Promieniowanie stosuje się w medycynie nuklearnej i radiologii. W medycynie nuklearnej materiały radioaktywne znane jako radioizotopy lub radiofarmaceutyki są wprowadzane do organizmu. W radiologii promieniowanie rentgenowskie dostaje się do ciała z zewnątrz.
Według Centrum Informacji Naukowej w dziedzinie Jądrowej i Technologii około jedna trzecia wszystkich procedur stosowanych w nowoczesnych szpitalach obejmuje promieniowanie lub radioaktywność. Oferowane zabiegi są skuteczne, bezpieczne i bezbolesne oraz nie wymagają znieczulenia.
Medycyna nuklearna w diagnostyce
![[radiolog]](https://demedbook.com/images/1/what-is-nuclear-medicine.jpg)
Medycyna nuklearna służy do diagnozowania szerokiego zakresu chorób.
Pacjent będzie wdychać, połykać lub wstrzykiwać produkt radiofarmaceutyczny. To materiał radioaktywny. Po zażyciu substancji pacjent zwykle kładzie się na stole, podczas gdy aparat robi zdjęcia.
Kamera skupi się na obszarze, w którym skoncentrowany jest materiał radioaktywny, a to pokaże lekarzowi, jaki to jest problem i gdzie on się znajduje.
Rodzaje technik obrazowania obejmują tomografię positonową (PET) i tomografię emisyjną pojedynczego fotonu (SPECT).
Skany PET i SPECT mogą dostarczyć szczegółowych informacji o funkcjonowaniu narządu ciała.
Ten typ obrazowania jest szczególnie pomocny w diagnozowaniu chorób tarczycy, choroby pęcherzyka żółciowego, chorób serca i raka. Może również pomóc w diagnozowaniu choroby Alzheimera i innych typów demencji i stanów mózgu.
W przeszłości diagnozowanie problemów wewnętrznych często wymagało operacji, ale medycyna nuklearna czyni to zbędnym.
Po rozpoznaniu i rozpoczęciu leczenia PET i SPECT mogą pokazać, jak dobrze działa leczenie.
PET i SPECT oferują także nowy wgląd w stany psychiczne, zaburzenia neurologiczne i uzależnienia.
Inne typy obrazowania związane z medycyną nuklearną obejmują ukierunkowane badanie ultrasonograficzne molekularne, które jest użyteczne w wykrywaniu różnych rodzajów nowotworów i podkreślaniu przepływu krwi; oraz ultrasonografia rezonansu magnetycznego, która odgrywa rolę w diagnozowaniu nowotworów i zaburzeń metabolicznych.
Medycyna nuklearna w leczeniu
![[zbliżenie lekarza przekazującego pacjentowi jakieś tabletki]](https://demedbook.com/images/1/what-is-nuclear-medicine_2.jpg)
Techniki radioaktywne są również stosowane w leczeniu. Te same czynniki, które są stosowane w obrazowaniu jądrowym, mogą być stosowane w celu dostarczenia leczenia. Produkt radiofarmaceutyczny można połknąć, wstrzyknąć lub wdychać.
Jednym z przykładów jest radioaktywny jod (I-131). Jest stosowany od ponad 50 lat w leczeniu raka tarczycy i nadczynności tarczycy lub nadczynności tarczycy. Obecnie stosuje się go również w leczeniu chłoniaka nieziarniczego i bólu kości z powodu niektórych nowotworów.
Kierowana na jod jon-131 (I-131) terapia radionuklidami (TRT) wprowadza radioaktywny jod do organizmu. Ponieważ komórki tarczycy lub komórki rakowe absorbują tę substancję, zabija je. I-131 można podawać w postaci kapsułek lub w postaci płynnej.
W przyszłości może być możliwe umieszczenie chemioterapii w środkach do obrazowania leków, które będą dołączane tylko do komórek rakowych. W ten sposób chemioterapia zabije tylko komórki docelowe, a nie pobliską zdrową tkankę. To zmniejszyłoby niektóre niepożądane skutki chemioterapii.
Radioimmunoterapia (RIT) łączy w sobie medycynę nuklearną (radioterapię) z immunoterapią. Immunoterapia to leczenie naśladujące aktywność komórkową organizmu. Połączenie dwóch rodzajów leczenia oznacza, że medycyna nuklearna może być skierowana bardziej bezpośrednio do komórek, które jej potrzebują.
Stosuje się różne radionuklidy. Najczęstszym z nich jest I-131 lub radioterapia jodem (RAI). Inne opcje obejmują tiukset 90Y-ibritumomab lub Zevalin, który stosuje się w leczeniu różnych typów chłoniaków. 131-I-tositumomab lub Bexxar stosuje się w leczeniu chłoniaka i szpiczaka mnogiego.
