Beta-adrenolityki, jeden z najczęściej przepisywanych leków na choroby serca, mogą nie być tak skuteczne u niektórych pacjentów, jak sądzili eksperci, badacze z NYU School of Medicine w Nowym Jorku, opisali w JAMA (Journal of the American Medical Association) .
Wiadomo, że beta-adrenolityki pomagają osobom z uszkodzonym sercem spowodowanym zawałami serca, jak również pacjentom z niewydolnością serca. Jednak beta-blokery są zwykle przepisywane stabilnym pacjentom z pewnymi czynnikami ryzyka, ale których serca nie są tak kruche, w tym:
- Osoby z wysokim ryzykiem zachorowania na choroby serca
- Pacjenci z CAD (choroba niedokrwienna serca); ich tętnice są zablokowane, ale nie zawał serca
- Ludzie, którzy przeżyli atak serca, nawet jeśli uszkodzenie serca nie było znaczne
Kierownik zespołu, Sripal Bangalore, M.D., M.H.A. a koledzy stwierdzili, że beta-blokery nie przynoszą żadnych korzyści tym trzem podgrupom pacjentów.
Autorzy pisali, że gdy pacjenci z CAD (chorobą wieńcową) tylko czynniki ryzyka, poprzedni atak serca lub choroba niedokrwienna serca bez zawału serca byli przepisywani beta-blokery, nie mieli niższe ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, bez zgonu udar lub nie-śmiertelny atak serca.
Naukowcy napisali:
„Leczenie beta-blokerami pozostaje standardem opieki nad pacjentami z chorobą niedokrwienną serca, zwłaszcza gdy mieli zawał mięśnia sercowego [zawał serca]. Dowody pochodzą ze stosunkowo starych badań po MI, z których większość jest współczesna. reperfuzję lub terapię medyczną, oraz z badań niewydolności serca, ale została szeroko ekstrapolowana na pacjentów z CAD, a nawet pacjentów z wysokim ryzykiem, ale bez ustalonego CAD.
Nie wiadomo, czy te ekstrapolacje są uzasadnione. Co więcej, długotrwała skuteczność tych środków u pacjentów leczonych współczesnymi terapiami medycznymi nie jest znana, nawet u pacjentów z przebytym MI. „
Dr Bangalore i zespół postanowili ustalić, czy istnieje powiązanie między stosowaniem beta-blokerów i długoterminowymi wynikami sercowo-naczyniowymi.
Przeprowadzili oni badanie obserwacyjne i zgromadzili dane z rejestru Reduction of Atherothrombosis for Continued Health (REACH). 44 708 pacjentów z rejestru spełnia kryteria, których poszukiwali badacze. 31% (14 043 pacjentów) miało wcześniejszy atak serca, 27% (12,012) miało chorobę wieńcową bez ataku serca, a 42% (18 653) miało tylko czynniki ryzyka choroby wieńcowej.
Chcieli zobaczyć, jaki wpływ może mieć terapia beta-blokerem na zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, nie-śmiertelny atak serca lub udar niedotleniczny – główny wynik badania. Drugorzędnym rezultatem był pierwotny wynik + hospitalizacja z powodu zdarzeń z zakrzepicą tętnic lub procedura rewaskularyzacji. Pacjentów obserwowano w punkcie środkowym po 44 miesiącach. 21 860 z 44 708 pacjentów włączono do analizy dopasowanej do oceny skłonności.
Bangalore powiedział:
„Pokazaliśmy w naszym badaniu, że jeśli masz zawał serca i bierzesz beta-blokery przez rok, prawdopodobnie odniesiesz korzyści, ale pytanie brzmi: jak długo po ataku serca beta-blokery przyniosą korzyść? mówi, że leki te należy przyjmować długoterminowo tylko u pacjentów z niewydolnością serca, a amerykańskie wytyczne mówią, że należy je przyjmować przez co najmniej trzy lata po zawale serca „.
Poniżej przedstawiono niektóre wyniki badania:
- W grupie Prior Heart Attack Group nie było istotnej różnicy między osobami stosującymi beta-blokery i bez beta-blokerów:
– 16,93% dla osób przyjmujących beta-blokery w porównaniu z 18,6% dla osób bez beta-adrenolityków w odniesieniu do pierwotnego wyniku
– 30,96% dla osób przyjmujących beta-blokery w porównaniu do 33,12% odpowiednio dla wyniku wtórnego
- W chorobie niedokrwiennej serca bez grupy ataków serca nie stwierdzono istotnych różnic między osobami stosującymi beta-blokery i bez beta-blokerów. W rzeczywistości, dla wyniku wtórnego, pacjenci z beta-blokerami wypadli nieco gorzej:
– 12,94% w porównaniu do 13,55% odpowiednio dla wyniku głównego
– odpowiednio 30,59% w porównaniu z 27,84% w przypadku wyniku wtórnego i hospitalizacji (pacjentki z grupy beta-blokerów wypadły gorzej)
- W grupie ryzyka Alone Group osoby przyjmujące beta-blokery wypadły gorzej z powodu pierwotnego wyniku
– 14,22% w porównaniu do 12,11% odpowiednio dla wyniku głównego
– 20,01% w porównaniu do 20,17% odpowiednio dla wyniku wtórnego
Wśród osób, które miały zawał serca w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, osoby stosujące beta-blokery wiązały się z mniejszą częstością występowania wtórnego wyniku.
Autorzy podsumowali:
„Wśród pacjentów włączonych do międzynarodowego rejestru REACH, stosowanie beta-adrenolityków nie wiązało się z mniejszą częstością występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych podczas 44-miesięcznej obserwacji, nawet wśród pacjentów z wcześniejszym wywiadem MI. Dalsze badania są uzasadnione w celu zidentyfikowania podgrup, które skorzystają z terapii beta-adrenolitykami i optymalnego czasu trwania terapii beta-adrenolitykami. „
Co to są beta-blokery?
Beta-blokery to rodzaj leku, który blokuje działanie współczulnego układu nerwowego serca; spowalniają serce, zmniejszają siłę skurczów mięśnia sercowego i zmniejszają skurcz naczyń krwionośnych w mózgu, sercu i reszcie ciała.
Beta-blokery „blokują” substancje beta-adrenergiczne, takie jak adrenalina (apinephrine) w mimowolnym układzie nerwowym.
Beta-blokery są najczęściej stosowane w leczeniu:
- Atak ciepła
- Niewydolność serca
- Migotanie przedsionków
- Nadciśnienie (wysokie ciśnienie krwi) – w 2006 r. Narodowy Instytut Doskonałości Klinicznej (NICE), brytyjski organ nadzoru National Health Service, powiedział, że beta-blokery nie powinny być rutynowo stosowane w leczeniu nadciśnienia
- Angina
Są rzadziej używane do:
- Zapobieganie migrenie
- Nadczynna tarczycy (tyreotoksykoza)
- Drżenie
- Niepokój
- Jaskra (krople do oczu)
Dziesiątki milionów Amerykanów codziennie bierze beta-blokery. Są piątym najczęściej stosowanym lekiem na receptę w USA. Według IMS Health w 2009 r. W Ameryce wypełniono 128 milionów recept.
Napisane przez Christiana Nordqvista
