Zaburzenie neurokognitywne, znane wcześniej jako demencja, odnosi się do szerokiego zakresu zaburzeń, które wpływają na mózg.
Wszystkie zaburzenia neurokognitywne (NCD) cechują się „nabytym spadkiem poznawczym w jednej lub wielu domenach poznawczych”. Zaburzenia te zwykle wiążą się z problemami z myśleniem, rozumowaniem, pamięcią i rozwiązywaniem problemów.
Niektóre typy, takie jak choroba Parkinsona, mogą prowadzić do niepełnosprawności fizycznej.
Istnieją poważne i łagodne zaburzenia neurokognitywne (NCD), w zależności od tego, jak poważnie objawy wpływają na zdolność osoby do samodzielnego funkcjonowania w codziennych czynnościach.
Czynniki leżące u podstaw różnych typów zaburzeń neurokognitywnych obejmują schorzenia metaboliczne i endokrynologiczne, niedobory żywieniowe, nadużywanie substancji, urazy i infekcje.
Ten rodzaj choroby częściej dotyka starszych ludzi, ale nie jest częścią normalnego procesu starzenia się. Może również wpływać na młodszych ludzi.
W tym artykule przyjrzymy się pokrótce różnym rodzajom zaburzeń neurokognitywnych.
Szybkie fakty dotyczące zaburzeń neurokognitywnych
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących zaburzeń neurokognitywnych lub demencji. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.
- Demencja jest powszechnym określeniem warunków takich jak choroba Alzheimera i inne zaburzenia neurokognitywne.
- Zaburzenia te wpływają na komórki nerwowe i często wpływają na zdolność człowieka do remenrowania, rozumowania i dokonywania osądów.
- Zwykle rozwijają się wraz z wiekiem, ale mogą również wpływać na młodszych ludzi.
- Dokładna przyczyna niektórych zaburzeń neurokognitywnych jest nieznana, ale niektóre czynniki związane ze stylem życia mogą zmniejszyć ryzyko.
Rodzaje
Podręcznik diagnostyczno-statyczny zaburzeń psychicznych wydanie piąte (DSM-5) klasyfikuje zaburzenia neurokognitywne (NCD) lub demencję jako łagodne lub poważne, w zależności od tego, jak poważne są. Osoba może mieć na przykład dużą lub łagodną postać NCD z powodu choroby Alzheimera.
Termin „demencja” jest nadal używany, ale zazwyczaj odnosi się do demencji zwyrodnieniowych, które są bardziej prawdopodobne w przypadku osób starszych. Obecnie jest mniej prawdopodobne, że zostanie użyty w warunkach wynikających np. Z urazu lub nadużywania substancji, które mogą pojawić się u młodszych pacjentów.
Niektóre objawy są wspólne dla różnych typów zaburzeń, ale inne są specyficzne dla danego schorzenia. Obejmują one pewien stopień upośledzenia neurologicznego.
Oto niektóre z głównych rodzajów zaburzeń.
Choroba Alzheimera
Choroba Alzheimera jest najczęstszą przyczyną zaburzeń neurokognitywnych. Obejmuje od 60 do 80 procent wszystkich osób z demencją.
Choroba Alzheimera dotyka obecnie około 5,5 miliona osób w Stanach Zjednoczonych (USA). Około 200 000 z tych osób ma mniej niż 65 lat, a młodszy Alzhiemer.
Na początku ludzie z chorobą Alzheimera mogą mieć trudności z zapamiętaniem ostatnich wydarzeń, rozmów i nazwisk osób. Mogą także doświadczać depresji.
Z czasem staje się trudniej się komunikować, a osąd może zostać osłabiony. Osoba może czuć się zdezorientowana i zdezorientowana. Ich zachowanie może się zmienić, a czynności fizyczne, takie jak połykanie i chodzenie, mogą być trudniejsze.
