Badanie przeprowadzone przez Wake Forest Baptist Medical Center ujawnia, że przyczyną moczenia nocnego jest często zaparcie, a nie zawsze problemy z pęcherzem. Jeśli pozostanie nierozpoznana, moczenie nocne może być niepotrzebnie długim, kosztownym i trudnym wyzwaniem do wyleczenia. Badanie zostało opublikowane online w czasopiśmie Urology.
Związek między nadmiarem stolca w odbytnicy (niższe 5-6 cali jelita) i moczenie nocne po raz pierwszy zgłoszono w 1986. W badaniu wzięło udział 30 dzieci w wieku od 5 do 15 lat, które szukały leczenia moczenia nocnego. Naukowcy odkryli, że chociaż większość miała normalne zwyrodnienie jelit, wszystkie 30 dzieci ma nadmiar stolca w odbytnicy. Po leczeniu przeczyszczającym 83% (25 dzieci) zostało wyleczonych z moczenia nocnego w ciągu 3 miesięcy.
Główny badacz Steve J. Hodges, M.D., adiunkt urologii w Wake Forest Baptist, wyjaśnił:
„Zbyt dużo stolca w odbycie zmniejsza pojemność pęcherza moczowego Nasze badania wykazały, że duży odsetek tych dzieci został wyleczony z nocnego zwilżania po leczeniu przeczyszczającym.
Rodzice wypróbowują wszelkiego rodzaju rzeczy do leczenia moczenia nocnego – od alarmów po ograniczanie płynów. U wielu dzieci powodem, dla którego nie działają, jest problem zaparcia. „
Według Hodgesa, chociaż związek ten został po raz pierwszy zgłoszony w 1986 r., Odkrycie to nie spowodowało znaczącej zmiany w praktyce klinicznej, być może dlatego, że definicja zaparć nie jest znormalizowana ani jednakowo zrozumiała dla wszystkich lekarzy i osób świeckich.
Hodges wyjaśnił:
„Definicja zaparcia jest myląca, a dzieci i ich rodzice często nie są świadomi, że dziecko cierpi na zaparcia.” W naszym badaniu promieniowanie rentgenowskie ujawniło, że wszystkie dzieci miały nadmiar stolca w odbytnicy, co może zakłócać normalną funkcję pęcherza. tylko trzy dzieci opisywały zwyrodnienie jelit zgodne z zaparciem. „
Aktualne wytyczne Międzynarodowego Towarzystwa Opieki nad Dzieckiem zalecają pytać dzieci i ich patenty, czy konsystencja stolca dziecka jest trudna, a także czy ruchy jelit pojawiają się nieregularnie (rzadziej niż co drugi dzień).
Hodges, powiedział:
„Te pytania skupiają się na funkcjonalnych zaparciach i nie mogą pomóc w rozpoznaniu dzieci z powiększonymi odbytnikami, które zakłócają pojemność pęcherza, a rodzaj zaparć związanych z moczeniem nocnym występuje, gdy dzieci odkładają chodzenie do łazienki, co powoduje, że stolec się cofa, a ich wnętrzności nigdy nie zostań w pełni opróżniony, wierzymy, że leczenie tego stanu może wyleczyć moczenie nocne. „
Uczestnicy badania zostali po raz pierwszy potraktowani glikolem polietylenowym (Miralax®) w celu oczyszczenia jelit. Miralax działa, powodując zatrzymanie wody w kale, a tym samym jej zmiękczenie. Pobudzające środki przeczyszczające lub lewatywy stosowano u dzieci, których odbytnica pozostała powiększona po oczyszczeniu jelit.
Hodges ostrzegł, że wszelkie zabiegi medyczne dotyczące moczenia nocnego powinny być nadzorowane przez lekarza.
Aby zidentyfikować dzieci z nadmiernym stolcem w odbytnicy, zbadano zastosowane promieniowanie rentgenowskie jamy brzusznej. Specjalna metoda diagnostyczna polegająca na pomiarze wielkości odbytnicy na zdjęciu rentgenowskim została opracowana przez Hodgesa i radiologów z Wake Forest Baptist. Hodges wyjaśnił, że USG odbytnicy to inna metoda, którą można wykorzystać do diagnozy.
Hodges wyjaśnił:
„Nie można przecenić znaczenia rozpoznania tego schorzenia, a gdy go brakuje, dzieci mogą być poddawane niepotrzebnym zabiegom chirurgicznym i efektom ubocznym przyjmowanym przez lekarzy, dlatego też rzucamy wyzwanie lekarzom, którzy rozważają stosowanie leków lub zabiegu chirurgicznego w celu leczenia moczenia nocnego w celu uzyskania zdjęcia rentgenowskiego lub ultradźwiękowego. pierwszy.”
Naukowcy ostrzegają, że niektóre przypadki w ich badaniach mogły z czasem ulec poprawie. Wyjaśniają, że w celu dokładniejszego zbadania skuteczności leczenia i określenia prawdziwej odpowiedzi w przypadkach, które rozwiązałyby się z czasem, zapadnięte dzieci powinny być losowo przydzielane do leczenia przeczyszczającego lub nieaktywnego.
Współautorem Hodgesa w badaniach jest Evelyn Y. Anthony, MD, radiolog w Wake Forest Baptist.
Napisane przez Grace Rattue
