Związek o nazwie cambinol pokazuje wielką obietnicę jako przyszły lek Alzheimera. Cząsteczka zatrzymała rozprzestrzenianie się toksycznego białka tau w komórkach i myszach.
Wiadomo, że białko mózgu zwane tau odgrywa kluczową rolę w rozwoju choroby Alzheimera.
Nasze komórki mózgowe mają „system transportu” złożony z prostych, równoległych „dróg”, wzdłuż których mogą podróżować cząsteczki żywności, składniki odżywcze i odrzucone części komórek.
W zdrowym mózgu białko tau pomaga tym utworom pozostać prostymi. Jednak w przypadku choroby Alzheimera białko buduje się na nienormalnym poziomie, tworząc szkodliwe struktury zwane splątkami.
Początkowo sploty te tworzą się w obszarach mózgu kluczowych dla tworzenia pamięci, ale wraz z rozwojem choroby sploty nadal rozprzestrzeniają się w pozostałej części mózgu.
Jednak naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) mogli teraz znaleźć sposób na powstrzymanie rozprzestrzeniania się tych szkodliwych splotów.
Ich nowe badania – opublikowane w czasopiśmie – pokazują, w jaki sposób mała cząsteczka nazwana cambinol zatrzymuje wędrówki tau z migracji z komórki do komórki.
Starszy autor badań, Varghese John, profesor neurologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w UCLA, komentuje znaczenie wyników badań, mówiąc: „Ponad 200 molekuł zostało przetestowanych jako terapia Alzheimera modyfikująca przebieg choroby w badaniach klinicznych i żadna nie osiągnęła jeszcze świętego Graala. „
„Nasz artykuł opisuje nowe podejście do powolnego rozwoju choroby Alzheimera, pokazując, że możliwe jest hamowanie rozprzestrzeniania się patologicznych form tau.”
Varghese John
Cambinol blokuje transfer tau
W zdrowym mózgu białko tau zapewnia, że ścieżki pozostają proste przez wiązanie się z mikrotubulami, które tworzą szkielet komórek.
Ale w chorobie Alzheimera, tau odrywa się i „odpada” od szkieletu, tworząc w zamian tak zwane sploty neurofibrylarne, co powoduje śmierć komórek mózgowych.
Sytuacja pogarsza się, gdy komórki mózgowe nadal zamykają skupiska tau lub agregaty w małe kieszonki, które następnie migrują i „zapuszczają korzenie” w otaczającej zdrowej tkance.
Te małe kieszenie lipidowe lub pęcherzyki nazywane są egzosomami. Zapewniają one ciągłe rozprzestrzenianie się splotów tau. Ale co by było, gdyby istniał sposób blokowania formowania się „worków nośnych” na toksyczne białko tau?
Analizując zachowanie białka tau in vitro (w hodowlach komórkowych) i in vivo (stosując modele mysie), naukowcy odkryli, że cambinol ma zdolność do zrobienia właśnie tego: przejmuje transfer tau przez blokowanie enzymu o nazwie nSMase2, który jest kluczem do produkcji egzosomów niosących tau.
W jednym z eksperymentów naukowcy użyli komórek niosących tau, które uzyskano po śmierci z mózgów ludzi, którzy chorowali na Alzheimera. Wymieszali te komórki z komórkami bez tau.
Agregaty tau nadal rozprzestrzeniały się w komórkach, które nie były traktowane cambinolem. Ale u tych, którzy otrzymali leczenie, nowe i zdrowe komórki nie były „zanieczyszczone” tau.
W kierunku nowych leków na Alzheimera
Naukowcy uważają, że te obiecujące wyniki są spowodowane przez hamowanie przez cambinol aktywności enzymu nSMase2 i że ten mechanizm może stanowić doskonałą podstawę do przyszłego opracowania leku.
W rzeczywistości, w drugim eksperymencie in vivo, naukowcy zauważyli, że aktywność enzymu została zmniejszona w mózgach myszy leczonych cambinolem. Było to szczególnie obiecujące.
„Wprowadzanie molekuł do mózgu jest dużą przeszkodą, ponieważ większość leków nie przenika przez barierę krew-mózg”, wyjaśnia John. „Teraz wiemy, że możemy traktować zwierzęta za pomocą cambinolu, aby określić jego wpływ na patologię i postęp choroby Alzheimera.”
Według wiedzy autorów było to pierwsze badanie, które wykazało, że cambinol hamuje aktywność enzymu nSMase2. Odkrycia przybliżają nas do nowych metod leczenia choroby Alzheimera, a także innych schorzeń charakteryzujących się agregatami tau.
„Zrozumienie ścieżek jest pierwszym krokiem do osiągnięcia nowych celów związanych z lekami” – mówi współautorka badań Karen Gylys, profesor pielęgniarstwa UCLA.
„Przy pomocy cambinolu w ręku mamy użyteczne narzędzie do zrozumienia szlaków komórkowych, które umożliwiają rozprzestrzenianie się patologii tau.”
Karen Gylys
Naukowcy pracują teraz nad zaprojektowaniem leków, które czynią cambinol silniejszym i mają nadzieję, że ich praca okaże się skuteczna u zwierząt.
Jeśli tak jest, następnym krokiem będzie testowanie nowych leków w badaniach klinicznych na ludziach.
