego życia.

Średni wiek rozpoznania raka nerki wynosi 64 lata, a choroba występuje rzadko u osób w wieku poniżej 45 lat.

W tym artykule przyjrzymy się perspektywom osób z rakiem nerki, w tym diagnozy, etapów choroby i 5-letnich przeżyć.

Diagnostyka raka nerki

Rak nerki diagnozowany jest za pomocą wielu różnych testów i narzędzi. Należą do nich:

Testy laboratoryjne

Niektóre badania laboratoryjne mogą zostać zlecone w celu sprawdzenia, czy nie występuje rak nerki.

Analiza moczu

Krew często występuje w moczu osób chorych na raka nerki. W rezultacie mocz zostanie oceniony pod kątem krwi, innych substancji lub komórek nowotworowych.

Próbki krwi

Podczas badania można wykonać pewne badania krwi, takie jak pełne badanie krwi (CBC) i testy chemii krwi.

CBC mierzy, ile czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi jest obecnych w organizmie. W niektórych przypadkach raka nerki może występować zbyt mało lub zbyt wiele komórek. Ludzie z rakiem nerki często są anemiczni, co oznacza, że ​​nie mają zbyt dużo czerwonych krwinek.

Można zlecić badania chemii krwi, aby sprawdzić, jak funkcjonują nerki i wątroba. Są one również wykonywane w celu sprawdzenia poziomu niektórych chemikaliów, takich jak wapń, sód, chlorek glukozy i wodorowęglan.

Historia medyczna i badanie

Lekarz przeprowadzi wywiad lekarski i badanie osoby, aby sprawdzić nieprawidłowości lub objawy.

Dodatkowe badania zostaną zamówione, jeżeli istnieje obawa, że ​​może występować rak nerki.

Obrazowanie radiologiczne

Niektóre badania obrazowe mogą pomóc w ustaleniu, gdzie znajduje się rak, czy rozprzestrzenił się on, czy też powrócił.

Przykłady radiologicznych badań obrazowych stosowanych do diagnozowania raka nerki obejmują:

• Tomografia komputerowa (CT), która wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do robienia zdjęć ciała w plasterkach. Zazwyczaj pacjenci piją lub otrzymują barwnik kontrastowy przez żyłę przed skanem, aby upewnić się, że narządy i guzy są prawidłowo widoczne.
• Rezonans magnetyczny (MRI), który wykorzystuje fale radiowe do generowania obrazów ciała. Dla osób zdrowych gadolin jest podawany dożylnie podczas testu, aby poprawić jakość obrazów.
• Pozytonowa tomografia emisyjna (PET), która może wykazywać raka za pomocą radioaktywnego cukru. Komórki rakowe mają tendencję do pochłaniania więcej radioaktywnego cukru niż zdrowe komórki. Ten test nie jest stosowany jako standard w diagnozowaniu raka nerki.
• Dożylny pyelogram (IVP), który obejmuje zdjęcie rentgenowskie i barwnik, który jest wstrzykiwany. Ten test również nie jest powszechnie stosowany w diagnostyce raka nerki.
• Angiografia, która może być zalecana samodzielnie lub w połączeniu z MRI lub CT. Angiograf wykorzystuje kontrastowy barwnik, prześwietlenie rentgenowskie i cewnik, który wprowadza się do tętnicy w nogach, aby dotrzeć do tętnicy nerkowej.
• Promieniowanie rentgenowskie klatki piersiowej, aby sprawdzić, czy rak nerki rozprzestrzenił się do płuc.
• Skany kości, które pomagają sprawdzić, czy rak rozprzestrzenił się na kości, są wykonywane przy użyciu materiału radioaktywnego i specjalnego aparatu.

Ultradźwięki to kolejny rodzaj testu obrazowania, który może być używany. Zamiast promieniowania, wykorzystuje fale dźwiękowe do oceny, czy masa nerek jest stała, wypełniona płynem lub rakowa.

Biopsja

Chociaż rzadko, biopsja może być zalecana do oceny pod kątem raka nerki. Jest bardziej prawdopodobne, że zostanie użyta do potwierdzenia obecności nowotworu.

Podczas biopsji próbka komórek z nerki zostanie zbadana pod mikroskopem. Istnieją dwa rodzaje biopsji używanych do sprawdzania raka nerki:

• Drobiazgowa aspiracja: niewielka próbka komórek jest usuwana z obszaru za pomocą ssania. Odbywa się to przez skórę przy użyciu cienkiej igły przymocowanej do strzykawki.
• Biopsja rdzenia: większa próbka komórek jest usuwana tą metodą, przy użyciu grubszej igły, aby utworzyć próbkę o cylindrycznym kształcie z obszaru zainteresowania.

Biopsje mogą być wykonywane z użyciem obrazowania, takiego jak USG lub TK, podczas procedury.

Po uzyskaniu próbki, ocenia się ją pod mikroskopem. W przypadku raka podaje się stopień znany jako stopień Fuhrmana, aby pomóc określić, jak zaawansowany jest nowotwór i jakie będzie rokowanie.

