Mefedron to substancja psychoaktywna, która tymczasowo poprawia funkcje umysłowe oraz fizyczne. Jest syntetycznym stymulantem, którego działanie może być mylone z innymi substancjami.
Często określany jako 4-metylometokatynon (4-MMC) lub 4-metylopedron, nie należy go mylić z metadonem, który jest zupełnie inną substancją chemiczną.
Mefedron ma wiele nazw ulicznych, w tym meph, MCAT, bąbelki, drone, miau, biała magia i M-smack.
Z uwagi na swoje właściwości jest klasyfikowany jako narkotyk rekreacyjny. Oznacza to, że ludzie sięgają po niego dla przyjemności, a jego efekty psychoaktywne nie mają żadnego uzasadnienia medycznego.
Szybkie fakty o mefedronie
- Mefedron to psychoaktywny, rekreacyjny narkotyk, który nie ma zastosowania leczniczego.
- Jest stymulantem, należy do grupy amfetamin i katynonów, wywołując efekty zbliżone do ekstazy.
- Może powodować niebezpieczne skutki uboczne, takie jak paranoja, bóle głowy, kołatanie serca oraz uszkodzenie błon śluzowych nosa.
- Występują przypadki śmiertelne związane z jego zażywaniem.
Klasyfikacja
Mefedron, jako substancja psychoaktywna, wywołuje specyficzne efekty emocjonalne oraz społeczne. Jego działanie przypomina efekty działania ecstasy (MDMA), co czyni go amfetaminą oraz katynonem.
Badania sugerują, że skutki mefedronu są podobne do tych, jakie powoduje MDMA, niemniej jednak negatywne konsekwencje mogą być znacznie poważniejsze.
Amfetamina stymuluje centralny układ nerwowy (CNS), a jej nadużywanie może prowadzić do uzależnienia zarówno fizycznego, jak i psychicznego.
Katynon, naturalny stymulant obecny w roślinie Khat, ma strukturę chemiczną oraz efekty zbliżone do efedryny i amfetaminy.
Mefedron: nowa substancja psychoaktywna
Specjaliści ds. zdrowia publicznego wyrażają zaniepokojenie w związku z syntetycznymi katynonami oraz innymi rodzajami «nowych substancji psychoaktywnych» (NPS).
NPS to substancje, które naśladują działanie istniejących leków, często posiadające zmienione struktury chemiczne, co pozwala im uniknąć klasyfikacji jako nielegalne.
Zmienione struktury chemiczne sprawiają, że niektóre z tych substancji są uznawane za «dopalacze». W odpowiedzi na to, wiele krajów dostosowało swoje przepisy antynarkotykowe, wprowadzając regulacje, które obejmują takie substancje, niezależnie od ich chemicznego składu.
Mefedron to syntetyczna substancja oparta na katynonie występującym w roślinie Khat.
Może być dostępny w postaci tabletek, kapsułek lub białego proszku. Użytkownicy mogą go połykać, wdychać lub wstrzykiwać, jednak najczęściej stosowaną metodą jest inhalacja.
Posługiwać się
Osoby stosujące mefedron często wskazują na uczucie stymulacji oraz zwiększenie następujących funkcji:
- czujność
- niepokój
- euforia
- podniecenie
- chęć do rozmowy
- otwartość
- popęd płciowy
Wielu użytkowników twierdzi, że mefedron zwiększa ich pewność siebie oraz skłonność do interakcji.
Efekty działania mefedronu zazwyczaj utrzymują się przez około godzinę, a ich charakter przypomina połączenie ekstazy i kokainy.
W porównaniu z metadonem
Mefedron i metadon, mimo podobieństw w nazwach, są zupełnie różnymi substancjami.
Mefedron jest lekiem rekreacyjnym, który nie ma żadnego zastosowania terapeutycznego. Wiele osób uważa, że jego okazjonalne użycie nie prowadzi do uzależnienia, co jednak nie zostało potwierdzone badaniami. Istnieją dowody, że może wywoływać tzw. «głód» na substancję.
Z kolei metadon to syntetyczny opiat stosowany w terapii osób uzależnionych od heroiny. Jest legalnym substytutem heroiny w programach leczenia, a pacjenci otrzymują go w postaci płynnej w klinikach leczenia uzależnień.
Ruchomości
Badania dowodzą, że długotrwałe stosowanie mefedronu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak paranoja, depresja, halucynacje oraz ataki paniki. Może także negatywnie wpływać na serce, tętnice oraz nerki.
Nadmierna stymulacja OUN prowadzi do bólów głowy, bezsenności oraz przyspieszonego bicia serca.
Użytkownicy, którzy wdychają mefedron, mogą doświadczyć krwawień z nosa oraz uszkodzeń błony śluzowej. Mefedron jest również związany z problemami stomatologicznymi, takimi jak bruksizm, a także nudnościami i utratą apetytu.
