Średnia wysokość zarówno dla mężczyzn jak i kobiet znacznie wzrosła w ciągu ostatniego stulecia.
Wiele z tego wynika z lepszego odżywiania, ale indywidualne i zdrowotne czynniki na poziomie populacji również przyniosły efekt.
Podczas gdy przeciętny człowiek jest wyższy od swojego pradziadka, stopień, w jakim jest wyższy, różni się znacznie w zależności od regionu, stanu odżywienia i innych czynników.
Średnia wysokość dla mężczyzn według regionów
W 2010 roku przeciętny Amerykanin miał 69,3 cala. Sto lat temu przeciętny Amerykanin miał 67 cali. Choć oznacza to wzrost o ponad 2 cale, tempo, w jakim Amerykanie rosną, faktycznie spowolniło w stosunku do innych narodów.
W 1896 r. Amerykanie byli trzecim co do wielkości na świecie. Od tego czasu zjechali na 37. miejsce. Nie dzieje się tak dlatego, że Amerykanie kurczą się; dzieje się tak dlatego, że inne narody rozwijają się w szybszym tempie, podczas gdy amerykański wzrost wysokości jest coraz wolniejszy.
Amerykańskie szczyty ustabilizowały się przez ostatnie 50 lat. Co 20 lat Amerykanie zyskiwali około 2 cali na swoich rodzicach, ale dzisiejsze dzieci będą uśredniać ten sam wzrost co ich rodzice. Jest to w dużej mierze spowodowane lepszym zdrowiem i odżywianiem.
W ciągu ostatnich dziesięcioleci amerykańskie dzieci miały mniej problemów zdrowotnych związanych z zahamowaniem wzrostu lub problemów zdrowotnych, więc wzrosły. Ponieważ ta poprawa zdrowia utrzymuje się przez ostatnie 20 lat, dzieci nie są już wyższe niż ich rodzice.
Badanie opublikowane w raportach, że narody, które doświadczyły bardziej znaczącej poprawy zdrowia i odżywiania również wzrosły.
Wschodni Azjaci odnotowali znaczący wzrost w ciągu ostatniego stulecia. Ludzie z Iranu rozrosły się bardziej niż jakikolwiek inny mężczyzna, a wzrost wysokości średnio o 6 cali w tym czasie. W Afryce subsaharyjskiej, złe odżywianie zahamowało wzrost, odwracając wzrost w ciągu ostatnich dwóch dekad.
Mężczyźni urodzeni w Holandii są najwyżsi, a ich średnia wynosi poniżej 72 cali. Mężczyźni z Europy Wschodniej również znajdują się w górnej części listy.
Mężczyźni w Indonezji są najkrótsi, a ich średnia wysokość to 62,25 cali. Mężczyźni z Malawi są blisko siebie, ze średnią wysokością zaledwie 63 cali. Jemen, Laos i Madagaskar również mają jednych z najkrótszych mężczyzn.
W Wielkiej Brytanii i Australii mężczyźni mają średnio 70 cali wzrostu. We Francji przeciętny człowiek ma 69,5 cala. W większości przypadków samice zwiększają wysokość męską, tak że narody z wyższymi mężczyznami również mają wyższe kobiety.
Kobiety w Gwatemali i na Filipinach należą do najkrótszych na świecie, ze średnią wysokością 58 cali.
Czynniki wpływające na wysokość
Wysokość wynosi 60-80 procent dziedzicznego, co oznacza, że 60-80 procent różnicy w wysokości między ludźmi wynika z czynników genetycznych. Sugeruje to, że genetyka wpływa na różnice wysokości między osobami żyjącymi w środowiskach, które oferują wysokiej jakości żywienie i małą ekspozycję na choroby.
W trudniejszych warunkach czynniki takie jak dieta i narażenie na choroby mogą znacząco wpływać na wysokość.
Do czynników innych niż genetyka, które mogą wpływać na wysokość należą:
- Masa urodzeniowa: masa urodzeniowa jest wynikiem wielu czynników, w tym genetyki i odżywiania w macicy. Jest znaczącym predyktorem wzrostu.
