Choroba zapalna miednicy to zapalenie żeńskich narządów rozrodczych. Może prowadzić do powstawania blizny z włóknistymi pasmami, które tworzą się między tkankami i narządami.
Może wpływać na macicę, macicę, jajowody, jajniki lub połączenie.
Powikłania obejmują przewlekły, uporczywy ból miednicy, ciążę pozamaciczną i niepłodność. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), 1 na 8 kobiet z chorobą zapalną miednicy mniejszej (PID) ma problemy z zajściem w ciążę.
Większość przypadków wynika z nieleczonej infekcji w pochwie lub szyjce macicy, która się rozprzestrzenia.
Infekcje przenoszone drogą płciową (STI) są częstą przyczyną, ale mogą rozwinąć się z infekcji spowodowanych innymi przyczynami.
National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) 2013-2014 wykazało, że na 1 171 doświadczonych seksualnie kobiet w wieku reprodukcyjnym w Stanach Zjednoczonych (USA), 4,4 procent podało, że kiedykolwiek chorowało na PID.
Każdego roku około 800 000 kobiet diagnozuje PID w USA.
Szybkie fakty dotyczące zapalenia narządów miednicy mniejszej
- Choroba zapalna miednicy mniejszej (PID) często wynika z nieleczonej infekcji przenoszonej drogą płciową lub innej infekcji ginekologicznej.
- Objawy mogą nie być zauważalne, ale mogą obejmować ból i gorączkę.
- Nieleczona PID może prowadzić do blizn, problemów z płodnością lub ropnia.
- Leczenie zwykle odbywa się za pomocą antybiotyków, ale może być konieczna operacja.
- Strategie prewencyjne obejmują praktykowanie bezpiecznego seksu i nie posiadanie wielu partnerów seksualnych.
Objawy
Wiele kobiet z PID nie ma żadnych objawów. Jeśli pojawią się objawy, mogą różnić się od łagodnego do ciężkiego. Jednak nieleczona PID może mieć poważne konsekwencje.
Możliwe objawy to:
- ból, prawdopodobnie ciężki, zwłaszcza w okolicy miednicy
- gorączka
- zmęczenie
- krwawienie lub plamienie między okresami
- nieregularne miesiączki
- ból w dolnej części pleców i odbytnicy
- ból podczas stosunku płciowego
- nietypowy upławy
- częste oddawanie moczu
- wymioty
Czasami objawy przypominają torbiel jajnika, zapalenie wyrostka robaczkowego, endometriozę lub infekcję dróg moczowych (ZUM).
PID może być ostry, trwający do 30 dni lub przewlekły, jeśli trwa dłużej niż 30 dni.
Jedną z trudności w leczeniu PID jest to, że objawy są zróżnicowane i że niektóre kobiety mogą nie mieć żadnych objawów.
Każdy, kto doświadcza objawów lub uważa, że mógł być narażony na STI lub inną przyczynę zakażenia powinien zgłosić się do lekarza.
Komplikacje
Komplikacje, które mogą wystąpić, jeśli PID nie jest leczone, obejmują:
- blizny, które mogą prowadzić do problemów z płodnością
- powtarzający się PID
- silny ból miednicy
- ropień tubowo-jajnika
Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy z tego, że mają PID, dopóki nie zwróci się o pomoc lekarską na problemy z niepłodnością.
Kobieta z PID ma 20 procent szans na bezpłodność z powodu bliznowacenia jajowodów i 9 procent ryzyka przyszłej ciąży pozamacicznej. Szanse na rozwinięcie przewlekłego bólu miednicy wynoszą 18 procent.
Przyczyny i czynniki ryzyka
PID zwykle rozpoczyna się od infekcji rozpoczynającej się w pochwie i rozprzestrzeniającej się na szyjkę macicy. Następnie może przejść do jajowodów i jajników.
Przyczyną zakażenia mogą być bakterie, grzyby lub pasożyty, ale częściej występuje jeden lub więcej rodzajów bakterii.
Bakterie przenoszone drogą płciową są najczęstszą przyczyną PID. Najczęściej występuje chlamydia, a następnie rzeżączka.
Amerykański lekarz rodzinny (AFP) ocenia, że od 80 do 90 procent kobiet z chlamydią i 10 procent osób z rzeżączką nie ma objawów.
Około 10-15% kobiet z chlamydią lub rzeżączką rozwija się w PID jako wtórna infekcja.
