Trąd to infekcja bakteryjna, która rozwija się bardzo wolno i może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, jeśli leczenie nie zostanie przyjęte. Atakuje system nerwowy, powodując znaczne zniekształcenia.
Dzięki nowoczesnym interwencjom opartym na lekach trąd jest całkowicie uleczalny. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i inne grupy skupiają się na zwalczaniu choroby.
W 2015 r. Oficjalna ogólnoświatowa liczba osób z trądem została zarejestrowana jako nieco ponad 176,176, z 5,2 mln w latach 80. Wszystkie prezentacje choroby są uważane za przewlekłe.
Ten artykuł wyjaśni, czym jest trąd, jak również objawy, diagnozę i leczenie stanu.
Szybkie fakty na temat trądu
- Infekcja bakteryjna powoduje trąd.
- Głównymi objawami trądu są zmiany na skórze i brak czucia w układzie nerwowym.
- Bakteriami powodującymi trąd są i
- Trąd można teraz skutecznie leczyć za pomocą terapii wielolekowej.
Czym jest trąd?
Trąd, znany również jako choroba Hansena, jest infekcją bakteryjną wywołaną przez () lub ().
Uważa się, że ciężko dotknięci osobnicy przenoszą bakterie przez krople z jamy ustnej lub nosa, chociaż nie jest to dobrze zdefiniowane.
Jednak pomimo swojej reputacji trąd nie jest szczególnie zaraźliwy. Około 95 procent światowej populacji jest naturalnie odporne i nawet po długotrwałym narażeniu nie będzie w stanie wykryć choroby.
Bakterie odpowiedzialne za trąd preferencyjnie atakują makrofagi, kluczową część układu odpornościowego, oraz komórki Schwanna, które podtrzymują komórki układu nerwowego.
i mnożyć powoli. Trąd został wyeliminowany w większości krajów, co definiuje się jako wskaźnik rozpowszechnienia mniej niż jeden przypadek na 10 000. Jednak w niektórych krajach trąd może przenosić się na inne osoby, zanim zostanie wykryty, co utrudnia skuteczne kontrolowanie rozprzestrzeniania się choroby.
Objawy trądu
Objawy trądu mogą różnie przedstawiać różne osoby.
Główne objawy to:
- pojawienie się zmian skórnych, które są jaśniejsze niż normalna skóra i pozostają przez tygodnie lub miesiące
- płaty skóry ze zmniejszoną wrażliwością, takie jak dotyk, ból i ciepło
- słabe mięśnie
- drętwienie rąk, stóp, nóg i ramion, znane jako „rękawica i znieczulenie”
- problemy z oczami
- powiększone nerwy, zwłaszcza w łokciach lub kolanach
- zatkany nos i krwawienie z nosa
- zawijanie palców i kciuka, spowodowane przez paraliż małych mięśni dłoni
- wrzody na podeszwach stóp.
Urazy, pęknięcia i oparzenia mogą pozostać niezauważone, ze względu na odrętwienie czucia wywołane uszkodzeniem nerwu, potencjalnie ulegające zakażeniu lub bardziej poważnie uszkodzone. Z czasem kończyny mogą zostać utracone w wyniku powtarzających się uszkodzeń.
Rany są również bardziej podatne na zakażenie, ponieważ układ odpornościowy jest osłabiony przez trąd. Reabsorpcja chrząstki przez ciało oznacza, że te wtórne infekcje mogą prowadzić do utraty tkanki. Prowadzi to do charakterystycznego skracania palców u rąk i nóg widocznych w trądzie.
Uszkodzenie błony śluzowej, która powleka wnętrze nosa, może czasami prowadzić do wewnętrznego uszkodzenia i blizn. Nos może w końcu się zawalić.
Trąd może zniszczyć nerwy odpowiedzialne za mruganie. Może to doprowadzić do wysuszenia oczu i skłonności do infekcji, potencjalnie prowadząc do owrzodzenia i ślepoty.
Kino
PROSZĘ ZWRÓCIĆ UWAGĘ, ŻE ZAWIERAJĄ TE ZDJĘCIA
ZAWARTOŚĆ GRAFICZNA, KTÓREGO MOŻE ZNALEĆ ZAKŁÓCEĆ.
Uszkodzenia
Trąd może powodować wyraźne zmiany na ciele.
Curling palców i dłoni
Może się to zdarzyć w wyniku sparaliżowanych mięśni dłoni.
Uszkodzenie kończyn
Odrętwiające działanie trądu na skórze może prowadzić do powtarzających się obrażeń.
Rodzaje trądu
Istnieje wiele podejść do klasyfikowania trądu.
Niektórzy po prostu dzielą chorobę na dwie grupy: gruźlicze i lepromaty, a większość rodzajów trądu jest mieszanką tych dwóch. Oba typy powodują zmiany na skórze, ale forma lepromatyczna jest cięższa i powoduje dodatkowe tworzenie się dużych grudek i guzów.
