Hormon odpowiedzialny za romantyczne przywiązanie oraz więzi rodzicielskie może również wpływać na naszą empatię, zgodnie z nowym badaniem. Naukowcy doszli do tego wniosku, badając pacjentów z chorobami neurologicznymi, które powodują niski poziom oksytocyny.
Oksytocyna to hormon produkowany w podwzgórzu, niewielkiej części mózgu, która kontroluje liczne funkcje organizmu, w tym apetyt, pragnienie, sen, nastrój i libido.
Hormon ten jest wydzielany i magazynowany przez przysadkę mózgową, organ wielkości ziarnka grochu u podstawy naszego mózgu, który reguluje wiele kluczowych funkcji organizmu, takich jak metabolizm, wzrost fizyczny, dojrzewanie płciowe i rozmnażanie.
Oksytocyna zyskała miano «hormonu miłości», ponieważ jest uwalniana podczas tworzenia więzi z naszymi romantycznymi partnerami, dziećmi, a nawet zwierzętami domowymi.
Jest wydzielana podczas intymności, seksu oraz porodu, co wspomaga procesy reprodukcyjne. Uwalnia się także, gdy patrzymy w oczy bliskim lub ich przytulamy.
Udowodniono, że «hormon miłości» reguluje zachowania społeczne, zwiększając poczucie zaufania i sprzyjając prospołecznym oraz moralnym zachowaniom. Oksytocyna wykazuje działanie redukujące poziom agresji oraz stresu.
Nowe badania wzmacniają związek pomiędzy empatią a oksytocyną, badając, w jaki sposób pacjenci z niskimi poziomami oksytocyny reagują na zadania związane z empatią.
Oksytocyna a Empatia
Poziomy oksytocyny były wcześniej związane z empatią. Niektóre badania sugerują, że zwiększenie oksytocyny poprawia empatię poznawczą i wspomaga adaptację społeczną u pacjentów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD).
Badanie 13 uczestników z autyzmem wykazało, że po inhalacji oksytocyny pacjenci wykazywali silniejsze interakcje z najbardziej współpracującymi rówieśnikami oraz zgłaszali wyższe poczucie zaufania.
Inne badania dowiodły, że oksytocyna zwiększa również emocjonalną empatię oraz wzmacnia społeczne uczenie się u zdrowych mężczyzn.
W rzeczywistości oksytocyna może selektywnie wspierać zapamiętywanie pozytywnych doświadczeń w kontekście społecznym, pozwalając jednocześnie zapominać o negatywnych przeżyciach związanych z wysokim poziomem stresu.
Empatia u Pacjentów z Neurologią z Niską Oksytocyną
Naukowcy z Uniwersytetu w Cardiff w Wielkiej Brytanii przyjrzeli się pacjentom z chorobami, które mogły zaburzyć ich produkcję oksytocyny.
Badanymi stanami były moczówka prosta czaszki (CDI) oraz niedoczynność przysadki (HP). W przypadku CDI organizm produkuje obniżone poziomy wazopresyny argininowej, hormonu podobnego do oksytocyny, również produkowanego w podwzgórzu.
W HP przysadka mózgowa nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów.
Hipoteza badaczy składała się z dwóch części: po pierwsze, spodziewano się, że poziom oksytocyny będzie niższy u pacjentów z CDI oraz HP. Po drugie, przewidywano, że niższe poziomy oksytocyny wpłyną na zmniejszenie empatii tych pacjentów.
Prowadzona przez Katie Daughters z Instytutu Neuronauki i Zdrowia Psychicznego na Uniwersytecie w Cardiff, grupa badawcza zbadała łącznie 55 osób, z których 20 miało CDI, 20 miało HP, a 15 było zdrowych.
Daughters i zespół pobrali próbki śliny od uczestników zarówno przed, jak i po testach empatii, które obejmowały zadanie «Czytanie umysłu w oczach» oraz zadanie «Wyraz twarzy».
Testy te wykazały niższe poziomy oksytocyny zarówno u pacjentów z CDI, jak i HP, jednak nie w stopniu statystycznie istotnym.
Zarówno pacjenci CDI, jak i HP, osiągali jednak znacznie gorsze wyniki w testach empatii w porównaniu do swoich zdrowych odpowiedników.
Osoby z CDI i HP wykazywały znacznie gorsze wyniki zarówno w rozpoznawaniu wyrazów twarzy o wysokiej intensywności, jak i «czytaniu czyjegoś umysłu» poprzez ich spojrzenie. Zdolność rozpoznawania wyrazów twarzy uczestników była dokładnie przewidziana przez ich poziomy oksytocyny.
Pacjenci z najniższym poziomem oksytocyny zdobywali także najgorsze wyniki w zadaniach rozpoznawania wyrazów twarzy.
Badanie zostało przedstawione jako streszczenie konferencji przez Daughters oraz zespół na dorocznej konferencji Society for Endocrinology w Wielkiej Brytanii.
Konieczne Dalsze Badania
Jak podkreśla Daughters, «to pierwsze badanie, które bada niską oksytocynę w wyniku zaburzeń medycznych, a nie psychologicznych».
«Jeśli wyniki zostaną powtórzone,» kontynuuje Daughters, «sugerują one, że istotne jest również rozważenie warunków medycznych, które mogą prowadzić do niskiego poziomu oksytocyny.»
Daughters sugeruje wprowadzenie praktyk testowych, które sprawdzałyby poziom oksytocyny u niektórych pacjentów.
«Pacjenci, którzy przeszli operację przysadki, a w szczególności ci, którzy w wyniku tego uzyskali CDI, mogą wykazywać niższy poziom oksytocyny, co może wpływać na ich zachowania emocjonalne, co z kolei oddziałuje na ich samopoczucie psychiczne. Warto więc rozważyć wprowadzenie monitorowania poziomu oksytocyny w takich przypadkach.»
Katie Daughters
Autorzy mają nadzieję, że ich badania zachęcą do nowych, podobnych badań, które wzmocnią ich wyniki.
Przeczytaj, jak fikcja może poprawić naszą empatię.
Aktualne Badania i Wnioski na 2024
W 2024 roku, temat oksytocyny i jej wpływu na empatię zyskuje na znaczeniu w kontekście holistycznego podejścia do zdrowia psychicznego. Wciąż trwają badania nad suplementacją oksytocyny jako potencjalną terapią dla osób z zaburzeniami emocjonalnymi. Ostatnie analizy sugerują, że stosowanie oksytocyny w kontrolowanych warunkach może przyczynić się do poprawy interakcji społecznych i zwiększenia empatii, szczególnie w grupach z zaburzeniami neurologicznymi.
Zwiększone zainteresowanie oksytocyną skłoniło do powstawania programów badawczych, które koncentrują się na możliwościach farmakologicznych i psychologicznych związanych z tym hormonem. Warto również zwrócić uwagę na nowe technologie, które umożliwiają dokładne pomiary poziomu oksytocyny w organizmie, co może otworzyć nowe możliwości dla diagnostyki i terapii.
Nowe badania pokazują, że relacje interpersonalne oraz środowisko społeczne mają kluczowe znaczenie dla produkcji oksytocyny. Dalsze eksploracje mogą przynieść cenne wnioski na temat tego, jak poprawić empatię w różnych grupach społecznych oraz jak wzmocnić wsparcie dla osób z niskim poziomem oksytocyny, co może prowadzić do lepszego zrozumienia i wsparcia w ich codziennym życiu.