- Przedwcześnie urodzone: Przedwcześnie urodzone niemowlęta mają zazwyczaj niższą wagę urodzeniową, a wcześniactwo jest niezależnym czynnikiem wpływającym na wzrost. Przedwcześnie urodzone niemowlęta mogą wyrosnąć na krótszych dorosłych.
- Hormony: Hormony wpływają na wzrost przez całe życie, a zwłaszcza w okresie dojrzewania. Hormonalna nierównowaga może sprawić, że ludzie będą wyjątkowo wysokie lub krótkie.
- Odżywianie: Odżywianie jest głównym czynnikiem wzrostu. Osoby, które mają słabe odżywianie, szczególnie te, które nie mają wystarczającej ilości wapnia, witaminy D i innych witamin i minerałów, mogą nie rosnąć tak wysoko.
- Położenie geograficzne: Istnieje znacząca zależność między położeniem geograficznym a pochodzeniem etnicznym, które jest związane z wysokością. Poza tym czynnikiem, lokalizacja wpływa na narażenie na naturalne światło słoneczne, źródło witaminy D. Lokalizacja może również wpływać na dostęp do zdrowej żywności, ubóstwa i ogólnego stanu zdrowia.
- Zahamowanie wzrostu: czynniki, które powodują wzrost kaskaderów, takie jak zaburzenia odżywiania, ciężkie choroby i ekspozycja na niektóre leki, mogą powodować, że ludzie stają się mniej wysocy, niż w przeciwnym razie.
Warunki medyczne powodujące ekstremalne wzrosty
Warunki zdrowotne, takie jak cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, niewydolność nerek i nowotwory, mogą wpływać na wysokość. Kilka innych warunków może również powodować ekstremalne wysokości.
Achondroplasia
Achondroplazja jest stanem chorobowym, który powoduje niezwykle krótkie ręce i nogi. Jest to również główna przyczyna karłowatości. Ludzie z achondroplazją mają średnio około 48 cali wzrostu.
Dysplazje stawów łokciowych (SED)
SED powoduje, że bagażnik jest krótszy niż przeciętny. Jest także genetyczne, ale często nie jest diagnozowane aż do średniego dzieciństwa.
Diastroficzna dysplazja
Dysstroficzna dysplazja jest rzadką genetyczną formą karłowatości, która skraca łydki i przedramię.
Osoby z karłowatością mogą doświadczać różnych problemów zdrowotnych. SED, na przykład, może powodować ciężkie zapalenie kości i stawów.
Guzy przysadki
Dzieci, które mają gruczolaka, guz gruczołu przysadkowego, mogą wydzielać zbyt dużo hormonu wzrostu. To powoduje, że rosną znacznie wyżej niż w przeciwnym razie.
Gigantyczność prawie zawsze jest wynikiem guza przysadki, choć niektóre rzadkie schorzenia mogą również powodować nadmierny wzrost. Obejmują one:
- Kompleks Carney
- neurofibromatoza
- Zespół McCune-Albrighta
- wielooporna neoplazja typu 1
Ludzie, którzy są wyjątkowo wysokie, są również narażeni na wiele problemów zdrowotnych. Ich nadmierne rozmiary mogą obciążać system metaboliczny i powodować problemy sercowo-naczyniowe, w tym powiększone serce.
Waga i wzrost: jak są powiązane i dlaczego ma to znaczenie
Waga i wzrost są związane ze zdrowiem. Zdrowy wskaźnik masy ciała (BMI) obejmuje większą wagę wraz ze wzrostem wysokości. Oznacza to, że jedna osoba może być uważana za poważnie otyłe, a inna może mieć poważną niedowagę, jeśli ma ona zasadniczo różne wysokości, jednocześnie ważąc to samo.
Zdrowe BMI wynosi od 18,5 do 24,9. BMI między 25 a 29,9 uważane są za nadwagę, a BMI powyżej 30 wskazuje na otyłość. BMI poniżej 18,5 uważane jest za niedowagę.
Dla przeciętnego mężczyzny o wysokości 69 cali, zdrowa waga wynosi od 128 do 168 funtów.
Osoby z BMI, które są zbyt niskie lub zbyt wysokie, są podatne na wiele schorzeń, w tym na choroby sercowo-naczyniowe, cukrzycę i zespoły metaboliczne.
