Popularne książki, takie jak spopularyzowały ideę socjopaty jako osoby pozbawionej sumienia lub empatii.
Jednak nie używa terminu „socjopatia” do opisania stanu zdrowia psychicznego.
Antyspołeczne zaburzenie osobowości jest najbliższą diagnozą socjopatii. Chociaż filmy i programy telewizyjne mogą przedstawiać ludzi z tym stanem jako niebezpiecznych socjopatów, osoby z aspołecznym zaburzeniem osobowości mogą prowadzić normalne, produktywne życie.
Mogą jednak również zmagać się ze związkami, rozumieć emocje i podejmować dobre decyzje. W tym artykule patrzymy na objawy tego stanu zdrowia psychicznego.
Czym jest aspołeczne zaburzenie osobowości?
Zaburzenia osobowości to grupa chorób psychicznych, które zmieniają sposób, w jaki osoba myśli, czuje i zachowuje się. Osoby cierpiące na inne schorzenia psychiczne, takie jak depresja, mogą odczuwać objawy, które osłabiają ich zdolność do dobrego samopoczucia lub normalne relacje.
Z kolei zaburzenia osobowości wpływają na całą osobowość osoby i jej zdolność do funkcjonowania w kulturowo „normalny” sposób w wielu kontekstach.
Antyspołeczne zaburzenie osobowości jest zaburzeniem osobowości, które przeszkadza osobie w dbaniu o uczucia i potrzeby innych. Ludzie z tym stanem mogą szkodzić innym, angażować się w zachowania przestępcze lub brać pod uwagę potrzeby innych tylko wtedy, gdy przynosi im to korzyści.
Wszyscy czasami ignorują uczucia innych ludzi, a większość ludzi może być od czasu do czasu manipulująca, samolubna lub nieczuła. Dla osób z antyspołecznym zaburzeniem osobowości ten brak szacunku dla innych jest cechą charakterystyczną ich stanu, a nie sporadycznym niedopatrzeniem.
Antyspołeczne zaburzenie osobowości jest częścią grupy zaburzeń osobowości zwanych zaburzeniami Cluster B. Zaburzenia te charakteryzują się niezwykłymi zachowaniami emocjonalnymi, które mają tendencję do zakłócania relacji i prowadzą do niestabilnych wzorców odnoszących się do innych.
Inne zaburzenia klastra B obejmują:
- narcystyczne zaburzenie osobowości
- zaburzenie osobowości borderline
- histrioniczne zaburzenie osobowości
Dzieci nie można zdiagnozować z aspołecznym zaburzeniem osobowości. Dzieci ze wzorem lekceważenia praw i potrzeb innych osób mogą zostać zdiagnozowane z zaburzeniami zachowania.
Symptomy i objawy
Nie można zdiagnozować osoby z aspołecznym zaburzeniem osobowości opartym na pojedynczym działaniu. Zachowania wyjaśnione przez coś innego, takie jak uzależnienie, uraz lub niepełnosprawność poznawcza, również nie zostaną zdiagnozowane jako aspołeczne zaburzenie osobowości.
Osoby z aspołecznym zaburzeniem osobowości mają trudności z przestrzeganiem lub zrozumieniem zasad społecznych dotyczących interakcji z innymi.
Nie widzą innych ludzi jako istot godnych rozwagi, życzliwości lub praw. Mogą nie czuć empatii lub poczucia winy.
Jednak nie wszystkie osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości działają na te emocje, ani też wszyscy ludzie, którzy naruszają prawa innych, mają stan zdrowia psychicznego.
Osoba może być oceniona pod kątem aspołecznego zaburzenia osobowości po interakcji z policją, poszukiwaniu leczenia przewlekłych problemów z relacjami lub byciu zaangażowanym w negatywne doświadczenia z dzieckiem lub partnerem.
Nie ma testów klinicznych na antyspołeczne zaburzenie osobowości. Zamiast tego diagnoza opiera się na objawach osoby.