Czynniki ryzyka
Oprócz choroby przenoszonej drogą płciową niektóre czynniki ryzyka zwiększają ryzyko rozwoju PID.
Poród, poronienie lub poronienie, jeśli bakterie dostaną się do pochwy. Infekcja może się łatwiej rozprzestrzeniać, jeśli szyjka macicy nie jest całkowicie zamknięta.
Urządzenie wewnątrzmaciczne (IUD), forma kontroli urodzeń umieszczona w macicy. Może to zwiększyć ryzyko infekcji, która może stać się PID.
Biopsja endometrium, podczas której pobierana jest próbka tkanki do analizy, zwiększa ryzyko infekcji i późniejszego PID.
Zapalenie wyrostka robaczkowego bardzo nieznacznie zwiększa ryzyko, jeśli infekcja rozprzestrzenia się z wyrostka robaczkowego do miednicy.
Kto najprawdopodobniej zostanie dotknięty?
Kobiety są bardziej podatne na rozwój PID, jeśli:
- są aktywne seksualnie i mają mniej niż 25 lat
- mieć kilku partnerów seksualnych
- nie stosować barierowych środków antykoncepcyjnych
- użyj douche
Najczęściej występuje u kobiet w wieku od 15 do 29 lat.
Diagnoza
Lekarz zapyta o objawy i przeprowadzi badanie miednicy, aby sprawdzić tkliwość.
Będą również testować na obecność chlamydii i rzeżączki.
Wymaz może być pobrany z szyjki macicy, a może z cewki moczowej, z pęcherza moczowego, przez który przepływa mocz. Mogą to być badania krwi i moczu.
Do oceny stanu zapalnego w jajowodach można zastosować badanie ultrasonograficzne.
Czasami używa się laparoskopu do oglądania okolicy. Jeśli to konieczne, można pobrać próbki tkanek.
Leczenie
Wczesne leczenie zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań, takich jak niepłodność.
Leczenie antybiotykami
Pierwszy rodzaj leczenia to antybiotyk. Ważne jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami lekarza i wypełnić wszystkie recepty. Kurs zazwyczaj trwa 14 dni.
PID często obejmuje więcej niż jeden rodzaj bakterii, więc pacjent może przyjmować dwa antybiotyki razem.
Jeśli testy pokażą, które bakterie powodują chorobę, możliwa jest bardziej ukierunkowana terapia.
Antybiotyki dla PID obejmują:
- cefoksytyna
- metronidazol
- ceftriakson
- doksycyklina
Jeśli antybiotyk nie spowoduje zmiany w ciągu 3 dni, pacjent powinien uzyskać dalszą pomoc. Może otrzymać dożylną antybiotykoterapię lub zmianę leczenia.
Hospitalizacja i chirurgia
Hospitalizacja: Jeśli kobieta z PID jest w ciąży lub ma bardzo ciężkie objawy, może potrzebować pozostać w szpitalu. W szpitalu można podawać leki dożylne.
Zabieg chirurgiczny: rzadko jest potrzebny, ale może być potrzebny w przypadku blizn na jajowodach lub gdy ropień wymaga drenażu. Może to być operacja z dziurką od klucza lub może obejmować usunięcie jednej lub obu jajowodów.
Lekarze wolą nie usuwać obu jajowodów, ponieważ kobieta nie będzie w stanie zajść w ciążę w sposób naturalny.
Partner seksualny kobiety może potrzebować leczenia w kierunku choroby przenoszonej drogą płciową. Jeśli partner ma chorobę przenoszoną drogą płciową, istnieje poważne ryzyko nawrotu, jeśli nie jest leczone.
Pacjent powinien powstrzymać się od stosunku płciowego do zakończenia leczenia.
Zapobieganie
PID może stać się poważnym stanem, ale jest kilka sposobów na zminimalizowanie ryzyka:
- regularne badania przesiewowe, szczególnie u tych, którzy mają wielu partnerów seksualnych
- zapewnienie, że partnerzy seksualni są testowani na infekcje i choroby przenoszone drogą płciową
- nie douching, ponieważ zwiększa to ryzyko
- za pomocą prezerwatywy lub szyjki macicy i uprawiania bezpiecznego seksu
- nie uprawianie seksu zbyt wcześnie po porodzie lub przerwaniu ciąży
Seks nie powinien być wznowiony, dopóki szyjka macicy nie zamknie się prawidłowo
