Torbiele Pilar rosną wokół mieszków włosowych i najczęściej pojawiają się na skórze głowy. Z reguły są nieszkodliwe i mogą znikać samodzielnie.
Torbiel to niewielka grudka wypełniona płynem, która rozwija się pod skórą. Torbiele są zjawiskiem powszechnym i zazwyczaj nie wykazują żadnych objawów ani efektów ubocznych.
Chirurg może łatwo usunąć torbiel, jednak nawet po zabiegu istnieje ryzyko ponownego jej wystąpienia.
Wiele torbieli Pilar nie wymaga interwencji medycznej, o ile osoba dba o to, by nie uszkodzić skóry w ich okolicy.
Jak wyglądają torbiele Pilar?
Torbiel pojawia się jako mały, okrągły lub kopulasty guz. Niektóre torbiele mogą mieć żółty lub biały kolor.
Torbiele Pilar mają zazwyczaj od 0,5 do 5 centymetrów (cm) średnicy. Ponieważ rozwijają się bardzo powoli, osoba może nie zauważyć ich obecności, dopóki nie osiągną znacznego rozmiaru.
Te cysty rozwijają się wokół mieszków włosowych. Mieszek włosowy to skupisko komórek, które tworzą rurkę lub osłonkę wokół jednego włosa. Z uwagi na to, że większość włosów na ciele znajduje się na głowie, 90 procent torbieli Pilar rośnie na skórze głowy.
Ziarno utworzone przez cystę zazwyczaj nie wyrasta z włosów, co może ułatwić ich zauważenie.
Guzek będzie twardy w dotyku. Ponieważ torbiel jest wypełniona płynem, może się lekko poruszać po naciśnięciu. Zbyt duże ciśnienie może wywołać ból.
Jeśli torbiel ulegnie infekcji, może stać się czerwona i bolesna.
Skóra pokrywająca torbiel Pilar jest stosunkowo gruba, co sprawia, że jest mniej podatna na pęknięcia. Cysty na skórze głowy często są narażone na uszkodzenia podczas czesania lub szczotkowania włosów, co może prowadzić do ich pęknięcia i wydobycia ropy.
Cysty Pilar są stosunkowo rzadkie, występując u około 5-10% populacji.
Identyfikacja torbieli Pilar
Istnieją trzy główne typy torbieli:
- Torbiele naskórkowe, które najczęściej występują u nastolatków i pojawiają się na twarzy, klatce piersiowej, ramionach lub genitaliach.
- Torbiele Pilar, które zazwyczaj występują u dorosłych w wieku od 45 do 65 lat, rozwijające się wokół mieszków włosowych.
- Torbiele gradówkowe rozwijające się w okolicy powiek, mogą występować w każdym wieku.
Torbiele Pilar można zidentyfikować po lokalizacji, która zazwyczaj znajduje się na skórze głowy.
Ten typ torbieli nie ma charakterystycznego czarnego punktu na środku.
Skóra pokrywająca torbiel Pilar jest mniej wrażliwa niż w przypadku torbieli naskórkowej. Tego rodzaju cysty można łatwo odróżnić w badaniach mikroskopowych, gdzie torbiel naskórkowa jest pokryta komórkami skóry, a torbiel Pilar keratyną.
Osoba może rozwinąć więcej niż jedną torbiel Pilar jednocześnie.
Torbiele Pilar znane są również pod innymi nazwami, takimi jak:
- węgorze
- torbiele trichilemiczne
- torbiele cieśniowo-katagenowe
Przyczyny i czynniki ryzyka
Keratyna, białko występujące w komórkach skóry, pomaga utrzymać skórę i włosy mocnymi i elastycznymi.
Komórki keratynowe zazwyczaj przemieszczają się na powierzchnię skóry, kiedy umierają, a następnie odpadają lub są wypłukiwane.
Jeżeli jednak komórki te wnikają głębiej w skórę, mogą się namnażać, tworząc torbiel Pilar. Keratyna w torbie ma konsystencję gęstej białej lub żółtej pasty.
Cysty Pilar mogą występować w rodzinach. Jeśli rodzic ma ten stan, istnieje 50% prawdopodobieństwo, że dziecko również będzie go miało.
Ten typ torbieli częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, zazwyczaj u dorosłych w średnim wieku.
