Czym jest schizofrenia katatoniczna?

Katatonia odnosi się do zestawu objawów, które mogą wystąpić u niektórych pacjentów ze schizofrenią. Może zawierać okresy, w których osoba porusza się bardzo mało i nie reaguje na polecenia.

Na drugim krańcu ekstremum jednostka może wykazać aktywność ruchową uważaną za „nadmierną” i „osobliwą”, taką jak echolalia (naśladujące dźwięki) lub echoproksie (ruchy naśladujące). To się nazywa podniecenie katatoniczne.

W tym artykule przyjrzymy się objawom schizofrenii katatonicznej, jej przyczynom, rozpoznaniu i sposobowi leczenia.

Szybkie fakty dotyczące schizofrenii katatonicznej

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących schizofrenii katatonicznej. Więcej szczegółów i dodatkowe informacje znajdują się w głównym artykule.

• Katatonia występuje tylko u niektórych osób ze schizofrenią
• Objawy mogą obejmować przechodzenie między nadaktywnością i niedoczynnością
• Czynniki ryzyka schizofrenii katatonicznej są takie same jak w przypadku schizofrenii
• Obecnie istnieje wiele skutecznych metod leczenia objawów schizofrenii katatonicznej

Objawy schizofrenii katatonicznej

Schizofrenia katatoniczna jest znacznie rzadsza niż kiedyś dzięki ulepszonym metodom leczenia. Stany katatoniczne są obecnie częściej spotykane w chorobach umysłowych innych niż schizofrenia, takich jak zaburzenia neurorozwojowe (schorzenia, które wpływają na dzieci w trakcie rozwoju ich układu nerwowego), zaburzenia psychotyczne dwubiegunowe lub depresyjne.

Osoby z katatonią mogą przechodzić między zmniejszoną i nadmierną aktywnością motoryczną.

Dzięki nowoczesnym metodom leczenia pacjenci z katatoniczną schizofrenią mogą łatwiej radzić sobie z objawami, co sprawia, że ​​prawdopodobieństwo szczęśliwego i zdrowszego życia jest o wiele większe.

Kliniczny obraz katatonii jest zdominowany przez co najmniej trzy z następujących objawów:

• Stupor – brak aktywności psychomotorycznej, brak interakcji ze środowiskiem
• Katalepsja – obejmuje przyjmowanie niezwykłych pozycji
• Elastyczność woskowa – jeśli egzaminator kładzie pacjentowi rękę w pozycji, zachowują tę pozycję, dopóki nie zostanie ponownie przeniesiony
• Mutizm – ograniczone reakcje słowne
• Negatywizm – niewielka lub żadna reakcja na instrukcje lub bodźce zewnętrzne
• Posturowanie – aktywnie trzyma pozycję przeciw grawitacji
• Manieryzm – wykonywanie dziwnych, przesadnych działań
• Stereotypia – powtarzające się ruchy bez wyraźnego powodu
• Pobudzenie – bez znanego powodu
• Grimacing
• Echolalia – naśladując mowę innej osoby
• Echopraksja – naśladowanie ruchów innej osoby

Bez odpowiedniego leczenia epizod katatoniczny może utrzymywać się przez kilka dni lub nawet tygodni.

Objawy schizofrenii

Poza tym pacjent może mieć również następujące objawy schizofrenii:

• Urojenia – Pacjent może uwierzyć, że jest prześladowany. Ewentualnie mogą myśleć, że mają nadzwyczajne moce i dary.
• Halucynacje – w szczególności słyszenie głosów (halucynacja słuchowa), ale halucynacje mogą obejmować wzrok (widzenie rzeczy, których nie ma) lub halucynacje obejmujące jakikolwiek inny system sensoryczny.
• Zaburzenia myśli – podczas mówienia osoba może przeskakiwać z jednego przedmiotu na inny bez logicznego uzasadnienia. Mowa pacjenta może być mętna i niemożliwa do zrozumienia.
• Brak motywacji (chęć) – pacjent traci motywację. Rezygnują z codziennych czynności, takich jak mycie i gotowanie.
• Słaba ekspresja emocji – mogą nie reagować na szczęśliwe lub smutne wydarzenia lub reagować niewłaściwie.
• Wycofanie społeczne – gdy pacjent cierpiący na schizofrenię wycofuje się społecznie, często jest tak, ponieważ wierzy, że ktoś je skrzywdzi.
• Nieświadomi choroby (zwanej także „słabym wglądem”) – ponieważ halucynacje i iluzje wydają się tak rzeczywiste dla pacjenta, wielu nie wierzy, że są chorzy.
• Trudności poznawcze – zdolność pacjenta do koncentracji, pamiętania rzeczy, planowania z wyprzedzeniem i organizowania się ma wpływ i komunikacja staje się trudniejsza.

