W ostatnich latach odnotowano znaczący wzrost występowania pluskiew w Ameryce Północnej i Europie. Te małe owady nie tylko są uciążliwe, ale także stanowią zagrożenie dla zdrowia psychicznego wielu osób oraz mogą niszczyć mienie. Ostatnie badania przeprowadzone przez kanadyjskich naukowców ujawniły, że pluskwy przenoszą dwa rodzaje bakterii odpornych na leki.
Badania wykazały, że pluskwy niosą ze sobą oporne na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA) oraz oporne na wankomycynę Enterococcus faecium (VRE).
MRSA to infekcja wywoływana przez bakterie Staphylococcus, które są odporne na wiele powszechnie stosowanych antybiotyków, co znacznie utrudnia leczenie. Do najpopularniejszych antybiotyków, na które MRSA jest oporny, należą oksacylina, penicylina, metycylina oraz amoksycylina.
VRE to szczepy bakterii rodzaju Enterococcus, które stały się oporne na antybiotyk wankomycynę. W przypadku VRE, wrażliwe na wankomycynę enterokoki zazwyczaj nabywają nowe DNA w postaci plazmidów lub transpozonów, które kodują geny odpowiadające za oporność na ten antybiotyk. Należy zauważyć, że oporność uzyskana przez VRE różni się od naturalnej oporności niektórych gatunków enterokoków, takich jak E. gallinarum i E. casseliflavus.
Pluskwy to niewielkie, owalne, nie latające owady, które należą do rodziny Cimicidae. Wśród nich znajdują się trzy gatunki, które gryzą ludzi. Dorosłe pluskwy dorastają do 5-7 mm długości, a ich nimfy mogą mieć zaledwie 1,5 mm.
Badacze podkreślają, że:
«Konieczne są dalsze badania, aby scharakteryzować związek między S. aureus a pluskwami. Obszary infestacji pluskwiami oraz portal wejścia zapewniony przez ich ukąszenia sugerują prawdopodobny mechanizm przenoszenia bakterii. Zdolność pluskiew do naruszania integralności skóry gospodarza oraz skłonność S. aureus do atakowania uszkodzonej skóry mogą przyczyniać się do nasilenia infekcji MRSA, zwłaszcza w zubożałych społecznościach miejskich.»
Fenotyp MRSA obecny w owadach jest identyczny z tym, który stwierdzono u wielu pacjentów z Eastside z zakażeniem MRSA.
Wyniki tych badań sugerują, że pluskwy mogą działać jako «ukryty rezerwuar środowiskowy», który sprzyja rozprzestrzenianiu się MRSA w zatłoczonych i ubogich społecznościach.
Według raportu NPR z sierpnia 2010 r.:
«Na początku pojawiły się w miejscach, których można się spodziewać: w gęstych centrach miast, takich jak Nowy Jork, gdzie urzędnicy mogą szukać łóżek z bajkowym móżdżkiem, oraz w San Francisco, które uruchomiło programy edukacyjne dla mieszkańców, mające na celu powstrzymanie tych szkodników. Pojawiają się również doniesienia o plagach pluskiew w domach i hotelach od Ohio po Teksas.»
Najczęściej występująca pluskwa (Cimex lectularius) to gatunek najlepiej przystosowany do środowiska ludzkiego, występujący w klimacie umiarkowanym na całym świecie. Inne gatunki, takie jak Cimex hemipterus, występują w regionach tropikalnych i atakują nie tylko ludzi, ale także drób oraz nietoperze. Leptocimex boueti, z kolei, występuje w tropikach Afryki Zachodniej i Ameryki Południowej, atakując nietoperze i ludzi. Cimex pilosellus oraz Cimex pipistrella głównie atakują nietoperze, podczas gdy Haematosiphon inodora, gatunek występujący w Ameryce Północnej, atakuje głównie drób.
Pluskwy wykazują coraz większą oporność na różne rodzaje pestycydów, w tym DDT i substancje fosforoorganiczne.
Niektóre populacje rozwinęły oporność na insektycydy pyretroidowe, co czyni je często nieskutecznymi. Oporność na pyretroidy umożliwia poszukiwanie nowych substancji chemicznych, które można testować na różne sposoby. Dlatego zarządzanie chemikaliami pozostaje jednym z kluczowych czynników wpływających na infestacje pluskiew. Wzrasta również zainteresowanie zarówno syntetycznymi pyretroidami, jak i pirolowymi insektycydami, takimi jak chlorfenapir. Czasami stosuje się również regulatory wzrostu owadów, takie jak hydropren (Gentrol).
W obliczu rosnącego problemu pluskiew oraz ich zdolności do przenoszenia opornych bakterii, konieczne jest kontynuowanie badań i wdrażanie skutecznych strategii kontroli. W 2024 roku pojawiły się nowe badania wskazujące na konieczność wprowadzenia bardziej złożonych metod zwalczania tych szkodników, które łączą podejście chemiczne z biotechnologicznym.
Ostatnie analizy podkreślają również znaczenie edukacji społeczeństwa na temat zapobiegania infestacjom oraz identyfikowania wczesnych objawów obecności pluskiew. W miastach, gdzie występują duże skupiska ludności, takich jak Nowy Jork czy San Francisco, rośnie potrzeba współpracy między służbami zdrowia a lokalnymi instytucjami, aby skutecznie ograniczyć rozprzestrzenianie się tych owadów i związanych z nimi zagrożeń zdrowotnych.
Napisane przez Sy Kraft
