Choroba afektywna dwubiegunowa jest powszechnym zaburzeniem psychicznym, a osoby dotknięte chorobą często szukają sposobów złagodzenia objawów.
Istnieją dowody sugerujące, że alkohol i choroba dwubiegunowa są złym połączeniem, ale dlaczego tak jest? W tym artykule przyjrzymy się w skrócie, czym jest zaburzenie afektywne dwubiegunowe i jaki może być wpływ spożycia alkoholu na objawy choroby afektywnej dwubiegunowej.
Alkohol i choroba dwubiegunowa
Objawy epizodów depresyjnych i maniakalnych często są wzmacniane przez alkohol. Może depresować centralny układ nerwowy, zwiększając uczucie depresji.
Alkohol zmniejsza także zahamowania człowieka, co może powodować nieodpowiedzialne zachowania. Połączenie alkoholu z chorobą afektywną dwubiegunową może być nie tylko nieodpowiedzialne, ale także niebezpieczne.
Czym jest zaburzenie używania alkoholu?
Zaburzenie używania alkoholu może być diagnozą dla każdego, kto pije negatywnie na swoje życie. Chociaż wiele osób z zaburzeniami używania alkoholu nie jest jeszcze uzależnionych od alkoholu, aby przetrwać cały dzień, zakłóca to ich życie.
Objawy zaburzeń związanych z używaniem alkoholu często zaczynają się powoli. Wiele symptomów może nie wydawać się oznaką problemu z piciem. Jeśli jednak objawy narastają, zaburzenie używania alkoholu może mieć poważne negatywne skutki dla życia danej osoby.
Objawy i objawy zaburzenia spożywania alkoholu różnią się pod względem nasilenia i mogą obejmować:
- Ataki picia trwające dłużej niż zamierzano
- Chęć lub pragnienie picia
- Pragnienia lub próby ograniczenia picia, które zawiodły
- Dużo czasu spędziłem pijąc, pijąc lub odzyskując zdrowie
- Picie, które przeszkadza w codziennym życiu
- Rezygnacja z hobby lub działalności po prostu do picia
- Zapobieganie sytuacjom, które zwiększają ryzyko obrażeń podczas picia, takich jak prowadzenie pojazdu
- Próby zaprzestania picia powodujące objawy takie jak drżenie, drażliwość, lęk, nudności lub depresja
Leczenie zaburzeń związanych z piciem alkoholu
Wczesne wykrycie problemu alkoholowego może pomóc większości ludzi podjąć działania zmierzające do jego zmiany. Jeśli zostanie wcześnie wykryta, większość ludzi może wprowadzić zmiany, które uniemożliwią ich zdiagnozowanie.
Im więcej objawów występuje u danej osoby, tym ważniejsza jest zmiana nawyków. Czasami może być wymagana zmiana przyjaciół, a nawet miejsca pracy. W niektórych przypadkach może być potrzebna porada ze strony pracownika służby zdrowia, aby skorygować zaburzenie picia.
Jeśli ktoś ma wiele z powyższych objawów, powinien porozmawiać o tym, jak bezpiecznie zmniejszyć spożycie alkoholu u swojego lekarza.
Czy jest link?
Zarówno zaburzenia afektywne dwubiegunowe, jak i spożycie alkoholu powodują zmiany w mózgu człowieka. Sam alkohol jest zarówno depresyjny, jak i uspokajający, dlatego wiele osób używa go do relaksu.
Dla osób z zaburzeniem dwubiegunowym, które mają epizod depresyjny, jest to problem. Spożywanie alkoholu działa na te same regiony mózgu, co wiele leków depresyjnych i może powodować podobne objawy, jak depresja.
Nie jest to jednak miejsce, w którym łącza się zatrzymują. Jedno z badań wykazało, że osoby z zaburzeniem dwubiegunowym mają większe prawdopodobieństwo wystąpienia epizodów, jeśli piją, niezależnie od tego, ile mają alkoholu. To długotrwałe badanie wykazało bezpośredni związek między spożyciem alkoholu a częstością epizodów manii lub depresji, mimo że uczestnicy pili stosunkowo niewielką ilość alkoholu.