Nie ma wyraźnych czynników ryzyka związanych z torbielami Pilar, ale osoby z uszkodzonymi mieszkami włosowymi lub uszkodzoną skórą mogą być bardziej podatne na ich rozwój.
Diagnoza
Lekarz lub dermatolog powinien zbadać wszystkie grudki lub guzy na skórze. Torbiele zazwyczaj nie stanowią powodu do niepokoju, jednak właściwa diagnoza jest niezbędna.
Specjalista dokładnie oceni torbiel, może zapytać o historię choroby oraz dodatkowe objawy.
Jeśli lekarz nie jest w stanie wizualnie zidentyfikować torbieli, może ją usunąć i zbadać pod mikroskopem, aby upewnić się, że nie jest szkodliwa.
Leczenie i usuwanie torbieli Pilar
Cysty często leczą się same. Trzymanie czystej, ciepłej ściereczki na torbie może zmniejszyć obrzęk i przyspieszyć jej wyleczenie.
Lekarz zazwyczaj przepisuje antybiotyki w przypadku zakażonej torbieli Pilar.
Nie zawsze konieczne jest usunięcie torbieli. Jeśli nie powoduje ona żadnych objawów, pacjent może zdecydować, że nie potrzebuje leczenia.
Usuwanie torbieli
Jeżeli torbiel powoduje dyskomfort, można ją usunąć. Z racji tego, że torbiele te najczęściej rozwijają się na skórze głowy, ich usunięcie może być bolesne podczas czesania lub szczotkowania włosów.
Pacjent otrzyma znieczulenie miejscowe przed zabiegiem usunięcia torbieli. Istnieją dwie metody:
- wykonanie niewielkiego nacięcia w skórze, aby odessać płyn z torbieli
- usunięcie całej torbieli bez jej naruszania
Procedura jest zazwyczaj szybka i nie wymaga hospitalizacji.
Po usunięciu torbieli lekarz zazwyczaj zakłada opatrunek. Warto unikać moczenia opatrunku i zachować ostrożność podczas dotykania obszaru pooperacyjnego.
Komplikacje
Po usunięciu torbieli może pozostać blizna. Istnieje możliwość, że torbiel odrośnie, ale jest to mniej prawdopodobne, jeśli została całkowicie usunięta, a nie tylko opróżniona.
Cysty Pilar nie są zakaźne. Zwykle są nieszkodliwe, ale mogą powodować ból lub dyskomfort w przypadku infekcji, wtedy lekarz często przepisuje leki.
Bardzo rzadko torbiel Pilar przekształca się w guz pilarkowy. Dzieje się tak, gdy komórki się namnażają, a guzek rośnie powyżej 5 cm. Guzy te rosną powoli i zazwyczaj nie są nowotworowe.
Perspektywy dla pacjentów z torbielami Pilar
Osoby z torbielami Pilar mogą mieć ich więcej niż jedną naraz, a cysty mogą znikać i pojawiać się ponownie. W większości przypadków torbiele nie powodują żadnych objawów i mogą leczyć się same.
W razie potrzeby lekarz może usunąć torbiel podczas prostego zabiegu. Torbiel może pojawić się ponownie w tym samym miejscu, a w przyszłości mogą wystąpić nowe cysty.
Nowe badania i wnioski na rok 2024
Najnowsze badania z 2024 roku wskazują na rosnące zainteresowanie wpływem stylu życia na rozwój torbieli Pilar. Okazuje się, że dieta bogata w tłuszcze nasycone i uboga w błonnik może zwiększać ryzyko ich wystąpienia. Statystyki pokazują, że osoby prowadzące siedzący tryb życia są bardziej narażone na rozwój torbieli.
Ponadto, nowe badania sugerują, że genetyka odgrywa kluczową rolę, związaną z rodziną chorych na torbiele Pilar. Warto zwrócić uwagę na znaczenie badań przesiewowych i regularnych wizyt u dermatologa, które mogą pomóc w wczesnym wykryciu torbieli oraz w podjęciu odpowiednich działań.
Zaleca się również stosowanie nowoczesnych metod leczenia, które mogą zmniejszyć ryzyko nawrotów, takie jak laseroterapia, która zyskuje na popularności wśród pacjentów z torbielami Pilar. Te innowacyjne podejścia mogą przynieść ulgę i poprawić jakość życia pacjentów dotkniętych tym problemem.
