Naukowcy, którzy znaleźli sposób, aby dotrzeć do czynników wzrostu, które sprzyjają rozwojowi torbieli w policystycznych chorobach nerek, sugerują, że otwiera to możliwość przejęcia dużej liczby istniejących leków w celu leczenia zaburzeń genetycznych.
Zespół policystycznych chorób nerek (PKD) jest najczęstszą dziedziczną chorobą nerek na świecie, dotykającą około 12 milionów osób. Nie ma znanego leku.
W PKD płynne, łagodne cysty rozwijają się i rosną w nerkach. Gdy gromadzą płyn, cysty stają się coraz większe i niszczą zdrową tkankę. Ostatecznie dochodzi do niewydolności nerek, wysokiego ciśnienia krwi i innych powikłań.
Nowe badanie z University of California Santa Barbara (UCSB) obejmuje zastosowanie przeciwciał terapeutycznych. Te biologiczne terapie są już szeroko stosowane w leczeniu chorób, od raka po zaburzenia autoimmunologiczne.
Terapie biologiczne zwykle wykorzystują klasę przeciwciał zwaną immunoglobuliną-G (IgG) do wiązania i zapobiegania aktywności specyficznych białek lub czynników wzrostu.
Ale w PKD czynniki wzrostowe, które napędzają wzrost torbieli, są zamknięte w świetle wypełnionym płynem – środkowej wnęce torbieli – której przeciwciała IgG nie mogą znaleźć.
Naukowcy z UCSB – kierowani przez Thomasa Weimbsa, profesora biologii molekularnej, komórkowej i rozwojowej – odkryli, że inna klasa przeciwciał nazywana immunoglobuliną-A (IgA) była zdolna do penetracji ściany cysty i wejścia do światła.
Badania pokazują, że IgA może wprowadzić torbiele PKD i tam pozostać
Trzy informacje zebrały się, aby pobudzić odkrycie dokonane w badaniu. Porównują wcześniejsze prace i obserwacje prof. Weimbsa, który od 10 lat pracuje nad PKD.
Pierwsza informacja dotyczyła tego, w jaki sposób IgA może przecinać warstwę komórek przez wiązanie topolimerycznych receptorów immunoglobulin (pIgR). Po drugie, czynnik transkrypcyjny o nazwie STAT6 wydaje się być nadaktywny w PKD. Po trzecie, profesor Weimbs przypomniał sobie, że STAT6 wykazano, że włącza ekspresję IgGR w innych narządach.
Prof. Weimbs mówi, że nadszedł moment „aha”, kiedy przyniósł trzy informacje:
„Pomyślałem, że jeśli STAT6 jest bardzo aktywny w policystycznych nerkach, może to również wyraża wiele błędów – i tak się okazało, przetestowaliśmy to w modelach myszy i w tkankach nerki z ludzkimi prątkami, aw obu przypadkach na wysokich poziomach. pIgR ulegały ekspresji w nerkach nerkowych. „
Gdy wstrzyknęli IgA myszom z policystycznymi nerkami, zespół stwierdził, że około 7% wstrzykniętych IgA pozostało wewnątrz lumenów torbielowatych.
Prof. Weimbs mówi, że to sugeruje, że niektóre IgA zostały wchłonięte przez cysty – a ponieważ nie ma sposobu na wyjście – pozostają w pułapce:
„Tak więc kończymy z wykorzystaniem systemu pIgR do celowania w te przeciwciała specyficznie do policystycznych nerek”.
Kluczowy krok pozostaje do przetestowania, zanim możliwość, że metoda otwiera nowe sposoby leczenia PKD staje się prawdopodobna – a mianowicie, aby znaleźć sposób na przeformatowanie IgGantibodies na typy IgA, aby mogły wejść do torbieli przy użyciu systemu pIgR i celować w czynniki wzrostu .
Jeśli ten krok zakończy się sukcesem, to według prof. Weimbsa:
„Nasza strategia pozwala na ponowne wykorzystanie tysięcy istniejących monoklonalnych przeciwciał, które zostały już opracowane, co otwiera zupełnie nową klasę leków, które wcześniej nie były stosowane w terapii PKD”.
Tymczasem nauczyłem się, jak inny zespół, zgłaszający się w tym, może również opracować nowy sposób totalizacji PKD przez celowanie w naczynia krwionośne otaczające torbiele.
