Osoby, u których wcześniej zdiagnozowano zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), a także te, u których w rodzinie występowały takie przypadki, mogą być bardziej narażone na rozwój schizofrenii. To wynika z najnowszego badania opublikowanego w renomowanym czasopiśmie naukowym.
Chociaż OCD i schizofrenia to dwa odrębne zaburzenia, wcześniejsze badania sugerują, że ich objawy mogą się krzyżować.
Zespół badawczy, kierowany przez dr Sandrę M. Meier z Uniwersytetu w Aarhus w Danii, zauważa, że oba stany mają podobne wskaźniki rozpowszechnienia i często pojawiają się w okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości.
Ponadto, według nich, wyniki badań wskazują na znaczne podobieństwa w patofizjologii OCD oraz schizofrenii.
«Stąd,» dodają, «nie jest niespodzianką, że objawy obsesyjno-kompulsywne i schizofreniczne współistnieją u większego odsetka pacjentów, niż można by oczekiwać przypadkowo.» Wskazują na metaanalizę, która ujawnia, że 23% pacjentów ze schizofrenią miało także diagnozę OCD.
Jednak naukowcy zauważają, że niewiele badań skupiło się na długoterminowym związku między tymi dwoma zaburzeniami.
Mając to na uwadze, Meier i jej zespół przeanalizowali dane z duńskich rejestrów krajowych, w których uczestniczyło ponad 3 miliony osób urodzonych w latach 1955-2006. Obserwacja trwała od 1995 do 2012 roku.
Fenotypy OCD i schizofrenii: Nowe spojrzenie
Wśród 16 231 osób, które rozwinęły schizofrenię, naukowcy odkryli, że 447 (2,75%) miało wcześniejszą diagnozę OCD. Dodatkowo, spośród 30 556 osób, u których wystąpiły zaburzenia ze spektrum schizofrenii – zdefiniowane jako mające jeden lub więcej objawów związanych ze schizofrenią – 700 (2,29%) miało wcześniejszą diagnozę OCD.
Według badaczy, ich odkrycia sugerują, że wcześniejsze rozpoznanie OCD może być związane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju schizofrenii w późniejszym wieku. Ponadto zespół odkrył, że osoby, u których rodzice mieli OCD, również mają wyższe ryzyko zachorowania na schizofrenię.
Odkrycia te pozostają aktualne, nawet po uwzględnieniu innych czynników mogących wpływać na ryzyko schizofrenii, takich jak historia psychiatryczna oraz rodzinne zaburzenia psychiczne.
Mimo że sugeruje się, iż OCD i schizofrenia mają wiele wspólnych czynników etiologicznych, badacze podkreślają, że niekoniecznie powinny być one łączone w jedną globalną diagnozę. Dodają:
«Jednakże, biorąc pod uwagę te odkrycia oraz fakt, że OCD i schizofrenia współwystępują częściej, niż można by się spodziewać w populacji ogólnej, fenotypy tych zaburzeń mogą być bardziej podobne, niż obecnie są uznawane.»
Potrzebne są dalsze badania, aby rozróżnić, które czynniki ryzyka genetycznego i środowiskowego są rzeczywiście powszechne w przypadku OCD i schizofrenii.
Naukowcy przyznają, że ich badanie ma pewne ograniczenia. Niektóre osoby mogły mieć objawy schizofrenii, ale nie zostały jeszcze zdiagnozowane, co mogło wpłynąć na wyniki. «W Danii średnio mija rok, zanim pacjenci ze schizofrenią otrzymają odpowiednie leczenie,» zauważają.
Dodatkowo, wskazują, że diagnozy pacjentów z zaburzeniami ze spektrum OCD, schizofrenii i schizofrenii były podejmowane wyłącznie na podstawie rutynowo uzyskanych informacji klinicznych, które mogły być niepełne.
Niedawno pojawiły się doniesienia o badaniach, które twierdzą, że wbrew powszechnej opinii osoby ze schizofrenią mogą doświadczać szczęścia i spełnienia w swoim życiu. Badania te ukazują złożoność i różnorodność doświadczeń osób z tym zaburzeniem, co może zmieniać nasze postrzeganie schizofrenii.
Wnioski i przyszłe kierunki badań
Zrozumienie związku między OCD a schizofrenią otwiera nowe ścieżki w badaniach nad terapiami oraz profilaktyką. Warto kontynuować badania, aby lepiej zrozumieć te złożone zaburzenia oraz ich wzajemne oddziaływanie. Takie podejście może przyczynić się do opracowania skuteczniejszych strategii leczenia oraz wsparcia dla pacjentów i ich rodzin.
