Największe międzynarodowe badanie porównujące objętości mózgu osób z depresją lepszą do osób zdrowych stwierdza, że te pierwsze mają znacznie mniejszy hipokamp.
Poważna depresja jest poważnym zaburzeniem nastroju, które dotyka około 1 na 6 osób w trakcie ich życia.
Kiedy się pojawia, uporczywe uczucie smutku, frustracji, utraty lub gniewu zakłóca codzienne życie i może trwać przez tygodnie, miesiące lub nawet lata.
Hipokamp – którego nazwa pochodzi od starożytnego greckiego słowa „konik morski” z powodu jego kształtu – jest obszarem mózgu, który między innymi wiąże się z tworzeniem nowych wspomnień.
Naukowcy z ENIGMA, w tym grupa z Brain and Mind Research Institute (BMRI) na University of Sidney w Australii, sugerują, że ich odkrycia podkreślają potrzebę depresji podczas jej pierwszego pojawienia się – szczególnie u nastolatków i młodych dorosłych.
W ramach globalnego badania, w ramach którego zebrano 15 zestawów danych z Europy, USA i Australii, zespół przeanalizował skanowanie mózgu metodą rezonansu magnetycznego (MRI) z udziałem zaledwie 9000 uczestników: 1728 z dużą depresją i 7,199 osób zdrowych.
Mieli także dostęp do dokumentacji klinicznej uczestników z depresją.
Naukowcy zgłaszają swoje wyniki w czasopiśmie.
Mniejszy hipokamp w dużej mierze odpowiada za nawracającą depresję
Badanie ma dwa główne ustalenia. Pierwszym – potwierdzającym wcześniejsze badania kliniczne w BMRI – jest to, że ludzie z dużą depresją mają mniejszy organizm.
Drugim odkryciem jest to, że pierwsze odkrycie jest w dużej mierze spowodowane przez osoby z nawracającą depresją – stanowiły one 65% głównych uczestników depresji.
Nawracająca depresja jest formą dużej depresji, w której epizody depresji powracają regularnie, przeplatane okresami braku depresji.
Innym ciekawym odkryciem jest to, że ludzie, których główna depresja zaczęła się przed osiągnięciem wieku 21 lat, mieli również mniejszy hipokamp. Naukowcy sugerują, że jest to zgodne z ideą, że wielu z tych młodych ludzi cierpi na depresję.
Jednak uczestnicy, którzy nie doświadczyli więcej niż jednego epizodu majordepresji – 34% osób z dużą depresją – nie mieli mniejszego agloku niż zdrowi.
Jim Lagopoulos, profesor nadzwyczajny w BMRI, mówi, że te odkrycia ujawniają nowe informacje o naszych strukturach mózgu i mechanizmach, które mogą stanowić podstawę subiektywizmu. Dodaje:
„Pomimo intensywnych badań mających na celu zidentyfikowanie struktur mózgu powiązanych z depresją w ostatnich dziesięcioleciach, nasze zrozumienie tego, co powoduje depresję, wciąż jest szczątkowe.”
Mówi, że jedną z przyczyn, o których tak mało wiemy, jest brak badań z dość dużą liczbą uczestników. Innym powodem jest zróżnicowana choroba, podobnie jak leczenie, a także istnieją złożone interakcje między niektórymi cechami klinicznymi a strukturą mózgu.
Wsparcie dla „neurotroficznej hipotezy o depresji”
Współautor Ian Hickie, profesor i współreżyser BMRI, mówi, że kliniczne wnioski z tego odkrycia są takie, że prawdopodobnie musimy skutecznie leczyć pierwsze epizody depresji, „szczególnie u nastolatków i młodych dorosłych, aby zapobiec zmianom mózgu towarzyszącym nawracającej depresji”.
Mówi, że istnieje również wyraźna potrzeba badań, które pozwolą śledzić zmiany wielkości wampiroku w czasie u osób z depresją. Wyniki takich badań pomogłyby wyjaśnić kwestię przyczyny i skutku, „czy hipokampalne nieprawidłowości wynikają z przedłużonego czasu trwania przewlekłego stresu, czy reprezentują współczynnik przeciążalności dla depresji, lub oba.”
Prof. Lagopoulos sugeruje również, że badanie to wspiera „neurotroficzną hipotezę depresji”, że mózg cierpi z powodu pewnych różnic w biologii mózgu – takich jak utrzymujący się wyższy poziom glukokortykoidów.
Tymczasem niedawno dowiedział się o nowych badaniach, które sugerują, że zapalenie mózgu łączy chroniczny ból z depresją. Badanie to jest pierwszym, który odkrył stan zapalny mózgu, który spowodował ból nerwu bolesnego, który może wpływać na sygnalizację w regionach związanych z nastrojem i motywacją.
