Stopa wykopu, zwana także stopą zanurzeniową, jest rodzajem niezamarzającego zimnego uszkodzenia. Jest to stan, który rozwija się, gdy stopy są zimne i mokre przez długi czas i wpływają na skórę.
Stopa wykopu zyskała swoją nazwę podczas pierwszej wojny światowej (1914-1918), kiedy około 75 000 brytyjskich i 2000 amerykańskich żołnierzy rozwinęło tę chorobę po długim okresie przebywania w zimnych, mokrych okopach na linii frontu.
Później marynarze służący podczas II wojny światowej (1939-1945) również rozwinęli tę chorobę, a istnieją doniesienia o jej doświadczeniu przez osoby bezdomne.
Szybkie fakty dotyczące stopy wykopu:
- Prawidłowe przygotowanie się do zimnych zajęć na świeżym powietrzu może zapobiec wykopowi stopy.
- W ciężkich przypadkach stan może wpływać na palce, piętę lub całą stopę.
- Zazwyczaj stopa wykopu powstaje po wystawieniu na działanie warunków przez 1 do 2 dni.
Co to jest stopa wykopu?
Stopa wykopu lub stopa zanurzeniowa to rodzaj uszkodzenia tkanki spowodowanego długotrwałym narażeniem na działanie zimnych i mokrych warunków. Prowadzi to do obrzęków, bólu i zaburzeń czucia w stopach. Może prowadzić do uszkodzenia naczyń krwionośnych, nerwów, skóry i mięśni.
Stopa wykopu różni się od odmrożeń, inną formą uszkodzenia tkanki stóp, polegającą na tym, że skóra nie zamarza. Jest znany jako niezamarzający przeziębienie (NFCI).
Ludzie, którzy dzisiaj chorują, nie doświadczają takiego samego poziomu utraty tkanki, jak żołnierze, którzy rozwinęli go podczas wojen.
Jest to choroba, której można uniknąć, która powoduje długotrwałe uszkodzenia i nie jest zaraźliwa.
Jakie są główne objawy?
Objawy stopy wykopu mogą obejmować:
- mrowienie lub swędzenie
- ból
- obrzęk
- zimna i poplamiona skóra
- drętwienie
- cierniste lub ciężkie uczucie
Gdy stopa się ociepli, ludzie mogą zauważyć zmianę ich stóp z białej na czerwoną, która ostatecznie staje się sucha i bolesna. Mogą powstawać pęcherze, co prowadzi do wypadania skóry i tkanki z uszkodzonej stopy.
Jeśli stopa okopowa pozostanie nieleczona, może prowadzić do zgorzeli, a nawet potrzeby amputacji.
Przypadki stopy wykopu są podzielone na jeden z czterech następujących etapów:
- Etap 1 – etap urazu: przepływ krwi jest ograniczony, a tkanka jest zimna i zdrętwiała. Kończyna może być czerwona lub biała i nie ma bólu.
- Etap 2 – natychmiast po kontuzji: Gdy kończyna rozgrzeje się, może zmienić kolor z białego na niebieski i pozostać zimna i zdrętwiała. Może występować łagodny obrzęk.
- Etap 3 – faza hiperemiczna: może trwać od 2 tygodni do 3 miesięcy. W tym czasie kończyna staje się gorąca i czerwona, a skóra staje się sucha. Często występuje ból i igły. W ciężkich przypadkach mogą pojawić się pęcherze.
- Etap 4 – etap po hiperemii: może to trwać przez resztę życia danej osoby. Mogą odczuwać zwiększoną wrażliwość na zimno, szpilki i igły oraz pewien ból. Może również występować ciągłe owrzodzenie.
Co to powoduje?
Stopa wykopu powstaje w wyniku wystawienia na działanie temperatur od 0 ° C do 15 ° C, a ryzyko zwiększa się, gdy stopy są również mokre. Występuje, gdy niskie temperatury ograniczają przepływ krwi do dotkniętego obszaru.
Niektórzy ludzie mogą rozwinąć objawy już po godzinie ekspozycji; w innych objawy mogą nie pojawiać się nawet przez tydzień.
Ciężkość urazu zależy od stopnia zimna, wilgotności tkanki i od tego, jak długo osoba była narażona na te warunki.
Personel wojskowy jest najbardziej narażony na wpływ i istnieje sugestia, że stres wojskowy przyczynia się do rozwoju stopy wykopu.
Wiadomo również, że stopa wykopu występuje wśród ludzi łowiących ryby dla ludzi żyjących i bezdomnych. Badania wykazały również, że osoby o afrykańskim pochodzeniu są bardziej podatne na rozwój choroby niż rasy kaukaskiej.
Jak to traktuje?
Każdy, kto podejrzewa, że ma stopę wykopu, powinien zwrócić się o pomoc lekarską. Pracownik służby zdrowia zbada stopę, aby zdecydować, na jakim etapie osiąga stopę wykopu.
Podczas gdy natychmiastowe efekty stopy wykopu mogą zostać złagodzone, stan ten może prowadzić do długotrwałego uszkodzenia tkanek i przewlekłego bólu. Osoba z wykopem może wymagać długoterminowej opieki kontrolnej.
Pierwszą rzeczą do zrobienia jest usunięcie osoby z zimnego, wilgotnego środowiska i powolne ogrzanie chorej kończyny. Szybkie rozgrzanie stopy może pogorszyć obrażenia.
Ludzie mogą brać środki przeciwbólowe, aby złagodzić ból i powinni chronić wszelkie odleżyny.
Inne kroki to:
- dokładne czyszczenie i suszenie stóp
- noszenie czystych, suchych skarpet każdego dnia
- nie noszenia skarpet podczas snu lub odpoczynku
W poważnych przypadkach ludziom będzie trudno chodzić z powodu obrzęku, bólu i pęcherzy. Powinni unikać chodzenia i podnoszenia stóp, ponieważ pomoże to zmniejszyć obrzęk. Ibuprofen pomoże także zmniejszyć stan zapalny.
Zapobieganie
Nawodnienie, odżywianie, schronienie i odpowiednia odzież ochronna są niezbędne, aby zapobiec wykopowi stopy.
Przygotowując się do aktywności na świeżym powietrzu, porady zawierają:
- w butach, które pasują dobrze
- noszenie grubych, wełnianych skarpet
- utrzymywanie ciała w cieple
- usuwanie obuwia i skarpet dwa razy dziennie w celu wysuszenia i masażu stóp
- nigdy nie śpię w mokrych butach lub skarpetach
- suszenie mokrych skarpet na skórze przed założeniem, jeśli nie ma innej opcji
- utrzymywanie stóp z dala od wody lub błota, gdy tylko jest to możliwe
- szybko reagując na jakiekolwiek mrowienie
- noszenie luźnego obuwia w celu umożliwienia krążenia
Aby zapobiec stopom wykopów, ludzie powinni zdjąć mokre buty i skarpetki, a także wysuszyć stopy powietrzem.
