Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Jakie testy są stosowane do diagnozowania stwardnienia rozsianego?

Stwardnienie rozsiane jest dysfunkcjonalnym zaburzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Przebieg choroby może być nieprzewidywalny i często przedstawia się inaczej u każdej osoby, która ją ma.

Ludzie z większością postaci stwardnienia rozsianego (MS) mają nienormalną odpowiedź immunologiczną przeciw komórkom w układzie nerwowym, który obejmuje mózg i komórki nerwowe. Nerwy przekazują informacje i instrukcje między mózg, rdzeń kręgowy i resztę ciała.

W SM układ odpornościowy atakuje osłonę tych komórek nerwowych, zwaną mieliną. Tworzy to bliznę, zwaną również stwardnieniem, wzdłuż uszkodzonych komórek nerwowych, przerywając zdolność nerwu do wysyłania wiadomości tam i z powrotem.

Testy i diagnoza

Skan MRI

Diagnozowanie SM może czasami być trudne, ponieważ nie ma jednego ostatecznego testu na chorobę. Dlatego, jeśli lekarz podejrzewa, że ​​dana osoba ma stwardnienie rozsiane, może on zostać skierowany do neurologa, który specjalizuje się w opiece dla ludzi ze stwardnieniem rozsianym.

Pytania postawione przez lekarza i zdolność do krytycznego badania objawów są kluczowe w uzyskaniu trafnej diagnozy. Lekarz wykona testy w celu zbadania następujących:

  • Emocje i stan psychiczny
  • Funkcje językowe
  • Ruch, koordynacja i równowaga
  • Wizja, węch, smak, dotyk i słuch

Oprócz dokładnej historii i badania fizykalnego lekarz może zalecić przeprowadzenie testów diagnostycznych, aby potwierdzić diagnozę.

Rezonans magnetyczny (MRI)

MRI pozwala lekarzowi szukać tkanki bliznowatej, spowodowanej uszkodzeniem z powodu SM. Te nieprawidłowe plamy mogą czasem wskazywać na inne stany, takie jak migrena lub wysokie ciśnienie krwi.

Skan wykorzystuje raczej pola magnetyczne i fale radiowe niż promieniowanie. Mierzy względną zawartość wody w tkankach.

Mielina, która chroni komórki nerwowe, jest tłusta, a więc odpycha wodę. Kiedy ta powłoka ochronna zostanie uszkodzona, zatrzymuje się więcej wody i można to zobaczyć na skanie MRI.

Dokładne rozpoznanie SM wymaga starannego zbadania skanu MRI.

Wywołane potencjały

Potencjał wywołany jest testem elektrycznym ścieżek nerwowych. Może pomóc w ustaleniu, które stany nerwowe wpływają na MS.

Lekarz umieszcza druty na skórze głowy i patrzy na reakcję mózgu na pewne doświadczenia, takie jak oglądanie ekranu wideo, słyszenie określonego hałasu lub odczuwanie pewnych wrażeń. Chociaż test jest bardzo czuły, jest nieszkodliwy i w dużej mierze bezbolesny.

Przewodnictwo elektryczne jest spowolnione wzdłuż ścieżek nerwowych, gdzie mielina jest uszkodzona. Ten test jest szczególnie przydatny, ponieważ może wykryć uszkodzenia w obszarach ośrodkowego układu nerwowego, które nie wywoływały żadnych objawów.

Nakłucie lędźwiowe

Nakłucie lędźwiowe

Nakłucie lędźwiowe, znane również jako nakłucie lędźwiowe, stosuje się do uzyskania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF). Ciecz ta otacza mózg i rdzeń kręgowy i może być użyta do postawienia diagnozy.

Aby wyodrębnić CSF, wprowadza się igłę pomiędzy kościami w dolnej części kręgosłupa. Płyn jest pobierany za pomocą strzykawki, a następnie testowany pod kątem przeciwciał i białek, które mogą sygnalizować nieprawidłową odpowiedź immunologiczną.

Nakłucia lędźwiowe nie są konieczne u każdej osoby z podejrzeniem SM i nie są już standardem opieki. Doświadczony lekarz zadecyduje, czy nakłucie lędźwiowe jest potrzebne w oparciu o historię medyczną pacjenta i badanie fizykalne.

