Co to jest uporczywe zaburzenie narządów płciowych (PGAD)?

Uporczywe zaburzenie narządów płciowych (PGAD) charakteryzuje się nieubłaganym, spontanicznym i niepohamowanym pobudzeniem narządów płciowych, głównie u kobiet.

Kobieta z PGAD może doświadczyć spontanicznego orgazmu, który nie rozładowuje podniecenia. Podniecenie osoby nie jest związane z pożądaniem seksualnym.

PGAD może prowadzić do ciągłego bólu fizycznego, stresu i problemów psychicznych z powodu niemożności wykonywania codziennych zadań. Stan ten może dotyczyć kobiet w każdym wieku.

Eksperci nie potwierdzili klinicznie częstości występowania PGAD, ponieważ wiele osób z tym stanem czuje się zbyt zawstydzona lub zawstydzona, aby zwrócić się o pomoc lekarską.

Objawy

Głównym objawem PGAD jest seria ciągłych i nieprzyjemnych doznań w tkankach narządów płciowych, takich jak łechtaczka, wargi sromowe, pochwa, krocze i odbyt.

Doświadczenia odczuwane są znane jako dysestezje.

Mogą one obejmować:

• wilgotność
• swędzenie
• nacisk
• palenie
• łomotanie
• mrowienie

Mogą one prowadzić osobę z PGAD, aby czuła się konsekwentnie, tak jakby doznały orgazmu, lub mogą doświadczyć fal spontanicznych orgazmów.

Objawy te występują jednak w przypadku braku pożądania seksualnego.

Climaxing może tymczasowo złagodzić objawy, ale mogą one powrócić nagle w ciągu kilku godzin. Epizody intensywnego podniecenia mogą występować kilka razy dziennie przez tygodnie, miesiące, a nawet lata.

Stan ten może prowadzić do objawów psychicznych z powodu uporczywego dyskomfortu i wpływu na codzienne życie.

Mogą to być:

• niepokój
• atak paniki
• depresja
• rozpacz
• udaremnienie
• wina
• bezsenność

Osoby z przewlekłym lub nieuleczalnym uporczywym zaburzeniem narządów płciowych mogą w końcu stracić pojęcie przyjemności seksualnej, ponieważ orgazm wiąże się z ulgą w bólu, a nie przyjemnym doświadczeniem.

Priapism, PSAS i PGAD: Jaka jest różnica?

Niektórzy lekarze klasy priapizm u mężczyzn jako rodzaj trwałego zaburzenia pobudzenia narządów płciowych. Priapizm to ciągły i nieubłagany erekcja prącia bez pożądania seksualnego.

PGAD nie jest związany z hiperseksualnością lub podwyższoną potrzebą zaspokojenia seksualnego, znaną również jako satyriaza u mężczyzn lub nimfomania u kobiet.

Choroba była wcześniej znana jako zespół przewlekłego seksualnego podrażnienia (PSAS), ale nazwa została zmieniona na PGAD, ponieważ PSAS sugeruje aktywne pożądanie seksualne.

Przyczyny

Seksualna stymulacja, masturbacja, lęk i stres mogą wywołać PGAD. Niektórzy uważają, że pójście do toalety powoduje tak silne pobudzenie, że jest bolesne.

Jednak osoba z PGAD zwykle nie może zidentyfikować wyzwalaczy, aby ich uniknąć, a przyczyny trwającego stanu są w dużej mierze nieznane.

U niektórych kobiet stres powoduje początek zaburzenia. Gdy stres zostanie złagodzony, stan się uspokoi. Niektórzy zatem uważają, że PGAD może mieć charakter psychologiczny.

Tak jednak nie jest w przypadku każdej prezentacji PGAD. Badania wykazały związek między PGAD a żyłami, hormonami, układem nerwowym i równowagą chemiczną po zastosowaniu niektórych rodzajów leków.

Badania wykazały, że cysty Torłowa również mogą powodować stan. Cysty Torłowa to worki wypełnione płynem rdzeniowym, które pojawiają się na korzeniu nerwu krzyżowego. Nerwy krzyżowe w dolnej części kręgosłupa otrzymują sygnały elektryczne z mózgu i przekazują te instrukcje do pęcherza, okrężnicy i narządów płciowych.

W badaniu z 2012 roku wyniki MRI wykazały, że 66,7 procent kobiet, które wykazują objawy PGAD, również ma torbiel Tarlova. Nie uwzględnia to wszystkich przypadków, ale w niektórych przypadkach PGAD może być uważana za reakcję na torbiel Tarlova.