Pacjenci z objawami schizofrenii katatonicznej zazwyczaj nie są w stanie uzyskać pomocy medycznej na własną rękę. Często jest to członek rodziny lub przyjaciel, który szuka pomocy medycznej.

Czynniki ryzyka schizofrenii katatonicznej

Czynniki ryzyka schizofrenii katatonicznej są takie same jak w przypadku innych podtypów schizofrenii, obejmują one:

• Genetyka – osoby z rodzinną historią schizofrenii mają większe ryzyko jej samodzielnego rozwoju.
• Infekcja wirusowa – niektóre ostatnie badania sugerują, że infekcje wirusowe mogą predysponować dziecko do rozwoju schizofrenii.
• Niedożywienie płodu – jeśli płód cierpi na niedożywienie podczas ciąży, istnieje większe ryzyko rozwoju schizofrenii.
• Stres we wczesnym okresie życia – silny stres we wczesnym okresie życia może przyczynić się do rozwoju schizofrenii. Stresujące doświadczenia często pojawiają się tuż przed pojawieniem się schizofrenii.
• Wykorzystywanie dzieci lub trauma.
• Wiek rodziców przy urodzeniu – starsi rodzice mają wyższe ryzyko posiadania dzieci, które rozwijają schizofrenię.
• Narkotyki – stosowanie leków wpływających na umysł w okresie dojrzewania może zwiększać ryzyko rozwoju schizofrenii.

Przyczyny schizofrenii katatonicznej

Nikt nie jest pewien, jakie są przyczyny schizofrenii katatonicznej. Badania wskazują, że większość form schizofrenii jest spowodowana dysfunkcją mózgu, po prostu nie wiemy, dlaczego występuje ta dysfunkcja mózgu. Najprawdopodobniej jest to spowodowane kombinacją genetyki i czynników środowiskowych, takich jak stres.

Eksperci uważają, że nierównowaga dopaminy, neuroprzekaźnika, bierze udział w początku schizofrenii. Uważają, że ten brak równowagi jest najprawdopodobniej spowodowany przez geny, które powodują, że ktoś jest podatny na tę chorobę. Niektórzy badacze twierdzą, że poziom innych przekaźników nerwowych, takich jak serotonina, również może być zaangażowany.

Rozpoznanie schizofrenii katatonicznej

Lekarz, który podejrzewa, że ​​pacjent ma schizofrenię katatoniczną, zaleci serię testów medycznych i psychologicznych, aby pomóc w diagnozie; mogą to być:

• Badanie fizyczne – sprawdzany jest wzrost, waga, tętno, ciśnienie krwi i temperatura pacjenta. Lekarz słucha serca i płuc i sprawdza brzuch.
• CBC (pełna morfologia krwi) – aby sprawdzić obecność alkoholu i narkotyków, a także funkcji tarczycy.
• Skan MRI lub CT – celem jest poszukiwanie wszelkich nieprawidłowości w budowie mózgu.
• EEG (elektroencefalogram) – w celu sprawdzenia funkcji mózgu.
• Ocena psychologiczna – psychiatra zapyta pacjenta (jeśli to możliwe) o swoje myśli, uczucia i wzorce zachowań. Będą omawiać objawy, kiedy zaczynają, jak ciężkie są i jak wpływają na życie pacjenta. Będą również pytać, czy pacjent ma myśli o tym, czy szkodzić sobie lub innym.

Rozpoznanie schizofrenii katatonicznej może wymagać długiego czasu. Inne stany, takie jak maniak, zaburzenia napadowe, nadużywanie substancji i ciężka depresja mają objawy schizofrenii katatonicznej i należy je najpierw wykluczyć.