Badanie krwi

Nie ma badania krwi, które można wykonać, aby zdiagnozować stwardnienie rozsiane. Jednak lekarz może zlecić badanie krwi, aby wykluczyć inne stany, które mają te same objawy.

Badanie krwi może wykluczyć chorobę z Lyme, toczeń, niedobór witamin i minerałów, niektóre infekcje i niektóre choroby dziedziczne.

Zapalenie wyrostka robaczkowego

Niektóre badania sugerują, że osoby, które poddają się appendektomii z powodu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, mogą mieć większe ryzyko, że zostaną zdiagnozowane ze stwardnieniem rozsianym. Jednak ogólne wyniki są niejednoznaczne.

Kiedy iść do lekarza

Każdy, kto doświadcza któregokolwiek z objawów MS powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza w celu dalszej oceny i ewentualnych testów diagnostycznych.

Aby diagnoza SM mogła zostać potwierdzona, lekarz musi znaleźć dowód uszkodzenia w więcej niż jednym obszarze ośrodkowego układu nerwowego. Uszkodzenie musi nastąpić co najmniej w odstępie 1 miesiąca, a wszelkie inne możliwe przyczyny należy wykluczyć.

Jeśli przyczyną ich objawów jest SM, leczenie należy rozpocząć jak najszybciej, aby ograniczyć ilość i stopień uszkodzenia nerwów.

Wczesne objawy

Według Fundacji Stwardnienia Rozsianego wczesne objawy obejmują:

  • drętwienie i mrowienie stóp, nóg, dłoni, ramion lub twarzy
  • problemy z widzeniem, takie jak niewyraźne lub podwójne widzenie, utrata wzroku lub kontrast kolorów i ból podczas przesuwania oka
  • zmęczenie
  • trudności z chodzeniem
  • problemy z pęcherzem
  • problemy seksualne, na przykład, zmniejszenie popędu seksualnego
  • problemy z pamięcią lub mową
  • depresja i zmiany emocjonalne
  • skurcze mięśni i drżenia

Objawy różnią się jednak między poszczególnymi osobami i mogą zmieniać się w miarę przebiegu choroby. Mogą również zależeć od lokalizacji nerwów dotkniętych chorobą.

      Leczenie

      Ważne jest, aby ludzie znaleźli specjalistę, który zna się na leczeniu SM. Ludzie ze stwardnieniem rozsianym wymagają szerokiego podejścia do zarządzania ich symptomami i przebiegiem choroby.

      Istnieje wiele leków, które mogą być stosowane w celu spowolnienia postępu choroby i leczenia objawów związanych z nawracającymi postaciami choroby. Jednakże obecnie nie ma leku dostępnego do leczenia pierwotnego postępującego MS (PPMS), który jest typem MS nie nawracającym.

      Stosowanie leków będzie się różnić w zależności od osoby i będzie zależeć od objawów, stadium i nasilenia choroby. Leki są również stosowane w leczeniu nawrotów w razie potrzeby.

      lekarz i pacjent

      Ludzie ze stwardnieniem rozsianym mogliby rozważyć udział w programie rehabilitacji, który skupia się na utrzymywaniu siły i funkcji mięśni ciała.

      Wreszcie, ważne jest, aby współpracować z dostawcą opieki zdrowotnej, który rozpoznaje znaczenie zdrowia emocjonalnego i mechanizmów radzenia sobie ze stresem i może zapewnić odpowiednie skierowania.

      Perspektywy

      SM zazwyczaj nie jest śmiertelne. Raczej główną troską dla osób z tym schorzeniem jest zachowanie ich jakości życia.

      Pomimo przekonania, że ​​stwardnienie rozsiane jest postępującą i wyniszczającą chorobą, tylko niektórzy ludzie z SM mają symptomy, które ostatecznie przejdą do punktu, gdzie oni potrzebują pomocy chodzić.

      Wiele postępów w sposobach leczenia SM wystąpiło w ciągu ostatniej dekady. Nowe terapie modyfikujące chorobę spowalniają progresję i zmniejszają akumulację niepełnosprawności w nawracających postaciach SM. Badania są kontynuowane i oferują obiecujące odkrycia i leczenie wszystkich typów SM.

      PLMedBook