Nowe badania sugerują, że poruszanie nogami ma kluczowe znaczenie dla zdrowia mózgu. W rzeczywistości ćwiczenie mięśni nóg pomaga mózgowi w wytwarzaniu nowych neuronów, sugeruje badanie. Odkrycia pomagają badaczom lepiej zrozumieć postęp neurologii neurologicznych i motorycznych.
Zarówno astronauci, jak i osoby leżące w łóżku przez dłuższy czas doświadczają wielu fizycznych zmian.
Po pierwsze, czy to z powodu antygrawitacji czy leżenia w łóżku, mięśnie mają tendencję do kurczenia się. W rzeczywistości badania wykazały, że ograniczona aktywność mięśni wpływa na całą funkcję nerwowo-mięśniową.
Związek między ruchem a mózgiem jest znany jako silny. Na przykład, wiemy, że kora ruchowa mózgu wysyła sygnały do rdzenia kręgowego, aby skłonić określone mięśnie do skurczu.
Co ciekawe, gdy niektóre obszary mózgu odpowiedzialne za ruch są uszkodzone, mózg próbuje „naprawić” się poprzez neuroplastyczność – to znaczy zdolność neuronów do remapowania ich połączeń, co zmusza inną część mózgu do przejęcia.
Ostatnio coraz więcej badań koncentruje się na wpływie dobrowolnej aktywności fizycznej na zdrowie mózgu.
Na przykład niektóre badania wykazały, że ćwiczenia fizyczne mogą wywoływać neurogenezę – co oznacza, że może ona pomóc mózgowi w tworzeniu nowych komórek nerwowych – a także przeciwdziałać skutkom starzenia się w hipokampie mózgu, który jest kluczem obszaru mózgu dla pamięci i informacji przetwarzanie.
Teraz nowe badanie analizuje wpływ nerwowych komórek macierzystych na zmniejszenie ruchu nóg. Neuronalne komórki macierzyste są niezróżnicowanymi komórkami macierzystymi, które rozwijają się albo w neurony, albo w inne komórki mózgu.
Badaniami kierowali Raffaella Adami z Università degli Studi di Milano we Włoszech, a ich wyniki opublikowano w czasopiśmie
Ćwiczenie nóg „mówi” mózgowi, aby pozostał zdrowy
Adami i zespół ograniczyli ruch myszy na okres 28 dni. W szczególności, tylne nogi gryzoni – ale nie ich przednie – zostały unieruchomione. Kontrolna grupa myszy mogła swobodnie się poruszać.
Pod koniec okresu badań naukowcy zbadali obszar mózgu myszy, nazywany regionem podkomorowym – który jest kluczem obszarowym dla zdrowia komórek nerwowych, a także miejscem, gdzie nerwowe komórki macierzyste różnicują się w neurony.
Badanie wykazało, że ograniczenie aktywności fizycznej zmniejszyło liczbę komórek nerwowych o 70 procent w porównaniu z grupą kontrolną. Dodatkowo, myszy, których ruch był ograniczony, wykazywały niedorozwój neuronów i oligodendrocytów, które są komórkami glejowymi, których główną rolą jest ochrona komórek nerwowych.
Głównym odkryciem nowych odkryć jest to, że ćwiczenie nóg – w szczególności ćwiczenia obciążające – „mówi” mózgowi, aby wytwarzał zdrowe neurony, które są kluczowe dla naszej zdolności radzenia sobie ze stresem i zmianami w życiu.
Ćwiczenia obciążające to takie, które są odporne na grawitację. Taniec, spacery, wędrówki, wchodzenie po schodach, tenis i podnoszenie ciężarów to przykłady ćwiczeń obciążających.
Adami komentuje odkrycia, mówiąc: „To nie przypadek, że mamy być aktywni: chodzić, biegać, kucać, by usiąść i używać naszych mięśni nóg do podnoszenia rzeczy”.
„Zdrowie neurologiczne nie jest jednokierunkową ulicą z mózgiem mówiącym o podniesieniu mięśni,” spacerem „i tak dalej” – dodaje.
„Nasze badanie potwierdza pogląd, że osoby, które nie są w stanie wykonywać ćwiczeń obciążających – takich jak pacjenci obłożnie chorzy, a nawet astronauci podczas długich podróży – nie tylko tracą masę mięśniową, ale także zmieniają chemię ich ciała na poziomie komórkowym, a nawet ich system nerwowy ma negatywny wpływ. „
Raffaella Adami
Współautorem jest również współautor badania Daniele Bottai, który jest z Università degli Studi di Milano. Mówi, że odkrycia pomagają oświetlić szeroki zakres innych schorzeń, takich jak rdzeniowy zanik mięśni (SMA) i stwardnienie rozsiane.
„Od 2004 roku interesuję się chorobami neurologicznymi” – kontynuuje Bottai. „Pytanie, które sobie zadałem, brzmiało: czy wynik tych chorób wynika wyłącznie z uszkodzeń, które powstają na rdzeniu kręgowym w przypadku uszkodzenia rdzenia kręgowego i mutacji genetycznej w przypadku SMA, czy też niższej zdolności do poruszania czynnik, który zaostrza chorobę? „
Badania sugerują, że oba te czynniki mogą wpływać na siebie nawzajem w takich chorobach.
