Badacze sugerują, że sód – który zwykle spożywamy poprzez sól lub chlorek sodu – może zwiększać ryzyko cukrzycy typu 2 i utajonej cukrzycy autoimmunologicznej u dorosłych.
Cukrzyca jest częstym schorzeniem, które dotyka ponad 29 milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych, zgodnie z Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Cukrzyca typu 2 stanowi do 95 procent wszystkich zdiagnozowanych przypadków i charakteryzuje się nieprawidłowym poziomem cukru we krwi.
Ten typ cukrzycy jest najczęściej diagnozowany u osób w średnim wieku i starszych. Innym stanem metabolicznym zwanym latentną cukrzycą autoimmunologiczną u dorosłych (LADA) często błędnie diagnozuje się cukrzycę typu 2; pojawia się także później w dorosłości.
LADA to wolniej rozwijająca się choroba, która początkowo nie wymaga leczenia insuliną.
Nowe badanie przeprowadzone przez dr Bahareh Rasouli z Instytutu Medycyny Środowiskowej w Karolinska Institutet w Sztokholmie w Szwecji – we współpracy z naukowcami z innych instytucji szwedzkich i fińskich – analizuje wpływ spożycia sodu na ryzyko typu 2 cukrzyca i LADA.
Naukowcy przedstawili swoje wnioski na corocznym spotkaniu Europejskiego Stowarzyszenia Badań nad Cukrzycą, które odbyło się w Lizbonie w Portugalii.
Każdy dodatkowy gram sodu zwiększa ryzyko
Dotychczasowe badania sugerowały, że sód, który zwykle wchłaniamy z naszego dziennego spożycia soli, może znacznie zwiększyć ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2.
Zespół wyjaśnia, że może to być spowodowane wpływem insuliny na sód, ale także dlatego, że nadmiar soli może prowadzić do nadciśnienia i nadwagi. Ale do tej pory żadne badania nie analizowały wpływu spożycia sodu na ryzyko LADA.
„Biorąc pod uwagę składnik autoimmunologiczny LADA,” wyjaśnia dr Rasouli, „postawiliśmy hipotezę, że dieta bogata w sól może przyspieszyć autoimmunizację i odgrywać rolę w patogenezie [rozwoju choroby] LADA.
„Ponadto” – dodała – „istnieją ograniczone dane na temat związku między spożyciem sodu a ryzykiem cukrzycy typu 2. Dlatego też postawiliśmy sobie za cel zbadanie ryzyka wystąpienia LADA i cukrzycy typu 2 w odniesieniu do spożycia sodu.”
Dr Rasouli i jego współpracownicy przeanalizowali dane z epidemiologicznego badania czynników ryzyka dla LADA i cukrzycy typu 2, która jest dużym szwedzkim badaniem kohortowym.
Zespół przeanalizował dane z 355 osób, u których zdiagnozowano LADA i 1136 osób z cukrzycą typu 2, porównując wyniki tej analizy z wynikami zdrowej grupy 1379 osób (grupy kontrolnej).
Do zbierania informacji o codziennych dietach uczestników wykorzystano ankiety. Dane te pozwoliły zespołowi obliczyć dzienne spożycie kalorii, składników odżywczych i sodu dla każdego uczestnika.
Dr Rasouli i jego współpracownicy wzięli również pod uwagę genetyczne czynniki ryzyka cukrzycy, a uczestnicy zostali podzieleni na kategorie „wysokiego ryzyka” i „inne” w zależności od ich profilu genetycznego.
Zmieniono również zmienne towarzyszące, w tym wiek, płeć, wskaźnik masy ciała (BMI), palenie tytoniu, poziom aktywności fizycznej i spożycie alkoholu.
Naukowcy odkryli, że każdy dodatkowy gram sodu (lub 2,5 grama soli) dziennie wiąże się z wyższym o 43 procent ryzykiem cukrzycy typu 2. W przypadku LADA każdy dodatkowy gram sodu doprowadził do 73-procentowego wzrostu rozwoju choroby.
Uczestnicy zostali również podzieleni na trzy grupy w zależności od ilości ich spożycia sodu. Były to „niskie zużycie” (w przypadku 2,4 gramów sodu dziennie lub do 6 gramów soli), „średnie zużycie” (2,4 do 3,15 gramów sodu lub do 7,9 gramów soli) oraz „wysokie zużycie” (więcej niż 3,15 gramów sodu dziennie lub więcej niż 7,9 gramów soli).
Zauważono, że osoby, które znalazły się w kategorii wysokiego spożycia były o 58% wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 niż osoby z grupy niskiego zużycia.
Osoby z wysokim ryzykiem genetycznym cukrzycy, które również spożywały duże dzienne spożycie sodu, prawie cztery razy częściej zapadały na LADA niż osoby o niskim dziennym spożyciu sodu.
Interakcja między genetyką a dietą?
Na podstawie tych wyników naukowcy „potwierdzają związek między spożyciem sodu a cukrzycą typu 2.” Dodają, że „wysokie spożycie sodu może być czynnikiem ryzyka dla LADA, szczególnie u nosicieli genotypów wysokiego ryzyka HLA [ludzkiego antygenu leukocytu]”. Są to ludzie, którzy już mają istotne genetyczne ryzyko cukrzycy.
Dr Rasouli powiedział nam, że badanie miało jedno poważne ograniczenie: ze względu na to, że badania opierały się na kwestionariuszach, możliwe jest, że uczestnicy błędnie pamiętali istotne szczegóły, prowadząc do przypominania o uprzedzeniach. Jednak, jeśli w ogóle, to nastawienie mogło doprowadzić do niedoszacowania skutków spożycia sodu na ryzyko cukrzycy typu 2 i LADA.
„Głównym ograniczeniem”, sugeruje dr Rasouli, „jest retrospektywny projekt, który może prowadzić do uprzedzeń dotyczących przypominania, Aby zminimalizować te potencjalne stronniczości, pacjenci otrzymali kwestionariusz w bliskiej odległości od diagnozy z instrukcjami zgłaszania swoich nawyków żywieniowych / stylu życia przed diagnozą. „
„Nie można jednak wykluczyć tendencji do wywoływania zdarzeń, jeśli takie potencjalne wywoływanie błędu miało miejsce, doprowadziłoby to do niedoszacowania ryzyka, a nie do przeszacowania wyników” – dodała.
Powiedziała również, że dalsze badanie interakcji między dietą a czynnikami genetycznymi w kontekście cukrzycy może ujawnić dalsze ścieżki walki z zapobieganiem chorobom. Dr Rasouli ujawnił również zainteresowanie testowaniem skutków minimalizacji spożycia soli w zapobieganiu tym dwóm typom cukrzycy.
„Interesujące jest zbadanie ryzyka LADA i cukrzycy typu 2 w odniesieniu do interakcji między spożyciem soli w diecie a czynnikami genetycznymi […] Interesujące byłoby również zbadanie w kontrolowanych badaniach klinicznych, czy obniżenie zawartości soli w diecie spożycie jest korzystne w zapobieganiu cukrzycy typu 2 i cukrzycy autoimmunologicznej. „
Dr Bahareh Rasouli