Eksperci w dziedzinie nanotechnologii, zaawansowanej chemii polimerów, biologii molekularnej i inżynierii biomedycznej badają sposoby dostarczania leków do właściwego miejsca bez wpływu na otaczające tkanki.
Theranostics to podejście integrujące techniki medycyny nuklearnej do diagnozowania i obrazowania z technikami leczenia. Poprzez połączenie molekularnych wektorów kierujących, takich jak peptydy, z radionuklidami, może skierować radioaktywną substancję do obszaru docelowego, aby zdiagnozować i dostarczyć leczenie w tym samym czasie.
Czego oczekiwać
Osoba, która zdecyduje się na diagnozę lub leczenie za pomocą medycyny nuklearnej, powinna poinformować pracownika służby zdrowia, jeśli jest w ciąży lub karmi piersią lub może być w ciąży.
Obrazowanie jądrowe
Pacjent może być zmuszony do noszenia sukni, może też nosić własne ubrania, ale będzie musiał usunąć biżuterię i inne metalowe akcesoria.
Terapia
![[dama mająca herbatę i natter na klatce schodowej]](https://demedbook.com/images/1/what-is-nuclear-medicine_3.jpg)
Kiedy pacjent ma leczenie tarczycy za pomocą I-131, nie stosuje się specjalnego sprzętu.
Pojedyncza, przygotowana dawka będzie przyjmowana doustnie. To jednorazowe leczenie.
Pacjent nie powinien jeść ani pić po północy w dniu leczenia. Jeśli leczenie dotyczy problemu tarczycy, lekarz zwykle zaleci przerwanie przyjmowania regularnych leków przeciw tarczycy na 3 do 7 dni przed rozpoczęciem leczenia.
Pacjent może być w stanie powrócić do domu po podaniu dawki lub może zostać na noc w szpitalu.
Jednakże, ponieważ organizm nie wchłonie całego radioaktywnego jodu, będzie nadal opuszczał ciało w ciągu najbliższych 2 do 5 dni.
Osoba powinna unikać kontaktu z innymi ludźmi, w miarę możliwości, a zwłaszcza z niemowlętami i kobietami w ciąży.
Może to oznaczać wzięcie czasu wolnego. Powinni także przygotowywać własne jedzenie, unikać sypiania z inną osobą, spłukiwać toaletę dwa razy po użyciu i myć ubrania i pranie oddzielnie.
Większość jodu opuszcza organizm przez mocz, ale jest również wydalana przez łzy, pot, ślina, upławy i kał.
Kobiety powinny unikać zajścia w ciążę przez 6 do 12 miesięcy po leczeniu.
Każdy, kto planuje podróż natychmiast po leczeniu, powinien otrzymać list od lekarza, ponieważ radioaktywność może pojawić się na komputerach skanujących na lotniskach.
Bezpieczeństwo w medycynie nuklearnej
Zbyt duże promieniowanie może potencjalnie uszkodzić narządy lub tkanki lub zwiększyć ryzyko zachorowania na raka.
Jednak w przypadku diagnozy poziom ekspozycji na promieniowanie jest mniej więcej taki sam, jak osoba otrzymująca podczas rutynowego prześwietlenia klatki piersiowej lub badania TK. W rezultacie medycyna nuklearna i procedury obrazowania są uważane za nieinwazyjne i stosunkowo bezpieczne. Ich skuteczność w diagnozowaniu choroby oznacza, że korzyści zwykle przeważają nad ryzykiem.
Leczenie za pomocą medycyny nuklearnej wiąże się z większymi dawkami materiału radioaktywnego.
Na przykład, skan płucny medycyny nuklearnej wyeksponuje osobę na 2 milisiwerty (mSv) radioaktywności, podczas gdy leczenie raka wystawi nowotwór na 50 000 mSv.
Ta dodatkowa dawka może wpływać na pacjenta, a skutki uboczne są możliwe.
Ponieważ jednak leczenie często jest ukierunkowane na potencjalnie śmiertelne choroby, korzyści przeważają nad ryzykiem.
Wraz z rozwojem technologii naukowcy mają nadzieję, że leczenie będzie bardziej ukierunkowane na nowotwór lub chorobę i rzadziej będzie miało wpływ na osobę jako całość.
Komisja jądrowa (NRC) i amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) ściśle regulują stosowanie materiałów radioaktywnych w medycynie nuklearnej w celu zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów.
