Nowe badania pokazują po raz pierwszy, że brak kluczowego białka, filagryny, może być odpowiedzialny za zmiany w białkach skóry oraz mechanizmach, które sprawiają, że niektórzy ludzie są bardziej podatni na egzemę. To odkrycie opiera się na wcześniejszych pracach, które wykazały silny związek między niedoborem tego białka a rozwojem egzemy.
Zespół naukowców z Uniwersytetu w Newcastle w Wielkiej Brytanii oraz firmy Stiefel, należącej do GlaxoSmithKline, przedstawia swoje wyniki w nowym raporcie. Prowadzący badania, profesor Nick Reynolds, dermatolog z Uniwersytetu Newcastle, który pracuje także jako specjalista w Royal Victoria Infirmary, podkreśla, że ich odkrycie «podkreśla kluczowe znaczenie niedoboru filagryny dla funkcji bariery skórnej, co predysponuje do rozwoju wyprysku.»
Reynolds i jego zespół wierzą, że to badanie może doprowadzić do opracowania nowych leków, które będą działały na przyczyny egzemy, a nie tylko łagodziły jej objawy.
Egzema to stan, który objawia się suchą, swędzącą, popękaną skórą, najczęściej występującą na dłoniach, stopach, twarzy oraz w zgięciach, takich jak za kolanami czy wewnątrz łokci. Często towarzyszą jej bolesne pęcherze, które mogą sączyć płyn po zarysowaniu. Stan ten znacząco wpływa na jakość życia pacjentów i może powodować problemy ze snem.
Najczęstszym rodzajem egzemy jest atopowe zapalenie skóry, które dotyka około 30% populacji w Stanach Zjednoczonych, w szczególności dzieci i młodzież.
W tym artykule termin «wyprysk» odnosi się głównie do atopowego zapalenia skóry.
Model Ludzkiej Skóry z Egzemą
Przyczyny egzemy wciąż pozostają niejasne. Niemniej jednak, badania sugerują, że powstaje ona w wyniku interakcji czynników genetycznych i środowiskowych oraz może być związana z dysfunkcją bariery skórnej i układu odpornościowego. Osoby cierpiące na egzemę są również bardziej narażone na rozwój astmy i kataru siennego.
Szybkie Fakty o Egzemie
- Egzema może się nasilać lub ustępować w czasie.
- Dla wielu osób jest to przewlekła choroba.
- Osoby z egzemą są bardziej podatne na infekcje skórne.
W swoim raporcie badawczym naukowcy podkreślają, że filagryna jest kluczowa dla utrzymania integralności bariery ochronnej skóry. Już wcześniejsze badania dowiodły, że jej niedobór silnie predysponuje do rozwoju egzemy. Jednak dokładne mechanizmy molekularne, które łączą brak filagryny z rozwojem tego schorzenia, pozostają nadal nieznane.
Aby lepiej zrozumieć rolę filagryny, zespół badawczy stworzył trójwymiarowy model ludzkiej skóry, w którym za pomocą narzędzi molekularnych wyeliminowano filagrynę z naskórka (warstwy zewnętrznej). Model ten dokładnie odwzorowuje warunki skóry osób z egzemą.
Korzystając z tego modelu, naukowcy mogli zmapować białka oraz szlaki sygnałowe, które są aktywowane w wyniku braku filagryny, a także zaobserwować, jak te zmiany wpływają na skórę. Zidentyfikowali szereg mechanizmów sygnałowych związanych z reakcjami zapalnymi, strukturą komórek, odpowiedzią na stres i funkcjonowaniem bariery skórnej.
Mapowanie tych szlaków w modelu wykazuje zgodność z obserwacjami u osób z egzemą. Na przykład, skóra pacjentów z aktywną egzemą wykazuje podwyższony poziom białka kodowanego przez gen KLK7. Zespół był w stanie wykazać, że zwiększona ekspresja KLK7 jest jednym z molekularnych skutków niedoboru filagryny.
«Tego rodzaju badania umożliwiają naukowcom opracowanie metod leczenia ukierunkowanych na rzeczywiste przyczyny choroby, a nie tylko na łagodzenie jej objawów. Zrozumienie głębszych przyczyn egzemy jest kluczowe dla przyszłych badań,» podkreśla Nina Goad z Brytyjskiego Stowarzyszenia Dermatologów.
Dowiedz się, jak przyjazne dla skóry bakterie mogą być pomocne w kontrolowaniu stanu skóry.
Wnioski i Nowe Kierunki Badań
W kontekście najnowszych badań, naukowcy wskazują, że istnieje potrzeba dalszego zgłębiania relacji między filagryną a innymi białkami skórnymi. Oczekuje się, że przyszłe badania dostarczą nowych informacji, które mogą przekładać się na innowacyjne terapie dla pacjentów z egzemą. Na przykład, badania nad terapią genową mogą otworzyć nowe ścieżki leczenia dla osób z chronicznymi objawami tego schorzenia.
Nieustanne badania nad mechanizmami molekularnymi egzemy oraz ich wpływem na układ odpornościowy będą kluczowe dla zrozumienia tego złożonego schorzenia i opracowania skutecznych strategii terapeutycznych. Czas pokaże, jak te przełomowe odkrycia wpłyną na przyszłość leczenia egzemy.