Choroba Creutzfeldta-Jakoba
Stan ten reprezentuje wiele chorób mózgu, które powodują problemy w całym ciele. Uważa się, że są one wyzwalane przez białka prionowe. Prion nie jest ani wirusem, ani bakterią, ale może powodować chorobę.
Rodzaje choroby Creutzfeldta-Jakoba (CJD) obejmują bydlęcą encefalopatię gąbczastą (BSE) lub „chorobę wściekłych krów”. Objawy obejmują szybką pamięć, zachowanie i zmiany ruchów. Jest to stan rzadki i śmiertelny.
Demencja z ciałami Lewy’ego
Objawy mogą przypominać objawy choroby Alzheimera, ale mogą również występować zaburzenia snu, halucynacje wzrokowe i niestabilny wzorzec chodzenia.
Ciała Lewy’ego to zbiory białek, które rozwijają się wewnątrz komórek nerwowych i uniemożliwiają im prawidłowe funkcjonowanie.
Demencja przednia i czołowa
Ten stan może powodować zmiany w sposobie zachowywania się ludzi i ich związku z innymi. Może również powodować problemy z językiem i ruchem.
Demencja przednio-skroniowa często pojawia się w wieku około 60 lat, ale może pojawić się u osób w wieku 20 lat. Obejmuje utratę komórek nerwowych.
Choroba Parkinsona
Parkinson to zaburzenie układu ruchowego. Znakiem rozpoznawczym są drżenia, zwłaszcza drżenie rąk. Może również obejmować depresję i zmiany zachowania.
W późniejszych etapach osoba może mieć trudności z mówieniem i zaburzeniami snu.
choroba Huntingtona
Huntingtona jest zaburzeniem genetycznym, które wynika z defektu na chromosomie 4. Może to prowadzić do zmian nastroju, nieprawidłowych ruchów i depresji.
Osoba ta może odczuwać ciągły spadek umiejętności myślenia i rozumowania. Może pojawić się niewyraźna mowa i problemy z koordynacją. Pojawia się zwykle w wieku od 30 do 50 lat.
Demencja mieszana
Demencja mieszana oznacza, że stan ma więcej niż jedną przyczynę. Przykłady obejmują otępienie ciałka Lewy’ego połączone z otępieniem naczyniowym lub chorobą Alzheimera.
Wodogłowie normalne ciśnienie
Dzieje się tak, gdy nagromadzenie płynu mózgowo-rdzeniowego powoduje ciśnienie w mózgu.
Objawy mogą obejmować utratę pamięci, problemy z poruszaniem się i niemożność kontrolowania oddawania moczu. Może się to zdarzyć w każdym wieku, ale częściej występuje u osób starszych.
Demencja naczyniowa
Znany również jako demencja po udarze, może się to zdarzyć po udarze, w przypadku krwawienia lub zablokowania naczyń w mózgu. Wpływa na myślenie i ruchy fizyczne osoby.
Według Stowarzyszenia Alzheimera wczesne objawy mogą obejmować niezdolność do organizowania się, planowania lub podejmowania decyzji.
Zespół Wernickego-Korsakoffa
Może to wynikać z przewlekłego niedoboru witaminy B1 lub tiaminy.Najczęściej występuje u osób, które przewlekle nadużywają alkoholu. Prawdopodobnie przyczynią się do tego skutki alkoholu i nieodpowiednia dieta.
Głównym objawem jest poważnie upośledzona pamięć, w tym luki w pamięci długoterminowej, które dana osoba może próbować wypełnić nieprawidłowymi wersjami tego, co według nich się wydarzyło. To niezamierzone kłamstwo jest znane jako konfabulacja.
Przyczyny
Różne czynniki mogą prowadzić do różnych rodzajów NCD, ale niektóre formy uszkodzenia komórek nerwowych są wspólne dla wszystkich tych stanów. To, w jaki sposób zmiany te wpłyną na jednostkę, będzie również zależało od tego, gdzie w mózgu wystąpią uszkodzenia.
