Demencja nie jest specyficzną chorobą lub chorobą. Obejmuje różne objawy związane z zaburzeniami myślenia, pamięci i komunikacji.
Aby zdiagnozować demencję, spadek funkcjonowania musi wpływać na zdolność osoby do wykonywania codziennych czynności.
W tym artykule przyjrzymy się kilku rodzajom demencji i ich zmianom w miarę postępu choroby.
Rodzaje demencji
Demencja może mieć różne przyczyny. Zmiany w mózgu zależą od rodzaju otępienia, które osoba ma.
Typowe rodzaje otępień obejmują chorobę Alzheimera, otępienie naczyniowe, otępienie z ciałami Lewy’ego i mieszaną demencję.
Choroba Alzheimera
Najczęstszą przyczyną otępienia jest choroba Alzheimera. Według Stowarzyszenia Alzheimera, od 60 do 80 procent demencji jest spowodowane chorobą Alzheimera.
Nie jest do końca jasne, co powoduje chorobę Alzheimera, ale skupiska białka zwanego beta-amyloidem znajdują się w mózgu osób z tym typem demencji.
Demencja naczyniowa
Demencja naczyniowa może wystąpić, gdy dochodzi do zmniejszenia krążenia w mózgu z powodu udaru lub innych stanów, co powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych w mózgu.
Demencja z ciałami Lewy’ego
Demencja z ciałami Lewy’ego ma miejsce, gdy w mózgu pojawiają się nieprawidłowe białka, zwane ciałami Lewy’ego. Depozyty białkowe można znaleźć w całym mózgu, w tym w korze mózgowej, obszarze zajmującym się językiem i myśleniem.
Demencja mieszana
Demencja mieszana obejmuje więcej niż jedną przyczynę. Problemy naczyń krwionośnych mogą być na przykład obecne wraz z nieprawidłowymi białkami w mózgu.
W jaki sposób objawy demencji zmieniają się w czasie?
Niezależnie od przyczyny objawy demencji mają tendencję do pogarszania się w miarę upływu czasu.
Stopień postępu zależy od osoby. Genetyka, wiek i ogólny stan zdrowia mogą odgrywać rolę w postępie choroby.
Wczesne objawy
Demencja często, ale nie zawsze, zaczyna się od łagodnego osłabienia zdolności myślenia. Na przykład ktoś może zapomnieć o niedawnej rozmowie lub nazwie znajomego obiektu.
W tym momencie zmniejszenie pamięci może nie wpłynąć znacząco na zdolność osoby do codziennego funkcjonowania.
Wczesne objawy mogą również obejmować zmniejszoną zdolność wykonywania niektórych zadań, takich jak płacenie rachunków lub przestrzeganie przepisu. Subtelne zmiany osobowości mogą być również zauważane przez osoby bliskie osobie z demencją.
Na tym etapie osoba z demencją może zacząć zdawać sobie sprawę, że coś jest nie tak, ale może ukryć objawy.
Umiarkowane objawy demencji
W miarę rozwoju demencji objawy stają się trudniejsze do ukrycia. Mogą wystąpić bardziej zauważalne objawy. Pomoc w samodzielnej pielęgnacji lub codziennych czynnościach może być potrzebna.
Zmiany osobowości mogą stać się bardziej zauważalne. Osoba może doświadczać paranoi lub strachu. Objawy mogą obejmować zwiększone zamieszanie i utratę pamięci.
Osoby z umiarkowaną demencją często zapominają swój adres lub inne dane osobowe, w tym numer telefonu. Wzorce snu i nastrój mogą się zmieniać.
Późne lub ciężkie objawy otępienia
Stopniowo demencja może postępować i stać się ciężką. Znacznie wpływa na pamięć. Ktoś z demencją może nie rozpoznać członków rodziny.
Podczas demencji późnego stadium objawy mogą obejmować niezdolność do komunikowania się, chodzenia i kontrolowania czynności jelit i pęcherza.
Osoba z późną postacią otępienia może mieć sztywność mięśni i nieprawidłowy odruch. Opieka w pełnym wymiarze godzin jest zwykle potrzebna do jedzenia, kąpieli i ubierania. Osoby z ciężką demencją są podatne na infekcje, w tym zapalenie płuc i odleżyny.
W jaki sposób opcje leczenia zmieniają się w czasie?
Obecnie nie ma lekarstwa na demencję, w tym chorobę Alzheimera, ale są terapie. Leczenie zwykle ma na celu zmniejszenie objawów i zmianę zachowań.