Aby zdiagnozować osobę z aspołecznym zaburzeniem osobowości, osoba musi wykazywać następujące objawy:
- podejmowanie decyzji w oparciu o własne potrzeby i pragnienia, bez uwzględniania potrzeb innych
- brak troski o potrzeby, uczucia lub ból innych oraz brak wyrzutów sumienia po zranieniu innych
- wykorzystywanie innych w relacjach, co utrudnia nawiązanie relacji
- używanie kłamstw, dominacji lub zastraszania w celu kontrolowania innych
- przejawianie zachowań manipulacyjnych, w tym używanie uroków lub przymusów dla własnej korzyści
- wykazujące nieuczciwe lub oszukańcze zachowanie
- nie troszcząc się o to, jak inni się czują; niektórzy ludzie z antyspołecznym zaburzeniem osobowości cieszą się sadystycznym zachowaniem, takim jak krzywdzenie innych
- uczucie wrogości, gniewu lub agresji, szczególnie w odpowiedzi na stosunkowo niewielkie problemy
- brak zahamowań, które mogą spowodować nieposłuszeństwo, zaniechanie zobowiązań lub niepotrzebne ryzyko
Przyczyny i czynniki ryzyka
Chociaż dokładna przyczyna antyspołecznego zaburzenia osobowości nie jest znana, czynniki genetyczne, środowiskowe i kulturowe mogą odgrywać rolę w jego rozwoju.
Ludzie narażeni na traumę z dzieciństwa, których rodzice cierpią na zaburzenia osobowości lub których rodzice byli uzależnieni od alkoholu, wydają się być bardziej podatni na rozwój aspołecznych zaburzeń osobowości. Dotyczy również większej liczby mężczyzn niż kobiet.
Leczenie
Osoba z aspołecznym zaburzeniem osobowości może zabiegać o leczenie tylko wtedy, gdy sąd nakazuje im to zrobić lub gdy doświadczy poważnych konsekwencji, takich jak uwięzienie lub utrata ważnego związku.
Większość osób z aspołecznym zaburzeniem osobowości nigdy nie jest diagnozowana i nie szuka leczenia.
Leczenie antyspołecznych zaburzeń osobowości koncentruje się na pomaganiu osobie w obchodzeniu się z jej destrukcyjnymi wzorcami, zachowaniami i sposobami odnoszącymi się do innych. Zazwyczaj obejmuje to psychoterapię.
Terapia koncentruje się na pomaganiu osobom z aspołecznym zaburzeniem osobowości w zrozumieniu emocji innych osób. Terapeuta może pracować z osobą, aby znaleźć lepsze sposoby radzenia sobie z agresją lub zrozumieć, jak agresywne lub manipulacyjne zachowanie może być szkodliwe.
Nie ma leków specjalnie zaprojektowanych do antyspołecznego zaburzenia osobowości.Jednak dodatkowe objawy, takie jak depresja, lęk lub nadużywanie substancji, mogą być zmniejszone za pomocą leków i zwiększyć skuteczność psychoterapii.
Perspektywy
Nie ma lekarstwa na antyspołeczne zaburzenie osobowości, ale leczenie może pomóc osobie kontrolować objawy.
Istnieje niewiele badań dotyczących skuteczności leczenia antyspołecznych zaburzeń osobowości, a to, co działa dla jednej osoby, może nie działać dla innej.
Podczas leczenia osoba z aspołecznym zaburzeniem osobowości nauczy się radzić sobie z własnymi uczuciami i impulsami oraz przyjmować odpowiednie zachowania kulturowe. Może to być trudne, ponieważ muszą uczyć się zachowań, które większość ludzi uważa za oczywiste, na przykład troszcząc się o ból bliskich.
Partnerstwo z troskliwym terapeutą i zaangażowanie w dokonywanie znaczących zmian w zachowaniu może zwiększyć wskaźnik skuteczności leczenia.
Antyspołeczne zaburzenie osobowości pozostaje słabo poznane. Ludzie z tym stanem są często oczerniani jako seryjni zabójcy lub przestępcy, mimo że wielu nigdy nikogo nie krzywdzi.
W miarę kontynuowania badań lekarze mogą lepiej zrozumieć ten trudny stan zdrowia psychicznego.
