Można by pomyśleć, że głębokie nacięcia od operacji na otwartym sercu i duża rana, którą pozostawia, w tym wycięcie w kościach klatki piersiowej, byłyby największym problemem, z którym boryka się pacjent po operacji. W rzeczywistości, jak pokazują nowe badania zaprezentowane podczas Sesji Naukowych American Heart Association w 2011 roku, zapalenie płuc jest największym zagrożeniem po operacji serca.
Badania te wskazują, że większość infekcji występuje około dwóch tygodni po zabiegu, co różni się od wcześniejszych przekonań lekarzy, którzy sądzili, że to w pierwszym tygodniu po operacji pojawiają się najczęściej.
Michael A. Acker, M.D., główny badacz badania oraz profesor i szef chirurgii sercowo-naczyniowej w University of Pennsylvania Medical Center w Filadelfii, PA, potwierdził te zaskakujące wyniki:
«To nie jest to, co my
spodziewałem się znaleźć.»
Naukowcy przeanalizowali ponad 5100 pacjentów w rejestrze chirurgii serca. Pacjenci w wieku średnio 64 lat byli leczeni w dziewięciu amerykańskich ośrodkach akademickich oraz jednym kanadyjskim. Mediana czasu do wystąpienia ciężkiej infekcji wynosiła 14 dni po zabiegach kardiochirurgicznych. Aż 43% wszystkich poważnych zakażeń miało miejsce po wypisaniu ze szpitala.
Acker kontynuuje:
«Połowa z tych pacjentów nie miała dowodów na infekcję, zanim zostali wypisani ze szpitala… Po wypisie musieli wrócić z powodu nowej infekcji, co oznacza, że pacjenci powinni być baczniej obserwowani po opuszczeniu szpitala.»
W badaniu nie uwzględniono pacjentów zarażonych przed operacją, a badacze stwierdzili ogółem 761 infekcji: 300 zaklasyfikowano jako poważne infekcje (występujące u 6% pacjentów), a 461 – jako niewielkie (u 8,1% pacjentów). Spośród głównych zakażeń:
- Zapalenie płuc, zakażenie płuc, wystąpiło u 2,4% wszystkich pacjentów.
- Zapalenie okrężnicy C. difficile, infekcja jelitowa wystąpiła w 1,0% przypadków.
- Infekcje krwioobiegu miały miejsce w 1,1% przypadków.
- Zakażenia chirurgiczne w miejscu głębokiego nacięcia wystąpiły w 0,5% przypadków.
- Drobne infekcje obejmowały infekcje dróg moczowych oraz powierzchniowych nacięć.
Większość wykonywanych zabiegów to izolowane pomostowanie tętnic wieńcowych oraz zabiegi na zastawkach aortalnej i mitralnej. Siedemdziesiąt cztery procent tych zabiegów to operacje planowe, a 26 procent to operacje nieobowiązkowe lub awaryjne.
Wykazano, że wiele czynników ryzyka zwiększa możliwość rozwoju infekcji, w tym zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie, przewlekła choroba płuc, stosowanie kortykosteroidów przed zabiegiem oraz czas obwodowego krążenia.
Acker dodał:
«Na kolejnym etapie analizy skoncentrujemy się na różnicach w opiece, takich jak typy opatrunków, rodzaje antybiotyków i rodzaje preparatów chirurgicznych, aby zobaczyć, które procesy opieki są związane z mniejszą częstością występowania zakażeń. Rejestr pozwoli nam na modyfikację najlepszych praktyk w zakresie zarządzania infekcjami pooperacyjnymi.»
Współautorami badania są Michael Argenziano, M.D.; John D. Puskas, M.D., M.Sc.; T. Bruce Ferguson, M.D.; Annetine C. Gelijns, Ph.D.; Keith Horvath, M.D.; Marissa A. Miller, DVM, MPH; Stacey Welsh, R.N.; Ellen Moquete, R.N.; Kevin N. Su, B.S.; Alan Weinberg, M.S.; Alan J. Moskowitz, M.D.; Patrick T. O’Gara, M.D. oraz Eugene H. Blackstone, M.D.
Instytut ten był finansowany przez National Heart, Lung and Blood Institute, National Institute of Neurological Disorders and Stroke oraz Canadian Institutes of Health Research.
W podobnych badaniach naukowcy ze szpitala w Milwaukee zastosowali specjalny roztwór przeciwbakteryjny do dezynfekcji skóry pacjentów zarówno wieczorem przed zabiegiem, jak i rano w dniu operacji, co znacznie zmniejszyło liczbę zakażeń. Obejmuje to również ścisłe trzy minuty czasu suszenia dla chirurgicznego przygotowania skóry. Działania te pozwoliły na zmniejszenie liczby infekcji implantów z 1% do 0,24% w roku następującym po umieszczeniu implantu, co stanowi imponujące zmniejszenie o 75%.
W świetle najnowszych badań, konieczne staje się coraz większe zwracanie uwagi na procedury prewencyjne, które mogą znacząco wpłynąć na poprawę bezpieczeństwa pacjentów po operacjach serca.
Napisane przez Ruperta Shepherda