Choroba Alzheimera: Dokładna przyczyna nie jest znana, ale osoba ta będzie miała blaszki amyloidowe i splątki w mózgu.
Demencja organizmu Lewy’ego: ciałka Lewy’ego to grudki białka, które rozwijają się u ludzi z otępieniem na ciele Lewy’ego, chorobą Alzheimera i chorobą Parkinsona.
Demencja naczyniowa: wynika to z uszkodzenia naczyń krwionośnych w mózgu.
Problemy metaboliczne lub endokrynne: Na przykład problemy z tarczycą mogą prowadzić do otępienia, jeśli organizm nie jest w stanie wchłonąć pewnych składników odżywczych. Czynniki odżywcze, takie jak niskie spożycie witaminy B12, również mogą odgrywać pewną rolę.
Infekcje: Niektóre rodzaje infekcji mogą prowadzić do niektórych rodzajów demencji. Stwardnienie rozsiane (MS) jest stanem odpornościowym, w którym organizm atakuje własne komórki nerwowe. Jeśli uszkodzenie wystąpi w mózgu, może dojść do uszkodzenia neurokognitywnego.
Urazowe uszkodzenie mózgu: Zostało to powiązane z przypadkami NCD u piłkarzy.
Czynniki ryzyka
Podczas gdy przyczyna choroby Alzheimera, najczęstszej przyczyny otępienia, pozostaje nieznana, wiele opcji stylu życia może pomóc w zapobieganiu innym formom choroby.
Wszystkie poniższe czynniki mogą zmniejszyć ryzyko uszkodzenia nerwów:
- unikanie nadmiernego spożywania alkoholu i palenia
- utrzymywanie prawidłowego poziomu ciśnienia krwi
- kontrolowanie cukrzycy
Poszukiwanie pomocy medycznej na depresję, infekcje i traumatyczne uszkodzenie mózgu (TBI) może również zmniejszyć ryzyko wystąpienia niektórych rodzajów demencji.
Wskazówki dotyczące stylu życia
Komplikacje mogą obejmować pogorszenie stanu zdrowia fizycznego, ponieważ jednostka staje się mniej zdolna do dbania o siebie lub do prawidłowego jedzenia.
Chociaż często objawy NCD stopniowo się pogarszają, osoba może nadal żyć samodzielnie przez pewien czas po postawieniu diagnozy.
Oto kilka wskazówek, jak zostać aktywnym:
Kontakt społeczny: Ważne jest, aby pozostać w kontakcie z innymi i nadal widzieć przyjaciół i rodzinę. Dołączenie do grupy wsparcia może pomóc.
Sen: Sen może stanowić problem. Dobre porady dotyczące higieny snu obejmują regularne leżenie w łóżku, a nie drzemki w ciągu dnia oraz unikanie alkoholu lub kofeiny w nocy.
Utrzymanie aktywności: Wypełniając diagnozę, wiele osób może nadal robić rzeczy, które zawsze lubiły, takie jak chodzenie czy ogrodnictwo.
Otrzymywanie wsparcia: Z czasem dana osoba może potrzebować pomocy w domu. Opieka domowa może być konieczna, gdy samodzielne życie stanie się zbyt trudne.
Rodzina lub przyjaciele, którzy opiekują się osobą z NCD, mogą zechcieć rozważyć przedyskutowanie z nimi przyszłych planów, gdy nadal będą w stanie jasno myśleć i podejmować decyzje.
Czy nastąpi „eksplozja demencji”?
Wraz ze wzrostem starzenia się populacji pojawiły się obawy o „eksplozję demencji”, w której duża liczba osób będzie cierpieć na NCD.
Jednak wyniki dużego badania ponad 21 000 amerykańskich dorosłych, opublikowane w 2017 r., Sugerują, że częstość występowania demencji spadła z 11,6 procent w 2000 r. Do 8,8 procent w 2012 r.
Naukowcy podsumowują: „Zdrowie mózgu populacji uległo poprawie w latach 2000-2012”.