Inscenizacja

To, co znane jest jako stopniowanie raka, pomaga określić, jak daleko rozprzestrzenił się rak, co ma wpływ na opcje leczenia oraz rokowanie.

Aby zdecydować o stadium raka, testy wspomniane powyżej mogą być stosowane podczas procesu oceny zaawansowania.

Istnieją dwa rodzaje oceny zaawansowania stosowane do opisania raka nerki: kliniczne i patologiczne etapy.

• Etap kliniczny: Lekarze często są w stanie określić stadium raka nerki za pomocą wyników badań fizycznych, testów laboratoryjnych i obrazowania. Nazywa się to etapem klinicznym.
• Stadium patologiczne: Wykorzystuje informacje oprócz etapu klinicznego, z wyników zabiegu, w tym oceny mikroskopowej tkanki usuniętej podczas operacji. Jest to najdokładniejszy sposób na ocenę raka nerki.

Istnieją dwa systemy staging dla raka nerki:

• system TNM Amerykańskiego Wspólnego Komitetu ds. Raka (AJCC)
• Zintegrowany System Stagingu Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA)

System klasyfikacji TNM wykorzystuje zarys do opisu informacji o nowotworze i jest opisany przez American Cancer Society w następujący sposób:

• T wskazuje rozmiar głównego (pierwotnego) guza i czy wyrósł na pobliskie obszary.
• N opisuje zakres rozprzestrzeniania się do pobliskich (regionalnych) węzłów chłonnych. Węzły chłonne to małe zbiory komórek układu odpornościowego o niewielkich rozmiarach, którym często rozprzestrzeniają się nowotwory.
• M wskazuje, czy rak rozprzestrzenił się (przerzuty) na inne części ciała (najczęstszymi miejscami rozprzestrzeniania są płuca, kości, wątroba, mózg i odległe węzły chłonne).

To nie jest system klasyfikacji AJCC stosowany w przypadku raka nerki miednicy.

Zintegrowany system klasyfikacji etapów UCLA wykorzystuje stopień zaawansowania, stopień Fuhrmana i ogólny stan zdrowia, aby podzielić ludzi na grupy ryzyka. Te grupy ryzyka obejmują populacje o niskim, średnim i wysokim ryzyku.

Pięcioletnia przeżywalność

National Cancer Institute definiuje 5-letnie przeżycie jako odsetek osób, które nadal żyją 5 lat po rozpoznaniu lub standardowym leczeniu.

Przeżycie opiera się na kilku czynnikach. Oprócz stadium raka nerki, inne czynniki wpływające na przeżycie to:

• wysoki poziom dehydrogenazy mleczanowej we krwi (LDH)
• wysokie poziomy wapnia we krwi
• niskie czerwone krwinki
• dwa lub więcej miejsc rozprzestrzeniania się raka
• mniej niż 1 rok od rozpoznania do leczenia systemowego
• słaby status wydajności

Dobre prognozy są oczekiwane, gdy dana osoba nie wykazuje żadnego z powyższych czynników. Prognozę pośrednią należy się spodziewać u osób z jednym lub dwoma czynnikami, podczas gdy obecność trzech lub więcej czynników ma gorsze rokowanie.

5-letnie przeżycie dla raka nerki opiera się na kilku wymienionych wyżej czynnikach i są one określone przez American Cancer Society na etapie:

Perspektywy i radzenie sobie

Długoterminowa perspektywa osoby po zdiagnozowaniu raka nerki może być określona na podstawie stadium choroby i jej reakcji na leczenie.

Ludzie mogą uważać za pomocne rozmawianie z lekarzami o długoterminowych poglądach, wskazówkach dotyczących stylu życia i strategiach radzenia sobie.

Nowe Badania i Wnioski z 2024 Roku

W ostatnich latach badania nad rakiem nerki przyspieszyły, co przyniosło nowe nadzieje dla pacjentów. W 2024 roku opublikowano szereg ważnych badań, które dostarczają cennych informacji na temat skuteczniejszych metod diagnostycznych i terapeutycznych.

Badania wykazały, że zastosowanie zaawansowanych technik obrazowania, takich jak sztuczna inteligencja w analizie skanów CT, zwiększa dokładność diagnozy o około 30%. Ponadto, nowe terapie celowane, takie jak inhibitory szlaków sygnałowych, wykazały znaczne korzyści w poprawie przeżyć pacjentów z zaawansowanym rakiem nerki.

Statystyki wskazują, że przeżywalność pięcioletnia w przypadku pacjentów poddawanych nowym metodom leczenia wzrosła średnio o 10% w porównaniu do tradycyjnych terapii, co jest znaczącym krokiem naprzód. Badania pokazują również, że wczesne wykrywanie raka nerki, dzięki nowym biomarkerom, może prowadzić do diagnozy na wcześniejszych etapach, co z kolei zwiększa szanse na skuteczne leczenie.

Dzięki ciągłemu rozwojowi nauki i technologii, perspektywy dla osób z rakiem nerki są coraz bardziej obiecujące. Warto śledzić te zmiany, aby być na bieżąco z najnowszymi osiągnięciami w dziedzinie medycyny.