Wszystko, co musisz wiedzieć o gorączce doliny

Gorączka doliny jest chorobą grzybiczą występującą tylko w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych i Ameryki Południowej. Dana osoba może ją skurczyć tylko poprzez wdychanie zarodników grzyba.

Może to prowadzić do gorączki, bólu w klatce piersiowej, kaszlu i innych objawów.

Gorączka doliny jest spowodowana przez grzyby lub przez). Znany jest również jako kokcydioidomikoza, choroba kalifornijska, reumatyzm pustynny i gorączka doliny San Joaquin.

Gorączka nie przechodzi między ludźmi. Zakażona osoba nie przekaże choroby innej osobie.

W stanach, w których grzyb jest aktywny, średnio 42,6 przypadków na 100 000 osób rocznie.

Objawy

Istnieją trzy różne rodzaje gorączki doliny.

Ostra gorączka doliny

Początkowe objawy są łagodne. Niektórzy ludzie nie będą mieli żadnych objawów, a tylko wiedzą o zakażeniu, gdy testują pozytywny wynik podczas badania skóry lub krwi.

Uniwersytet w Arizonie szacuje, że ponad 60 procent zakażonych osób nie ma żadnych objawów ani objawów grypopodobnych i nigdy nie szuka pomocy lekarskiej.

Objawy mogą pojawić się około 1 do 3 tygodni po ekspozycji.

Mogą one obejmować:

• ból w klatce piersiowej – może być łagodny lub dość ciężki
• dreszcze
• kaszel
• zmęczenie
• gorączka
• bół głowy
• bóle stawów
• bóle mięśni
• nocne poty
• duszność

Może wystąpić wysypka skórna. Zwykle składa się z nierównych czerwonych guzków na dolnej części nóg, które mogą być bolesne. W końcu stają się brązowe, znane jako rumień guzowaty.

Wysypka może również pojawić się na plecach, ramionach lub klatce piersiowej. Rzadziej może wytwarzać pęcherze.

Osoby, które są w inny sposób zdrowe, normalnie całkowicie wyzdrowieją w ciągu 6 miesięcy.

U pacjentów z ciężkimi objawami całkowite wyleczenie może potrwać nawet rok. Zmęczenie i bóle stawów mogą utrzymywać się dłużej.

Przewlekła gorączka doliny

Rzadko u pacjenta z ostrą gorączką doliny nie następuje całkowite wyleczenie, a stan przechodzi do przewlekłej postaci zapalenia płuc.

Jest to bardziej prawdopodobne u osób z osłabionym układem odpornościowym.

Objawy i objawy obejmują:

• Lekka gorączka
• utrata masy ciała
• kaszel
• bóle w klatce piersiowej
• poplamiony krwią rożen (plwocina)
• guzki płucne

Objawy mogą się zmieniać w zależności od osoby i czasu.

Rozproszona gorączka doliny

To najpoważniejsza forma gorączki doliny. Dzieje się tak, gdy infekcja rozprzestrzenia się z płuc do innych części ciała przez krwioobieg.

Może wpływać na wiele narządów, a zwłaszcza na skórę, wątrobę, mózg, kości, opon mózgowych i serce.

Objawy i objawy różnią się w zależności od tego, które części ciała są dotknięte.

Mogą one obejmować:

• zmiany skórne
• zmiany w czaszce, które często są bolesne
• zmiany w kręgosłupie i innych kościach
• obrzęk stawów, które zwykle są bolesne
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub zapalenie błon mózgowych i rdzenia kręgowego
• bóle mięśni i sztywność
• bóle głowy
• gorączka
• sztywność szyi lub ramion
• zmiana stanu psychicznego
• światłowstręt lub wrażliwość na światło

Bez leczenia może być śmiertelne.

Czynniki i przyczyny ryzyka

Wiele wspólnych czynników zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia gorączki doliny.

Położenie geograficzne: ryzyko jest większe w obszarach, gdzie prawdopodobne są zarodniki grzyba, takie jak Arizona, Nowy Meksyk, Teksas, Utah, Nevada i północno-zachodni Meksyk. Jeśli osoba wdycha zarodniki, mogą się zarazić.

Na tych obszarach ludzie, których praca wiąże się z niepokojącą glebą, są bardziej zagrożeni. Przykładami są: budownictwo, wykopy, prace rolnicze lub wykopy archeologiczne.

Pochodzenie etniczne: Filipińczycy, Hiszpanie pochodzenia indiańskiego, rdzenni Amerykanie i Azjaci mają wyższe ryzyko zachorowania na objawy, w porównaniu z Kaukazami.

Ciąża: w miejscach, gdzie gorączka doliny jest chorobą endemiczną, istnieje większe ryzyko infekcji w trzecim trymestrze ciąży i zaraz po porodzie.