Parestezja odnosi się do pieczenia, swędzenia, mrowienia lub pełzania.

Badacze wykazali również, że PGAD jest wtórnym objawem:

• Zespół Tourette’a
• uraz centralnego układu nerwowego (CNS)
• padaczka
• pooperacyjne efekty interwencji w przypadku nieprawidłowo ukształtowanych żył lub w dolnej części pleców

W toku badań badano również, czy PGAD jest powodowany przez zmiany w hormonach lub lekach.

Leki przeciwdepresyjne, takie jak trazodon, są powiązane z zapaleniem objawów, jak również nagłym odstawieniem od selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) stosowanych w leczeniu depresji.

Jednak w wielu przypadkach przyczyna jest nieznana. Stwarza to trudności w diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń.

Diagnoza

Do niedawna formalnie nie zdiagnozowano PGAD.

Literatura medyczna dopiero niedawno zaklasyfikowała PGAD jako odrębny zespół. Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych IV (DSM-IV) nie rozpoznał PGAD jako diagnozowanego stanu medycznego.

Jednak został dodany do DSM-V, dzięki czemu można teraz formalnie zdiagnozować PGAD.

Prof. Sandra R. Leiblum, profesor psychiatrii klinicznej w Szkole medycznej Uniwersytetu Stomatologii i Medycyny Uniwersytetu im. Roberta Wooda Johnsona, po raz pierwszy udokumentowała chorobę w 2001 roku. Wymieniła 5 kryteriów dokładnej diagnozy PGAD.

5 kryteriów to:

• mimowolne pobudzenie narządów płciowych i łechtaczki, które trwa przez dłuższy czas, kilka dni lub miesięcy
• nie można ustalić przyczyny trwałego podniecenia narządów płciowych
• pobudzenie narządów płciowych nie jest związane z uczuciem pożądania seksualnego
• trwałe odczucia pobudzenia narządów płciowych są uciążliwe i niechciane
• po jednym lub kilku orgazmach fizyczne podniecenie narządów płciowych nie ustępuje

Są one uważane za jedyne obowiązujące kryteria ustalone do tej pory dla rozpoznania PGAD.

Leczenie

Leczenie PGAD zwykle koncentruje się na leczeniu objawów, ze względu na często niejasne przyczyny tego stanu.

Leczenie psychologiczne, takie jak Cognitive Behavioural Therapy (CBT), może pomóc kobietom zidentyfikować ich wyzwalacze, a także może zapewnić pewne mechanizmy radzenia sobie i techniki rozpraszania w celu radzenia sobie z fizycznymi objawami PGAD.

CBT może również pomóc w radzeniu sobie ze stresem, lękiem i depresją, które często towarzyszą i pogarszają ten stan. W ciężkich przypadkach wykazano pozytywny wpływ terapii elektrowstrząsowej (ECT).

Osoba z PGAD może fizycznie zarządzać bólem i dyskomfortem, stosując lód do okolicy miednicy lub biorąc kąpiel lodową. Dostępnych jest również wiele miejscowych środków przeciwbólowych. Miejscowe aplikacje mogą być stosowane na skórę, aby pomóc złagodzić objawy.

W ECT małe ładunki elektryczne są przekazywane przez mózg uspokojonego pacjenta. Wywołują one szybkie zmiany w chemii mózgu w celu leczenia objawów psychologicznych.

Zalecane leki lub zmiany w lekach mogą pomóc w radzeniu sobie z chorobą.

Wykazano, że zmiana obecnych leków poprzez usuwanie leków zawierających estrogeny ziołowe lub znanych agresorów PGAD poprawia objawy.

Leki przeciwdepresyjne i przeciwpadaczkowe zostały wykazane jako szczególnie skuteczne, a także leki zwiększające stężenie prolaktyny lub hormonu pobudzającego mleko we krwi.

W przypadkach związanych z nerwami, takich jak torbiel Tarlova, lekarz prowadzący może zasugerować operację, taką jak uwolnienie nerwu z uwięzienia.

Perspektywy

Z powodu nieznanych przyczyn PGAD, zapobieganie pojawieniu się stanu może często być trudne.

Jeśli podejrzewa się, ważne jest, aby kobiety cierpiące na PGAD nie czuły się marginalizowane lub zakłopotane i nie szukały pomocy medycznej.

PGAD nie jest jeszcze wyleczalny. Jednak jego objawy można na bieżąco kontrolować w celu poprawy jakości życia osób z tym schorzeniem i zmniejszenia psychologicznego uszkodzenia PGAD.