Leki na nadciśnienie mają wpływ na depresję, zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Leki o wysokim ciśnieniu krwi mogą wpływać nie tylko na ciśnienie krwi, ale także na zaburzenia nastroju, w tym na depresję i zaburzenia afektywne dwubiegunowe, stwierdza nowe badanie opublikowane w czasopiśmie American Heart Association.

Instytut badań sercowo-naczyniowych i medycznych oraz Instytut Zdrowia i Dobrego Samopoczucia na University of Glasgow w Wielkiej Brytanii przeprowadzili badania.

Depresja i choroby sercowo-naczyniowe w dużym stopniu przyczyniają się do globalnego obciążenia chorobami. Uważa się, że istnieje dwukierunkowa zależność między depresją a chorobą serca ze względu na zmiany funkcjonalne, które leżą u podstaw obu tych stanów.

Choroba afektywna dwubiegunowa wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i wysokiego ciśnienia krwi, podczas gdy duże zaburzenie depresyjne wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wysokiego ciśnienia krwi.

Podczas gdy istnieje coraz więcej dowodów na to, że ścieżki, które cel nadciśnieniowy mogą odgrywać rolę w rozwoju zaburzeń nastroju – sugerują konsekwencje w przepisywaniu tych leków pacjentom z nadciśnieniem, którzy mogą cierpieć na zaburzenia nastroju – wyniki związku między tymi dwoma zaburzeniami były niejednoznaczne.

„Zdrowie psychiczne jest niedoceniane w praktyce klinicznej nadciśnienia tętniczego, a potencjalny wpływ leków przeciwnadciśnieniowych na zdrowie psychiczne jest dziedziną, o której lekarze powinni wiedzieć i rozważyć, czy leczenie wysokiego ciśnienia ma negatywny wpływ na zdrowie psychiczne pacjenta , „mówi autor badania dr Sandosh Padmanabhan, doktor, profesor w Instytucie Chorób Serca i Naczyń.

Badacze z University of Glasgow chcieli ustalić, czy leki o wysokim ciśnieniu wpływają na zaburzenia nastroju, analizując pacjentów z różnych klas leków przeciwnadciśnieniowych z bazy danych szpitala, w tym 525 046 pacjentów z 5-letnim okresem obserwacji.

Dwa leki przeciwnadciśnieniowe związane ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń nastroju

Z bazy danych kwalifikowało się 144,066 osób do badania w wieku 40-80 lat.

Uczestnicy zostali podzieleni na cztery grupy w oparciu o pojedynczy lek o wysokim ciśnieniu, który został przepisany: antagoniści angiotensyny, beta-blokery, blokery kanału wapniowego lub diuretyki tiazydowe. Badaniami objęto także grupę kontrolną złożoną z 111 936 osób, które nie były narażone na żadną z tych czterech lekarstw przeciwnadciśnieniowych w okresie badania.

Podczas pięcioletniej obserwacji naukowcy udokumentowali hospitalizację z powodu zaburzeń nastroju, takich jak depresja lub zaburzenie dwubiegunowe. Zespół rozpoczął badania, po tym jak pacjenci przyjmowali leki przeciwnadciśnieniowe przez 90 dni.

Badacze odnotowali 299 przyjęć do szpitali wśród uczestników, głównie z powodu dużej depresji średnio 2,3 lat po rozpoczęciu leczenia.

Porównując cztery najczęstsze klasy leków przeciwnadciśnieniowych, badacze stwierdzili, że dwa leki wiązały się ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń nastroju, podczas gdy jeden lek zmniejszał ryzyko zaburzeń nastroju.

Dr Padmanabhan i wsp. Stwierdzili, że osoby przepisane beta-blokerom i antagonistom wapnia miały dwukrotnie zwiększone ryzyko hospitalizacji z powodu zaburzeń nastroju w porównaniu z pacjentami stosującymi antagonistów angiotensyny.

Natomiast pacjenci, u których przepisywano antagoniści angiotensyny, mieli najniższe ryzyko hospitalizacji z zaburzeniami nastroju, w porównaniu z pacjentami przyjmującymi inne leki obniżające ciśnienie krwi oraz pacjentami bez leczenia przeciwnadciśnieniowego z grupy kontrolnej.

Pacjenci z obu grup, którym podano tiazydowe leki moczopędne i stwierdzono, że grupa kontrolna ma takie samo ryzyko zaburzeń nastroju.

Zespół odkrył także, że obecność współistniejących stanów medycznych znacznie zwiększała ryzyko zaburzeń nastroju w pięcioletnim okresie obserwacji.

Potencjalne zastosowanie inhibitorów układu renina-angiotensyna w zaburzeniach nastroju

Kilka współdziałających systemów biologicznych może przyczynić się do wspólnych mechanizmów, które zwiększają ryzyko zaburzeń nastroju i chorób sercowo-naczyniowych, takich jak nadmierna aktywność osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA), zapalenie neurologiczne, stres oksydacyjny i dysfunkcja śródbłonka. Leki na nadciśnienie mogą w szczególności wpływać na oś HPA.

Istnieją dowody na to, że układ renina-angiotensyna-aldosteron – szlak sygnałowy odpowiedzialny za regulację ciśnienia krwi w organizmie – ma udział w poznaniu, depresji i zachowaniu.

Badacze postawili hipotezę, że hamowanie układu renina-angiotensyna może mieć potencjał terapeutyczny w zaburzeniach nastroju i sugerować, że inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę i blokery receptora angiotensyny stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi mogą być skuteczne jako nowe lub „ponownie stosowane” terapie nastroju zaburzenia.

„Ważne jest, aby wyniki te zostały potwierdzone w niezależnych badaniach, to jest badanie jednoośrodkowe, w którym oceniano ryzyko cięższych postaci zaburzeń nastroju wymagających hospitalizacji. Ważne byłoby zbadanie wpływu tych leków na mniejsze do umiarkowanych zmian nastroju, ponieważ będą miały wpływ na jakość życia pacjentów z nadciśnieniem. „

Dr Sandosh Padmanabhan, Ph.D.

„Zdrowie psychiczne jest niedocenianym obszarem praktyki klinicznej nadciśnienia, a nasze badanie podkreśla znaczenie przeglądu diagnozowania i postępu w zakresie zdrowia psychicznego”, podsumowują autorzy.

Przeczytaj, jak wysokie ciśnienie krwi u dzieci wiąże się z gorszymi zdolnościami poznawczymi.