Brak aktywności fizycznej jest czynnikiem ryzyka wielu poważnych chorób. Fakt, że ani dorośli, ani nastolatki nie mają tak dużego wysiłku fizycznego, jak być może, nie jest zaskoczeniem. Jednak nowe badania pokazują, że sytuacja może być o wiele bardziej niepokojąca niż wcześniej sądzono.
Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) zalecają dorosłym angażowanie się w co najmniej 2,5 godziny aktywności fizycznej na tydzień.
CDC informuje również, że tylko 1 na 5 dorosłych ma tak dużą aktywność fizyczną. Ludzie, którzy nie wykonują ćwiczenia, którego potrzebują, są bardziej skłonni umrzeć przedwcześnie lub rozwinąć szereg poważnych chorób, takich jak choroby serca, udar, cukrzyca typu 2, depresja i niektóre formy raka.
Nie tylko dorośli nie mają wystarczającej ilości ćwiczeń, ale młodzież jeszcze gorzej. Mniej niż 3 na 10 uczniów szkół średnich otrzymuje co najmniej 60 minut codziennej aktywności fizycznej, co stanowi poziom ćwiczeń zalecany zarówno przez CDC, jak i Światową Organizację Zdrowia (WHO).
Nowe badania opublikowane w czasopiśmie sugerują, że sytuacja może być jeszcze bardziej ponura niż wcześniej sądzono; Poziom aktywności fizycznej wśród nastolatków jest zaskakująco niski – wynika z badań.
Badanie aktywności fizycznej w kilku grupach wiekowych
Zespół naukowców z Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health w Baltimore, MD, postanowił zbadać poziomy aktywności fizycznej w kilku grupach wiekowych. Ponadto w badaniu badano różne pory dnia i odpowiadające im poziomy aktywności, a także różnice w wzorcach ćwiczeń według płci.
Głównym autorem badania był Vadim Zipunnikov, adiunkt w Wydziale Biostatystyki Szkoły Bloomberg.
Prof. Zipunnikov wraz z kolegami przebadał ogółem 12 529 uczestników, uzyskując dostęp do danych dostępnych w ramach badań National Health and Nutrition Survey przeprowadzonych w latach 2003-2004 i 2005-2006.
Uczestnicy nieprzerwanie nosili urządzenia śledzące przez 7 kolejnych dni, zdejmując je tylko wtedy, gdy kładli się spać lub brali prysznic.
Urządzenia te śledzą, jak długo uczestnicy siedzą i jak długo angażują się w lekką lub umiarkowaną do energicznej aktywności fizycznej.
Naukowcy podzielili uczestników na pięć grup według wieku: dzieci (w wieku od 6 do 11 lat), młodzież (12 do 19 lat), młodzi dorośli (w wieku od 20 do 29 lat), dorośli w wieku średnim (31 do 59 lat), i osoby starsze (w wieku od 60 do 84 lat).
Pod względem płci 49 procent uczestników stanowili mężczyźni, a 51 procent kobiety.
Młodzież, która najprawdopodobniej nie jest fizycznie nieaktywna, jako siedzący tryb życia, jak seniorzy
Ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni wykazywali większą aktywność fizyczną niż kobiety, szczególnie w przypadku aktywności o wysokiej intensywności.
Jednak po okresie średniego wieku poziom aktywności fizycznej u mężczyzn spadł w porównaniu z kobietami. W grupie w wieku 60 lat i powyżej mężczyźni byli znacznie mniej aktywni fizycznie, bardziej osiadali i zajmowali się mniejszą intensywnością światła niż kobiety.
Badacze odkryli skok poziomów aktywności fizycznej tylko w jednej grupie wiekowej: 20-cio-co-rocznych dorosłych. Ludzie w tej grupie byli bardziej aktywni wczesnym rankiem.
Co zaskakujące, badanie wykazało, że nastolatkowie byli najbardziej zagrożeni brakiem aktywności fizycznej, a po ukończeniu przez nie nastolatki grupa ta mogła wykonywać tak mało ćwiczeń, jak seniorzy.
Badanie jest szczególnie istotne, biorąc pod uwagę wysokie wskaźniki otyłości u dzieci w Stanach Zjednoczonych. CDC donosi, że około 12,7 miliona amerykańskich dzieci i nastolatków jest otyłych.
„Poziomy aktywności pod koniec okresu dorastania były alarmująco niskie, a do 19 roku życia były porównywalne z 60-latkami. Dla dzieci w wieku szkolnym głównym oknem aktywności było popołudnie między godziną 18 a 18. w jaki sposób możemy modyfikować codzienne harmonogramy, na przykład w szkołach, aby bardziej sprzyjać zwiększeniu aktywności fizycznej? „
Prof. Vadim Zipunnikov
Ponadto badanie potwierdziło, że dzieci i młodzież nie spełniają wytycznych WHO dotyczących aktywności fizycznej.
„Celem kampanii mających na celu zwiększenie aktywności fizycznej było skupienie się na ćwiczeniach o wyższej intensywności” – wyjaśnia prof. Zipunnikov. „Nasze badanie sugeruje, że wysiłki te powinny uwzględniać porę dnia, a także skupiać się na zwiększaniu aktywności fizycznej o mniejszej intensywności i zmniejszaniu bezczynności.”
Dowiedz się, jak niska aktywność fizyczna może zwiększać ryzyko raka pęcherza i nerek.