Istnieją także doniesienia o przypadkach impotencji związanych z używaniem mefedronu.
Badania przeprowadzone wśród użytkowników wskazują, że:
- 67% użytkowników zgłasza nadmierne pocenie się
- 51% doświadcza bólów głowy
- 43% zauważa palpitacje serca
- 27% skarży się na nudności
- 15% ma niebieskie lub zimne palce
Zwiększona liczba zgonów została powiązana z używaniem mefedronu.
Coraz więcej osób decyduje się na wstrzykiwanie tej substancji, co wiąże się z ryzykiem zakażeń, takich jak wirusowe zapalenie wątroby typu C czy HIV, a także uszkodzeniem żył, co może prowadzić do ropni, zakrzepów krwi oraz zgorzeli.
Ryzyka
W przeciwieństwie do wielu innych narkotyków rekreacyjnych, takich jak amfetaminy i ecstasy, mefedron został stworzony jako substancja syntetyczna w nielegalnych laboratoriach.
Nie został przetestowany na ludziach, co sprawia, że nie znane są jego skutki średnioterminowe, długoterminowe ani wiele skutków krótkoterminowych.
Użytkownicy często przyjmują wyższe dawki, aby uzyskać ten sam efekt, co nie czyni go mniej szkodliwym niż ekstazy czy amfetamina.
Potrzebne są dalsze badania nad wpływem mefedronu na zdrowie. Większość krajów już w 2014 roku wprowadziła zakazy lub ograniczenia dotyczące jego stosowania.
Nałóg
Eksperci podkreślają, że zbyt wcześnie, aby jednoznacznie stwierdzić, czy mefedron uzależnia, ponieważ nie był wystarczająco długo stosowany, by w pełni zbadać jego długoterminowe skutki.
Wielu użytkowników przyjmuje kolejną dawkę po godzinie, gdy efekty zaczynają słabnąć. W związku z tym mogą spożywać większe ilości, niż pierwotnie zamierzali, co prowadzi do trudności w zaprzestaniu używania.
Potrzebne są dalsze dowody, aby stwierdzić, czy mefedron może prowadzić do uzależnienia.
Historia
Mefedron po raz pierwszy pojawił się w 2007 roku, według danych z projektu badawczego The Psychonaut Research Project. W tym czasie temat zakupu tej substancji zaczął być poruszany na forach internetowych.
Pierwsze doniesienie o przechwyceniu mefedronu miało miejsce w 2007 roku, kiedy to francuska policja przesłała do analizy tabletki, które miały być ecstasy, lecz okazały się inną substancją chemiczną.
Warto zauważyć, że mefedron został zsyntetyzowany znacznie wcześniej, bo w 1929 roku, pod inną nazwą – toluil-alfa-monometyloaminoetyloketon.
Podobne narkotyki zaczęły pojawiać się w Izraelu, zanim stały się nielegalne w 2008 roku, równocześnie z ich rosnącą popularnością w Europie. Mefedron został zgłoszony przez Europol, gdy dotarł do Danii, Finlandii oraz Zjednoczonego Królestwa.
W 2011 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono zakazy awaryjne na mefedron oraz pokrewne substancje. Zgodnie z prawem federalnym, mefedron jest sklasyfikowany jako substancja kontrolowana według Schedule 1 i jest zakazany w większości stanów.
W lipcu 2012 roku w USA wprowadzono stały zakaz stosowania mefedronu w ramach Ustawy o zapobieganiu narkotykom syntetycznym, co czyni go technicznie nielegalnym we wszystkich stanach.
Nowe badania i odkrycia dotyczące mefedronu
W 2024 roku pojawiły się nowe badania dotyczące mefedronu, które dostarczają cennych informacji na temat jego wpływu na zdrowie psychiczne i fizyczne użytkowników. Badania wykazały, że mefedron nie tylko wpływa na układ nerwowy, ale także może powodować zmiany w zachowaniach społecznych oraz emocjonalnych, co może prowadzić do długotrwałych problemów psychicznych.
Nowe dane wskazują, że mefedron może prowadzić do wzrostu ryzyka zachowań ryzykownych, takich jak niebezpieczne praktyki seksualne czy nadużywanie innych substancji. Ponadto, w badaniach zaobserwowano wyższy wskaźnik problemów zdrowotnych wśród osób regularnie używających mefedronu, w tym zaburzeń sercowo-naczyniowych oraz problemów z oddychaniem.
Warto również zwrócić uwagę na rosnącą tendencję stosowania mefedronu w połączeniu z innymi substancjami psychoaktywnymi, co może potęgować jego negatywne skutki. W związku z tym, konieczne są dalsze badania i edukacja dotycząca ryzyk związanych z używaniem mefedronu oraz jego wpływem na zdrowie publiczne.