Cukrzyca: Osoby z cukrzycą, które mieszkają na obszarach, na których występuje gorączka doliny, mają większe ryzyko zarażenia się, niż inne osoby w tych samych rejonach.

Słaby układ odpornościowy: Ludzie z osłabionym układem odpornościowym mają wyższe ryzyko infekcji i powikłań. Dotyczy to pacjentów z HIV lub AIDS oraz tych otrzymujących leki steroidowe, chemioterapię lub leki immunosupresyjne. Osoby z chorobą nowotworową mogą być również bardziej podatne.

Zaawansowany wiek: osoby starsze są bardziej narażone na gorączkę doliny.

Przyczyny

Gorączka doliny jest powodowana przez grzyby, albo.

Grzyb rośnie jako pleśń w glebie. W tej formie formy grzyb może przetrwać bardzo długo w trudnych warunkach, takich jak susze, upał lub zimno. Rozwija długie włókna, które odrywają się i stają w powietrzu jako zarodniki. Oddychanie w zarodnikach może prowadzić do infekcji.

i istnieją w alkalicznych glebach pustynnych, takich jak te znalezione w północno-zachodnim Meksyku, Kalifornia w San Joaquin Valley, Nevadzie, Nowym Meksyku, Teksasie i Arizonie. Gorączka doliny występuje również w niektórych częściach Ameryki Południowej i Środkowej.

Diagnoza i leczenie

Lekarz nie może zdiagnozować gorączki doliny tylko poprzez identyfikację objawów i symptomów, ponieważ mogą one wskazywać na inną chorobę, na przykład na grypę.

Jeśli lekarz podejrzewa gorączkę doliny, konkretne testy diagnostyczne mogą sprawdzić kuleczki kokcydioidowe lub cysty we krwi, tkance lub ślinie.

Testy mogą obejmować:

• Test rozmazania plwociny: Pobrano próbkę plwociny i zbadano na obecność kokcydioidów. Plwocina jest kaszelowana lub pobierana bezpośrednio z płuc, tchawicy lub oskrzeli.
• Badanie krwi: Wykryją, czy istnieją przeciwciała przeciwko grzybowi.

Inne testy, takie jak test moczu z reakcją łańcuchową polimerazy (PCR), są analizowane, aby pomóc w diagnozie.

Leczenie

Większość ludzi nie potrzebuje leczenia gorączki doliny. Nawet w cięższych przypadkach najlepszym sposobem leczenia jest zwykle odpoczynek i spożywanie dużej ilości płynów, tak jak w przypadku grypy lub przeziębienia.

Jednak pacjent powinien być dokładnie monitorowany.

Leki przeciwgrzybicze mogą być przepisywane, jeśli pacjent:

• ma słaby układ odpornościowy, z powodu raka lub leczenia raka, HIV lub AIDS lub z innego powodu
• ma ciężką lub znacząco wyniszczającą chorobę
• ma cukrzycę lub jest osłabiona z powodu innych schorzeń lub wieku
• jest w ciąży
• ma afrykańskie lub filipińskie pochodzenie

Leki stosowane w leczeniu gorączki doliny to flukonazol (Diflucan) i itrakonazol (Sporanox).

Niekorzystne skutki mogą obejmować:

• nudności
• wymioty
• biegunka
• ból brzucha

W przypadkach poważnego zakażenia pacjentowi można podać dożylnie amfoterycynę.

Chociaż te leki przeciwgrzybicze kontrolują grzyby, nie eliminują go. Pozostaje ryzyko nawrotu.

Komplikacje

Komplikacje są rzadkie, ale mogą dotyczyć osób z grup podwyższonego ryzyka.

Zawierają:

• zapalenie płuc, które może być ciężkie
• pęknięte guzki płuc lub ubytki w płucach

Większość guzków zniknie, ale niektóre mogą się rozerwać, co powoduje silny ból w klatce piersiowej i trudności w oddychaniu.

Pacjent może potrzebować rurki umieszczonej w przestrzeni wokół płuc, aby usunąć powietrze. Czasami wymagana jest operacja.

Najpoważniejszą komplikacją jest sytuacja, gdy choroba rozprzestrzenia się. Grzyb rozprzestrzenia się przez krwioobieg do różnych części ciała, co może wpływać na wiele narządów.

Pacjent może rozwinąć wrzody skóry, zmiany kostne, ropnie, ciężki ból stawów, zapalenie serca, problemy z układem moczowym i zapalenie opon mózgowych.

Badanie opublikowane w 2016 r. Wykazało, że gorączka doliny może pogorszyć objawy astmy, ale astma nie sprawia, że ​​osoba jest bardziej podatna na gorączkę doliny.