Okazuje się, że leczenie oksytocyną skutecznie poprawia zachowania społeczne niektórych dzieci z autyzmem. Nowe badanie kliniczne bada, które dzieci będą najlepiej reagować na to leczenie i dlaczego.
Autyzm jest niepełnosprawnością rozwojową, która często prowadzi do zmagań w komunikacji, zmniejszonej empatii i społecznej nieopisywalności w większym lub mniejszym stopniu.
Specjaliści mogą zdiagnozować zaburzenie zanim dziecko skończy 2 lata, ale autyzm może czasami pozostać niewykryty przez znacznie dłuższy czas; objawy są bardzo zróżnicowane. Różne dzieci wykazują różne kombinacje symptomów, które mogą obejmować wszystko, od upośledzenia komunikacji i tików po fiksacje.
Nie ma lekarstwa na to zaburzenie, ale istnieją zabiegi mające na celu poprawę objawów w czasie, a te zależą od potrzeb każdej diagnozowanej osoby. Specjaliści przeprowadzili badania kliniczne w celu przetestowania skuteczności nowych leków i metod zapobiegania.
Naukowcy ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii koordynowali ostatnio jedną z takich prób klinicznych. Dr Karen Parker i jej współpracownicy opublikowali ostatnio swoje wyniki w internetowym wydaniu magazynu.
Obecne badania są zakorzenione w innym badaniu opublikowanym w 2014 r. Przez niektórych z tych samych badaczy, w tym starszego autora, Dr. Antonio Hardana.
Poprzednie badania pokazały, w jaki sposób poziomy oksytocyny, hormonu związanego z reakcjami emocjonalnymi i społecznymi, różnią się znacznie u dzieci z autyzmem i bez niego. Stwierdzono również, że wszystkie dzieci z niskim poziomem oksytocyny mają trudności z funkcjonowaniem społecznym.
„Niektóre dzieci bardziej korzystają z oksytocyny”
Nowe badanie analizuje, w jaki sposób wyjściowy poziom oksytocyny u dzieci autystycznych wpływa na ich odpowiedź na leczenie oksytocyną. Ta dodatkowa próba odróżnia tę próbę kliniczną od podobnych wcześniejszych prób przetestowania potencjalnych korzyści oksytocyny w poprawianiu zachowań społecznych.
Badanie przeprowadzono na 32 dzieciach z autyzmem, które zostały losowo podzielone na dwie grupy. Jedna grupa została przydzielona do otrzymywania sprayu z nosa oksytocyną dwa razy dziennie przez okres 4 tygodni. Dzieci z drugiej grupy otrzymywały placebo w sprayu w ten sam sposób.
Rodzice zostali poproszeni o wypełnienie ankiet dotyczących zachowań dzieci zarówno przed jak i po badaniu, w celu oceny efektu leczenia.
Stwierdzono, że spośród dzieci, które otrzymały oksytocynę w postaci aerozolu do nosa, najsilniejszą poprawę wykazały osoby z najniższym poziomem hormonu na początku badania.
„Nasze wyniki sugerują, że niektóre dzieci z autyzmem skorzystają z leczenia oksytocyną bardziej niż inne, a poziom oksytocyny we krwi może być biologicznym znakiem, który pozwoli nam przewidzieć, czy dziecko zareaguje maksymalnie, czy nie”.
Dr Karen Parker
Należy również zauważyć, że jedyne korzyści były związane z zachowaniami społecznymi, a tiki i problemy z niepokojem nie wykazywały poprawy. Pocieszające było, że nie zarejestrowano żadnych niepożądanych reakcji na aerozol oksytocyny.
W mniejszym stopniu poprawiła się także towarzyskość u dzieci, którym podawano placebo. W tym przypadku również dzieci z niskimi poziomami oksytocyny na początku badania wykazały największą poprawę. Ich ciała zaczęły nawet produkować własną własną oksytocynę.
Naukowcy wyjaśniają, że może istnieć podstawowe wyjaśnienie biologiczne tego wyniku, które jest bardziej powszechne w badaniach klinicznych terapii psychologicznych i psychiatrycznych.
Sugerują, że mile widziane byłyby dalsze badania nad korzyściami wynikającymi z efektu placebo u dzieci autystycznych.
Badanie powinno być powielane na większą skalę
Naukowcy przyznają również, że ich badanie, choć rzuca więcej światła na potencjalne korzyści płynące z oksytocyny w leczeniu precyzyjnym, powinno być powielane na większą skalę. Wierzą w trwające studia w National Institutes of Health (NIH).
„Jeśli nasze wyniki zostaną powtórzone w dużej próbie finansowanej z NIH, wówczas mógłbym rozważyć wykonanie podstawowych pomiarów oksytocyny w ramach mojej praktyki klinicznej, aby spróbować określić, czy konkretni pacjenci odpowiedzą” – mówi dr Hardan.
Ostrzega przed przedwczesnym entuzjazmem w odniesieniu do podstawowych ocen oksytocyny, ale zachęca do coraz bardziej szczegółowych badań na ten temat.
„Ze względu na niejednorodność tego zaburzenia, musimy rozpocząć badania kliniczne, aby nie zobaczyć, czy nastąpi odpowiedź, ale bardziej, aby zobaczyć, kto zareaguje na możliwe terapie”, wyjaśnia.
Dowiedz się, w jaki sposób mutacje genetyczne są powiązane z autyzmem.