Czynniki ryzyka dla trądu
Największym czynnikiem ryzyka zarażenia trądem jest kontakt z inną osobą, która jest zarażona lub niedożywienie może również odgrywać rolę w ryzyku trądu.
Osoby z obniżoną odpornością mogą być bardziej narażone na rozwój trądu. Jednak z nieznanych przyczyn to zwiększone ryzyko nie dotyczy osób z wirusem HIV.
Osoby zarażone wirusem HIV i trądem mogą jednak stwierdzić, że ich stan pogarsza się po rozpoczęciu leczenia przeciwwirusowego.
Niektóre rodziny wydają się być bardziej podatne na trąd niż inne, co sugeruje, że niektóre osoby mogą mieć genetyczną podatność na trąd. Badania sugerują, że defekt odporności komórkowej może prowadzić do prawdopodobieństwa zarażenia się trądem.
Leczenie trądu
Leczenie trądu polega na terapii wielolekowej trwającej od 6 do 12 miesięcy.
Pierwszy lek, który okazał się skuteczny, dapson, był stosowany od 1946 roku. Później zidentyfikowano pewną oporność na lek, a inne opracowano do stosowania w przypadkach, w których choroba była oporna. Lekami tymi były ryfampicyna i klofazymina.
Dzisiaj wszystkie trzy leki można podawać w połączeniu, w zależności od ciężkości choroby. To zabija bakterie i leczy pacjenta.
Skutki uboczne leczenia trądu są rzadkie, ale mogą obejmować:
- Dapson może prowadzić do niewielkiej niedokrwistości
- Ryfampicyna może powodować nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, które ustępują po zatrzymaniu leku. Może również powodować nieszkodliwe pomarańczowe zabarwienie potu, moczu lub łez.
- Klofazymina może powodować lekkie ciemnienie skóry, która powraca do normy po zakończeniu leczenia.
Rozpoznanie trądu
Lekarz zazwyczaj opiera diagnozę trądu na wizualnym rozpoznawaniu objawów. Testy laboratoryjne są konieczne tylko w rzadkich przypadkach.
W krajach, w których trąd jest najczęstszy, wystarczy obecność jednego z następujących objawów, aby postawić diagnozę:
- zmiany skórne zgodne z trądem i utratą czucia, z zagęszczonymi nerwami lub bez nich
- pozytywne rozmazania skóry
Piętno trądu
Trąd nie jest szczególnie zakaźny, a gdy leczenie trwa od 2 do 4 tygodni, osoba ta nie jest już w ogóle zakaźna. Pomimo tego tak zwane „kolonie trędowatych” nadal działają w Indiach, Chinach i niektórych krajach afrykańskich.
Nie ma medycznych powodów, aby trąd pacjentów został usunięty ze społeczeństwa.
W tych krajach znaczące piętno społeczne wokół trądu sprawia, że życie jest odosobnione i trudne.
Chociaż organizacje takie jak WHO pracują bez wytchnienia, aby zredukować i ostatecznie wyeliminować trąd, problem stygmatyzacji cierpiących na trąd staje się trudniejszy do usunięcia.
Osoby z bliznami trądu mogą zarabiać znacznie mniej pieniędzy, szanse na małżeństwo mogą być znacznie zmniejszone, matki z chorobą mogą przestać karmić piersią swoje dzieci, a dzieci dotknięte chorobą mogą być trwale zrzeczone ze swoich domów i wiosek.
Stres emocjonalny i niepokój trądu mogą powodować problemy ze zdrowiem psychicznym, prowadząc do dalszej izolacji, a czasem do przerwania leczenia. Bezrobocie jest powszechne, a żebranie jest często jedyną opcją, która zwiększa stres, marginalizację i poczucie bezwartościowości.
Z powodu lęku przed tym napiętnowaniem, ludzie, którzy zachorowali na trąd, czasami ukrywają swoje objawy i nie szukają pomocy lub leczenia. Pozwala to na pogorszenie stanu i zwiększa ryzyko powikłań. Zwiększa również szanse na przekazywanie innym w społeczności.
Zapobieganie
Idealnymi sposobami zapobiegania rozprzestrzenianiu się trądu są wczesne rozpoznanie i leczenie stanu u osób, którym choroba została przeniesiona.
Jednak ze względu na słabą infrastrukturę medyczną i stygmaty związane z trądem, edukacja i przepisy w różnych społecznościach na całym świecie nie wystarczą, aby całkowicie wyeliminować trąd.
Aby zapobiec profilaktyce trądu można podjąć następujące kroki:
- zapewnianie wsparcia w zakresie edukacji i samopomocy
- monitorowanie stanu i jego objawów na bieżąco i odnoszenie się do ciężkich przypadków
- zarządzanie codziennymi urazami i niepełnosprawnościami, które się rozwijają
- edukować mieszkańców o zapobieganiu urazom i oczyszczaniu rany
Poczyniono już znaczne postępy, ale programy edukacji naukowej i humanitarnej muszą nadal działać zgodnie, aby zminimalizować i ostatecznie usunąć trąd z ludzkiego doświadczenia.
