Jeśli chodzi o widzenie w ciemności, tradycyjne przekonanie jest takie, że ludzie nie są w stanie. Jednak nowe badania zakwestionowały to, co sugeruje, że co najmniej 50% wszystkich ludzi jest w stanie zobaczyć ruch swojej własnej ręki, nawet w środowisku o ciemnej barwie.
Naukowcy z University of Rochester w Nowym Jorku i Uniwersytetu Vanderbilt w Tennessee twierdzą, że ich odkrycia sugerują, że to, co ludzie zwykle postrzegają jako wzrok, ma tak samo wiele wspólnego z mózgiem, jak z oczami.
Duje Tadin, profesor mózgu i nauk kognitywnych na University of Rochester, i Randolph Blake, stuletni profesor psychologii na Vanderbilt University, mówią, że po raz pierwszy odkryli, że byli w stanie zobaczyć swój własny ruch ręki w ciemności w 2005 roku.
Jednak w badaniu opublikowanym w czasopiśmie badacze twierdzą, że wyzwaniem było opracowanie eksperymentów, które obiektywnie mierzyły subiektywne postrzeganie.
„Podczas gdy zjawisko to wyglądało dla nas naprawdę, jak mogliśmy ustalić, czy inni rzeczywiście widzą swoją ruchliwą rękę, a nie tylko mówić nam, co chcieli usłyszeć?” – mówi prof. Blake.
Kevin Dieter, doktor habilitowany z Vanderbilt University, przyszedł im z pomocą, pomagając tworzyć eksperymenty mające na celu poprowadzenie uczestników do dokładnego przedstawienia tego, co wizualizowali.
Eksperymenty pod „fałszywymi oczekiwaniami”
Naukowcy przeprowadzili serię eksperymentów na 129 uczestnikach z Rochester, NY, Nashville, TN, Fenton, MI i Seulu w Korei Południowej.
Niektórzy z tych uczestników zostali wybrani, ponieważ doświadczają „połączenia zmysłów” w swoim codziennym życiu. Są one znane jako „synesthetes”.
Naukowcy twierdzą, że oznacza to, że widzą kolory, gdy słyszą muzykę lub mają zdolność odczuwania smaku, gdy słyszą dźwięki. W tym badaniu biorące udział synestetyki mogły zobaczyć cyfry lub litery w określonych kolorach.
Jeden eksperyment wymagał od uczestników noszenia opasek na oczy, które wydawały się mieć dużo dziur. Uczestnikom powiedziano, że zobaczą „ruch w warunkach słabego oświetlenia”.
Kolejny eksperyment wymagał od tych samych uczestników zakładania podobnych opasek bez otworów, a badacze doprowadzili ich do przekonania, że nic nie zobaczą.
Jednak naukowcy twierdzą, że w obu eksperymentach opaski na oczy nie miały otworów i blokowały całe światło. Celem mówienia uczestnikom w inny sposób było stworzenie „fałszywych oczekiwań”, tak aby naprawdę zgłosili to, co widzieli w nadchodzących eksperymentach.
Podczas tych eksperymentów jeden z badaczy machnął ręką przed uczestnikiem z zasłoniętymi oczami, a uczestnicy musieli także przesunąć ręce przed opaskami na oczy.
Ruchy oczu badanych były monitorowane za pomocą skomputeryzowanego urządzenia do śledzenia gałek ocznych w całkowitej ciemności, aby sprawdzić, czy uczestnicy zgłaszają możliwość zobaczenia ruchów dłoni.
Self-ruch ważne dla procesu wizualnego
Naukowcy odkryli, że wśród wszystkich uczestników około 50% było w stanie wykryć ruchy swoich rąk konsekwentnie, niezależnie od fałszywych oczekiwań.
Jednak gdy eksperymentator machnął ręką przed uczestnikami, badani zgłosili brak ruchu. Naukowcy twierdzą, że podkreśla to znaczenie „autopromocji” w tym procesie wizualnym.
Poniższy film z Uniwersytetu w Rochester wyjaśnia podstawy eksperymentów:
Korzystając z funkcji śledzenia gałek ocznych, naukowcy odkryli również, że uczestnicy, którzy byli w stanie zobaczyć ruch swojej ręki, mogli śledzić ruch znacznie dokładniej w ciemności, w porównaniu z tymi, którzy nie zgłosili żadnego wizualnego wrażenia.
Komentując te odkrycia prof. Tadin mówi:
„Widząc w całkowitej ciemności? Zgodnie z obecnym zrozumieniem naturalnego widzenia, to po prostu się nie dzieje.
Ale te badania pokazują, że nasze własne ruchy przekazują sygnały sensoryczne, które również mogą tworzyć prawdziwe percepcje wzrokowe w mózgu, nawet przy całkowitym braku wejścia optycznego. „
Potencjalne połączenia nerwowe z samoczynnym ruchem
Patrząc na synestety, badacze stwierdzili, że mają lepszą zdolność widzenia ruchu, a także widzą wyraźniejszą formę wizualną tego ruchu.
Naukowcy twierdzą, że jedna synestheeta odnotowała nawet 95-procentową dokładność śledzenia ruchu ręki w ciemności, co oznacza, że mogli widzieć swoją rękę w całkowitej ciemności niemal tak dobrze, jak w świetle dziennym.
Odkrycia te skłoniły badaczy do przekonania, że związek z synestezją sugeruje, że zdolność widzenia samokontroli w ciemności może być powiązana z połączeniami neuronalnymi między zmysłami.
„Wiemy, że sensoryczna rozmowa krzyżowa leży u podstaw synestezji, ale postrzeganie koloru za pomocą liczb jest prawdopodobnie tylko wierzchołkiem góry lodowej Synesthesia może obejmować wiele obszarów nietypowego przetwarzania mózgu” – mówi David Knill, profesor mózgu i nauk kognitywnych na Rochester University.
Ale prof. Tadin mówi, że jest mało prawdopodobne, aby większość ludzi była „zaprogramowana”, aby mieć zdolność widzenia w ciemności.
„Wrodzone czy doświadczone? Jestem prawie pewien, że to doświadczenie, a nasze mózgi są wyjątkowo dobre w znajdowaniu takich niezawodnych wzorów” – mówi.
„Mózg jest po to, by wychwycić wzorce – wizualne, słuchowe, myślowe, ruchowe, a to jest jedno skojarzenie, które jest tak wysoce powtarzalne, że jest logiczne, że nasz mózg podniósł go i wykorzystał.”
