Okazuje się, że leczenie oksytocyną skutecznie poprawia zachowania społeczne niektórych dzieci z autyzmem. Nowe badanie kliniczne bada, które dzieci będą najlepiej reagować na to leczenie i dlaczego.
Autyzm to złożona niepełnosprawność rozwojowa, która często prowadzi do poważnych trudności w komunikacji, obniżonej empatii oraz problemów w nawiązywaniu relacji społecznych. Dzieci z tym zaburzeniem mogą przejawiać różne objawy, co sprawia, że każda diagnoza jest unikalna.
Specjaliści mogą zdiagnozować autyzm przed ukończeniem przez dziecko 2. roku życia, jednak w wielu przypadkach objawy pozostają niewykryte przez dłuższy czas. Różnorodność objawów obejmuje problemy z komunikacją, fiksacje czy też występowanie tików.
Choć autyzm nie ma jednoznacznego lekarstwa, istnieją terapie, które mogą pomóc w łagodzeniu objawów. W tym kontekście kluczowe są badania kliniczne mające na celu ocenę skuteczności nowych metod leczenia.
Naukowcy z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii, pod przewodnictwem dr Karen Parker, przeprowadzili innowacyjne badania dotyczące oksytocyny, hormonu odgrywającego istotną rolę w interakcjach społecznych. Wyniki ich pracy zostały opublikowane w renomowanym czasopiśmie naukowym.
Badania te opierają się na wcześniejszych analizach z 2014 roku, w których uczestniczyli ci sami badacze, w tym dr Antonio Hardan, starszy autor.
Dotychczasowe badania wykazały, że poziomy oksytocyny różnią się u dzieci z autyzmem w porównaniu do dzieci neurotypowych, a niskie poziomy tego hormonu są często związane z trudnościami w funkcjonowaniu społecznym.
«Niektóre dzieci bardziej korzystają z oksytocyny»
Nowe badanie analizuje, jak wyjściowy poziom oksytocyny wpływa na odpowiedź dzieci autystycznych na leczenie tym hormonem. Ta próba wyróżnia się na tle wcześniejszych badań, które skupiały się na ogólnych efektach oksytocyny w poprawie zachowań społecznych.
W badaniu uczestniczyło 32 dzieci z autyzmem, które zostały podzielone na dwie grupy. Jedna grupa otrzymywała spray z oksytocyną dwa razy dziennie przez cztery tygodnie, a druga grupa otrzymała placebo w tej samej formie.
Rodzice dzieci wypełniali ankiety dotyczące zachowań swoich pociech zarówno przed, jak i po badaniu, co pozwoliło na ocenę skuteczności leczenia.
Analiza wyników wykazała, że dzieci, które przyjmowały oksytocynę, szczególnie te z najniższym poziomem hormonu na początku badania, odnotowały największą poprawę zachowań społecznych.
«Nasze wyniki sugerują, że niektóre dzieci z autyzmem mogą bardziej skorzystać z leczenia oksytocyną, a poziom tego hormonu we krwi może stanowić biologiczny marker, który pomoże przewidzieć reakcję dziecka na terapię» – mówi dr Karen Parker.
Warto zaznaczyć, że korzyści związane z oksytocyną skupiały się głównie na poprawie zachowań społecznych, podczas gdy tiki oraz problemy z lękiem nie wykazały znaczącej poprawy. Co ważne, nie odnotowano żadnych niepożądanych efektów ubocznych związanych z podawaniem sprayu.
Nawet dzieci, które przyjmowały placebo, wykazały pewne poprawy w zakresie towarzyskości, szczególnie te z niskim poziomem oksytocyny na początku badania. Ich organizmy zaczęły produkować więcej własnej oksytocyny.
Naukowcy sugerują, że może istnieć biologiczne wyjaśnienie tych obserwacji, które jest często spotykane w badaniach nad terapiami psychologicznymi i psychiatrycznymi.
Zalecają kontynuację badań nad korzyściami wynikającymi z efektu placebo w przypadku dzieci z autyzmem.
Badanie powinno być powielane na większą skalę
Naukowcy przyznają, że ich badanie, mimo że dostarcza cennych informacji na temat potencjalnych korzyści płynących z oksytocyny, powinno być powielane w szerszej próbie. Wierzą, że prowadzone są dalsze badania w National Institutes of Health (NIH).
«Jeśli nasze wyniki zostaną potwierdzone w dużych badaniach finansowanych przez NIH, mogłoby to otworzyć nowe możliwości w mojej praktyce klinicznej, aby móc przewidzieć, którzy pacjenci mogą zareagować na terapie» – dodaje dr Hardan.
Ostrzega jednak przed przedwczesnym optymizmem związanym z rutynowym badaniem poziomu oksytocyny, ale zachęca do dalszych, bardziej szczegółowych badań w tym zakresie.
«Z uwagi na różnorodność objawów w autyzmie, musimy przeprowadzać kliniczne badania, które nie tylko sprawdzają, czy terapia działa, ale także pomagają zrozumieć, które dzieci mogą najbardziej na niej skorzystać» – wyjaśnia.
Zastanów się, jak mutacje genetyczne są powiązane z autyzmem i jakie mają znaczenie w kontekście współczesnych badań.
Aktualne badania i przyszłość terapii
W miarę postępu badań nad autyzmem i skutecznością oksytocyny, coraz więcej uwagi poświęca się także innym terapiom i podejściom. Na przykład, badania nad terapią behawioralną i terapią zajęciową pokazują obiecujące wyniki, zwłaszcza gdy są stosowane w połączeniu z farmakoterapią.
W 2024 roku planowane są nowe badania, które zbadają interakcje między różnymi terapiami oraz ich wpływ na dzieci z różnymi typami autyzmu. Zrozumienie, jak różne metody wspierania dzieci mogą współpracować, stanie się kluczowe w rozwoju terapii spersonalizowanej.
Dzięki postępowi w naukach o zdrowiu oraz lepszemu zrozumieniu genetycznych uwarunkowań autyzmu, mamy nadzieję na opracowanie bardziej efektywnych strategii terapeutycznych, które będą odpowiadały na indywidualne potrzeby dzieci i ich rodzin.
W miarę jak badania będą się rozwijać, ważne jest, by rodzice i opiekunowie byli na bieżąco z nowinkami, które mogą wpłynąć na jakość życia ich dzieci i wspierać je w trudnych momentach.
