Nowe badania sugerują, że różnorodność błędów żyjących w naszych domach – takich jak owady, pająki i inne takie stawonogi – jest bardziej prawdopodobna pod wpływem dostępu do otoczenia niż naszych przyzwyczajeń i stylów życia.
Raport z badania – kierowany przez zespół z California Academy of Sciences w San Francisco – został niedawno opublikowany w czasopiśmie.
Od czasu, gdy zaczęli mieszkać w pomieszczeniu około 20 000 lat temu, robali zamieszki z ludźmi. I choć pomysł może nie przemawiać do nas, obecność tych nieproszonych mieszkańców może mieć istotny, choć pośredni wpływ na nasze zdrowie.
„Coraz więcej dowodów sugeruje, że niektóre współczesne dolegliwości wiążą się z brakiem kontaktu z szerszą różnorodnością biologiczną, szczególnie z mikroorganizmami” – zauważa dr Michelle Trautwein z Kalifornijskiej Akademii Nauk. Dodaje, że „owady mogą odgrywać rolę w hostowaniu i rozprzestrzenianiu tej różnorodności drobnoustrojów w pomieszczeniach”.
W Stanach Zjednoczonych ludzie spędzają w budynkach około 87 procent czasu. Dzielą się tym środowiskiem z tysiącami gatunków bakterii, grzybów i innych drobnoustrojów, a także z setkami gatunków stawonogów lub zwierząt ze stawami, takich jak owady, pająki, krocionogi i roztocza.
Dopiero zaczynamy zgłębiać ten rozległy ekosystem wewnętrzny i stopień, w jakim odzwierciedla on ekosystem zewnętrzny, cechy domu lub budynku oraz nawyki ludzi wewnątrz.
Mając na celu odkrycie implikacji dla zdrowia i chorób, jak dotąd badania skupiły się głównie na społecznościach drobnoustrojów.
Dostęp do zewnątrz miał silny wpływ
Aby rozszerzyć badania nad „biomami wewnętrznymi”, aby objąć następną najbogatszą grupę organizmów, dr Trautwein i jej współpracownicy przeprowadzili badanie stawonogów w 50 domach w południowo-wschodnich stanach USA.
Porównali obfitość i różnorodność gatunków stawonogów w domach z pewnymi cechami strukturalnymi i funkcjonalnymi, takimi jak typy pokoi i dostęp do zewnątrz.
Przyjrzeli się także, w jaki sposób gatunki robaków zmieniają się wraz z zachowaniem mieszkańców, a także fizyczne cechy ich domów, takie jak liczba okien i drzwi (miara dostępu do zewnątrz) i rodzaje pokoi.
Naukowcy odkryli, że różnorodność gatunków stawonogów w pomieszczeniach była „silnie uzależniona od dostępu do otoczenia” oraz że „pokoje z wykładziną dywanową gościły więcej gatunków stawonogów niż pokoje bez dywanów”.
Wyniki pokazały, że różnorodność gatunkowa w domach jako całości ma tendencję do odzwierciedlania tego w otoczeniu zewnętrznym.
Zespół twierdzi, że różnorodność wewnętrznych stawonogów – składających się w dużej mierze z „włóczęgów z zewnątrz i rzadko zbieranych rodzin” – przypominała im przypominające namiot „pułapki złego samopoczucia”, które służą do chwytania owadów na polu.
„Zaczynamy dostrzegać, w jaki sposób domy mogą być pasywnym pośrednikiem dla owadów podróżujących przez otaczający krajobraz, im więcej jest punktów wejściowych okien i drzwi, tym bardziej zróżnicowana jest społeczność, która się w niej znajduje”.
Dr Michelle Trautwein
W domach rodzaj i położenie pokoi wpłynęło na rozprzestrzenianie się gatunków robaków, które w nim żyły. Na przykład, pokoje z większym dostępem do zewnątrz – takie jak te na parterze z większą ilością okien i drzwi – miały największą różnorodność gatunków.
Piwnice były „jak jaskinie”
Wyniki badania wykazały, że w piwnicach znajdowały się społeczności stawonogów, które przypominały ekosystemy jaskiń. Ich wilgotne, ciemne przestrzenie były preferowane przez pająki, stonogi, chrząszcze i roztocza.
W przeciwieństwie do tego, naukowcy odkryli, że zwyczaje mieszkańców domu – takie jak stosowanie pestycydów, porządek w domach i posiadanie zwierząt domowych – nie miały „znaczącego wpływu” na skład jego społeczności stawonogów.
Zauważają jednak, że niewielka liczebność próby mogła ograniczyć tę część analizy, a badania w większych populacjach mogą wykazywać różne wyniki.
Każdy pokój w domu zawierał złożony ekosystem z własnym wyraźnym wzorem drapieżników i ofiar. Obejmuje to padlinożerców, bezpańskie gatunki z zewnątrz i „przejściowe pośrednie”, z których każda zajmuje swój własny kluczowy otwór w łańcuchu pokarmowym.
W swoich wnioskach naukowcy zauważają, że wiedza na temat złożoności i dynamiki tych wewnętrznych społeczności powinna zapewnić nam lepszą pozycję, aby zmniejszyć zagrożenia dla zdrowia i zwalczać szkodniki. Może to również prowadzić do „kulturowej akceptacji otaczającej nas natury” – dodają.