Możliwości leczenia schizofrenii katatonicznej

Schizofrenia jest stanem, który trwa przez całe życie, chociaż objawy katatoniczne mogą nie utrzymywać się. Pacjenci ze schizofrenią wymagają leczenia na stałe; nawet wtedy, gdy objawy wydają się zanikać, a pacjent uważa, że ​​są lepsze. Leczenie jest zasadniczo takie samo dla wszystkich postaci schizofrenii.

Metody różnią się w zależności od wielu czynników, w tym nasilenia i rodzaju objawów, stanu zdrowia pacjenta i wieku.

Lek

• Benzodiazepiny – ta klasa leków działa uspokajająco i jest najczęściej stosowana w schizofrenii katatonicznej. Lek działa szybko i może być podawany dożylnie (wstrzykiwany dożylnie). Istnieje ryzyko uzależnienia, jeśli jest używane przez długi czas. Pacjent może wymagać przyjmowania tego leku przez kilka dni lub tygodni.
• Barbiturany – te leki są określane jako depresyjne lub uspokajające. Tłumią centralny układ nerwowy. Ich działanie obejmuje zarówno łagodną sedację, jak i całkowite znieczulenie. Barbiturany szybko łagodzą objawy katatonii. Jeśli używany przez długi czas, istnieje ryzyko uzależnienia. Lek ten jest stosowany w leczeniu schizofrenii katatonicznej rzadziej niż barbiturany.
• Leki przeciwdepresyjne i leki poprawiające nastrój – osoby ze schizofrenią katatoniczną często mają inne problemy ze zdrowiem psychicznym, takie jak depresja.

Inne zabiegi

ECT (terapia elektrowstrząsami) – jest to procedura, w której prąd elektryczny jest wysyłany przez mózg w celu wytworzenia kontrolowanych drgawek (drgawki). ECT stosuje się u pacjentów z katatonią, którzy nie zareagowali na leki lub inne metody leczenia. Efekty uboczne mogą obejmować krótkotrwałą utratę pamięci.

Hospitalizacja – może to być konieczne podczas ciężkich epizodów. Pacjenci są bezpieczniejsi w szpitalu; bardziej prawdopodobne jest odpowiednie odżywianie, sen i higiena, a także odpowiednie leczenie.

Psychoterapia – dla pacjentów ze schizofrenią katatoniczną leki są główną częścią leczenia; jednak psychoterapia może być przydatna, ale jeśli objawy są poważne, psychoterapia może nie być odpowiednia.

Szkolenia w zakresie umiejętności społecznych i zawodowych – może to pomóc pacjentowi w samodzielnym życiu – istotnej części poprawy stanu zdrowia pacjenta. Terapeuta może pomóc pacjentowi w nauce higieny, przygotowaniu posiłków i lepszej komunikacji. Może również istnieć wsparcie w znalezieniu pracy, mieszkania i dołączeniu do grup samopomocy.

Zgodność (przestrzeganie zaleceń) – przestrzeganie lub stosowanie się do zaleceń oznacza przyjmowanie leku we właściwych porach i właściwych dawek. Niestety, brak zgodności jest poważnym problemem dla pacjentów ze schizofrenią. Pacjenci mogą przestać przyjmować leki przez dłuższy czas, znacząco zakłócając ich życie i życie osób w ich otoczeniu.

Powikłania schizofrenii katatonicznej

Nieleczona schizofrenia katatoniczna może powodować problemy natury zdrowotnej, finansowej, behawioralnej i prawnej – problemy te mogą dotyczyć każdej części życia pacjenta. Komplikacje mogą obejmować:

• Depresja, myśli samobójcze, zachowania samobójcze – znaczna liczba pacjentów ze schizofrenią ma okresy depresji.
• Niedożywienie.
• Problemy higieny.
• Nadużywanie substancji – które może obejmować alkohol, leki na receptę i narkotyki.
• Niezdolność do znalezienia lub utrzymania zatrudnienia, prowadząca do ubóstwa i bezdomności.
• Więzienie.
• Poważne konflikty rodzinne.
• Niezdolność do nauki lub uczęszczania do szkoły i innych instytucji edukacyjnych.
• Bycie ofiarą lub sprawcą przestępstwa.
• Choroby związane z paleniem.