Najlepiej jest ludziom unikać alkoholu, jeśli oni lub ktoś bliski cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową.
Alternatywy dla alkoholu
Ponieważ alkohol jest postrzegany przez wielu jako relaksujący sposób na zakończenie dnia, ważne jest, aby zastąpić nawyk czymś równie efektywnym. Podobny efekt uspokajający można uzyskać poprzez wysiłek fizyczny, np. Chodzenie po okolicy lub chodzenie na siłownię.
Inne nawyki uspokojenia to:
- Picie ziołowych herbat takich jak rumianek
- Medytacja
- Biorąc ciepłą kąpiel
Stosowanie aromaterapii również daje nadzieję na obniżenie poziomu stresu, ciśnienia krwi i lęku.
Niezależnie od wybranej trasy ważne jest, aby nawyk picia został zastąpiony zdrowszą alternatywą.
Czym jest zaburzenie dwubiegunowe?
Choroba afektywna dwubiegunowa jest zaburzeniem mózgu, które powoduje nagłe i nieregularne zmiany nastroju, energii i poziomu aktywności. Wpływa także na zdolność wykonywania codziennych zadań.
Choroba afektywna dwubiegunowa dotyka ponad 6 milionów dorosłych w samych Stanach Zjednoczonych. Nazywano ją także depresją maniakalną lub po prostu depresją maniakalną.
Osoby z zaburzeniem dwubiegunowym doświadczają zarówno epizodów maniakalnych, jak i epizodów depresyjnych. Maniakalny epizod to nastrój, naznaczony poczuciem bycia „na szczycie świata”. Podczas epizodu manii ludzie czują się bardzo szczęśliwi i niezwykle optymistyczni.
Może to znacznie wpłynąć na ich normalne życie. Myślenie o wyścigach i trudność skupienia się na jednym zadaniu na raz może prowadzić do tego, że ludzie zaczynają wiele projektów, ale nie podążają za żadnymi. Na etapie manii ludzie mogą również robić wielkie plany, które zwykle wykraczają poza to, co mogą zrobić.
Epizody depresyjne sprawiają, że ludzie czują, że nie mogą skupić się na żadnym zadaniu. Te epizody są naznaczone uczuciami rozpaczy, smutku i samotności.
Ludzie opisujący epizod depresyjny mogą powiedzieć, że czują się tak, jakby zatopili się w najciemniejszej części siebie, bez wyjścia i bez końca.
Objawy
Nastroje nastrojów zdarzają się wszystkim. Zmiany w diecie, poziomach ćwiczeń, aktywności i związkach mogą powodować zmiany nastroju.
Jednak długoterminowe objawy choroby afektywnej dwubiegunowej wpływają na codzienne życie człowieka przez długi czas.
Dwa główne typy objawów to maniakalny i depresyjny.
Typowe objawy epizodów maniakalnych to:
- Uczucia intensywnego szczęścia przez długi czas
- Wysoka pewność siebie lub samoocena
- Przezwyciężanie przyjemnych czynności, takich jak przejadanie się, robienie zakupów i ryzykowne zachowania seksualne
- Szybkie myśli i mowa
- Rozproszenie uwagi i niemożność skupienia się na jednym zadaniu
Typowe objawy epizodów depresyjnych obejmują:
- Ekstremalny smutek lub drażliwość
- Uczucia izolacji i samotności
- Uczucia niekończącej się rozpaczy i cierpienia
- Niepotrzebny niepokój
- Uczucia winy związane z którymkolwiek z powyższych uczuć
- Szybka utrata wagi lub przyrost masy ciała
- Bezsenność
- Niemożność skupienia się na jakimkolwiek zadaniu
Objawy te muszą występować przez kilka dni lub tygodni, aby można je było nazwać epizodem. Tylko odpowiednio przeszkolony psycholog lub psychiatra może postawić właściwą diagnozę.