Leczenie może również zmieniać się z czasem. Można określić różne klasyfikacje leków na podstawie stopnia zaawansowania choroby.
Leki mogą zmniejszać objawy poprzez oddziaływanie na chemikalia przenoszące wiadomości do komórek mózgu.
Leki te nazywane są inhibitorami cholinesterazy. Często są przepisywane osobom z objawami łagodnymi do umiarkowanych. Inhibitory cholinoesterazy leczą objawy związane z dezorientacją, komunikacją i pamięcią.
U osób z otępieniem umiarkowanym do ciężkiego leczenie może obejmować również memantynę. Memantyna jest lekiem, który może pomóc poprawić język, myślenie i pamięć.
Memantyna działa poprzez regulację glutaminianu, substancji chemicznej w mózgu, która jest zaangażowana w pamięć i uczenie się. Memantyna może przejściowo opóźnić rozwój objawów u niektórych osób.
Możliwości leczenia mogą obejmować leki, które zmniejszają zmiany w zachowaniu, takie jak lęk i problemy ze snem.
Na późniejszych etapach mogą pojawić się różne leki, w miarę rozwoju objawów. Konkretne leki mogą być zalecane w leczeniu określonych objawów, takich jak lęk, niepokój i halucynacje.
Wraz z postępem demencji leczenie może również koncentrować się na poprawie jakości życia. Na przykład terapia zajęciowa może być przydatna w nauczaniu osób cierpiących na demencję, w jaki sposób używać sprzętu adaptacyjnego lub w celu poprawy umiejętności motorycznych.
Diagnoza i wynik
Żaden pojedynczy test nie może określić, czy dana osoba ma demencję. Testy skoncentrują się na umiejętności myślenia i oceny neurologicznej.
Testy oceniają umiejętności, takie jak rozumowanie, język i pamięć. Badano również ruch, równowagę i percepcję wzrokową.
Historia choroby i badania krwi mogą pomóc w wykluczeniu innych przyczyn objawów.
Badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa lub PET, mogą określić, czy określone białko jest zdeponowane w mózgu, czy też występuje jakakolwiek przerwa w przepływie krwi do mózgu.
Skale demencji mogą pomóc w podjęciu decyzji, czy demencja jest obecna i jak daleko się posunęła.
Globalną skalę degeneracji można wykorzystać do określenia stopnia ogólnego stanu demencji.
Oceny wahają się od jednego do siedmiu, gdzie siedem oznacza najbardziej dotkliwy etap. Do przeprowadzenia oceny można zastosować kombinację testów.
Perspektywy dla osób z demencją są różne. Wiek w chwili rozpoznania i odpowiedź na leczenie wpływają na postęp choroby.
Ludzie z demencją Alzheimera często żyją przez około 10 lat po diagnozie, zgodnie z kliniką Mayo.
Jednak każdy jest inny. Niektóre osoby z demencją przeżywają 20 lat lub więcej po postawieniu diagnozy.
Życie z demencją na późniejszych etapach
Pomocne może być zaangażowanie osoby z demencją w podejmowanie decyzji o opiece, zanim nie będą w stanie przekazać swoich życzeń.
Zaawansowane planowanie opieki umożliwia osobie z demencją stwierdzenie, czego chce i czego nie chce, np. Mieszkanie w domu opieki lub opieka domowa.
Życie z późną demencją często może stanowić wyzwanie dla pacjentów i opiekunów. W miarę postępu objawów wymagana jest większa ostrożność.
Strategie, które mogą pomóc osobie z późnym stadium demencji, obejmują techniki do poruszania pamięcią, takie jak wskazówki wizualne lub notatki.
Urządzenia wspomagające technologię obejmują pomoce komunikacyjne, automatyczne urządzenia odcinające i skomputeryzowane urządzenia do przywoływania.
Opiekunowie powinni stworzyć spokojne i bezpieczne środowisko. Ważne jest, aby zidentyfikować i poprawić obawy dotyczące bezpieczeństwa. Obejmuje to usunięcie potknięć i zapewnienie, że pokoje są łatwo dostępne.
Opiekunowie powinni również zapewnić prawidłowe przyjmowanie leków i zaspokojenie potrzeb żywieniowych. Demencja w fazie stopniowej może być również trudnym okresem dla opiekunów. Niezbędny jest silny system wspomagający i pozwalający na doładowanie.
