Jadłowstręt psychiczny jest poważnym stanem psychicznym i potencjalnie zagrażającym życiu zaburzeniem odżywiania. Jednak przy odpowiednim leczeniu możliwe jest wyleczenie.
Stan zwykle wiąże się z wyzwaniami emocjonalnymi, nierealistycznym obrazem ciała i przesadnym lękiem przed nadwagą lub otyłością.
Często zaczyna się w wieku młodzieńczym lub wczesnej dorosłości, ale może się rozpocząć w wieku preteen. Jest to trzecia najczęstsza choroba przewlekła wśród nastolatków.
Zaburzenia odżywiania dotyczą około 30 milionów mężczyzn i kobiet w Stanach Zjednoczonych. Zarówno mężczyźni jak i kobiety mogą rozwinąć się anoreksję, ale jest to 10 razy częściej u kobiet. Prawie 1 na każde 100 amerykańskich kobiet doświadcza anoreksji w pewnym momencie.
Jadłowstręt psychiczny różni się od anoreksji, co oznacza utratę apetytu lub niezdolność do jedzenia.
Szybkie fakty dotyczące jadłowstrętu psychicznego:
Oto kilka kluczowych punktów dotyczących jadłowstrętu psychicznego. Więcej szczegółów znajduje się w głównym artykule.
- Jadłowstręt psychiczny jest stanem psychicznym, który obejmuje zaburzenie odżywiania.
- Objawy obejmują bardzo niski wskaźnik masy ciała (BMI), odmowę jedzenia i próby utraty wagi, nawet gdy wskaźnik masy ciała jest bardzo niski.
- Uważa się, że jest wywołane przez połączenie czynników biologicznych, środowiskowych i genetycznych.
- Leczenie może zająć trochę czasu, ale dzięki połączeniu poradnictwa i innych rodzajów terapii możliwe jest wyleczenie.
Co to jest jadłowstręt psychiczny?
Jadłowstręt psychiczny jest stanem psychicznym i zaburzeniem odżywiania, w którym jednostka traci większą wagę niż jest zdrowe ze względu na swój wzrost i wiek. Osoba będzie utrzymywać wagę ciała na poziomie 85 procent lub mniej od ich oczekiwanej wagi.
Osoba z jadłowstrętem celowo ograniczy spożywanie pokarmu, zazwyczaj ze względu na strach przed byciem lub staniem się tłuszczem, nawet gdy ich wskaźnik masy ciała (BMI) jest już niski. Mogą również ćwiczyć nadmierne ćwiczenia, stosować środki przeczyszczające i wymiotować w celu zmniejszenia masy ciała, ale w mniejszym stopniu niż osoby, u których zdiagnozowano bulimię.
Komplikacje mogą być poważne. Zauważono, że zaburzenia odżywiania mają najwyższą śmiertelność w każdej chorobie psychicznej.
Leczenie obejmuje hospitalizację i poradnictwo.
Objawy
Jadłowstręt psychiczny jest złożonym stanem, ale głównym objawem jest zwykle ciężka utrata wagi. Osoba ta może również mówić o nadwadze, chociaż obiektywne środki, takie jak BMI, pokazują, że to nieprawda.
Zmiany behawioralne mogą obejmować odmowę jedzenia, nadmierne ćwiczenia oraz stosowanie środków przeczyszczających lub wymioty po spożyciu pokarmu.
Inne objawy i objawy fizyczne wynikające z braku składników odżywczych obejmują:
- ciężka utrata masy mięśniowej
- apatia, zmęczenie, wyczerpanie
- niedociśnienie lub ciśnienie krwi
- zawroty głowy lub zawroty głowy
- hipotermię lub niską temperaturę ciała i zimne dłonie i stopy
- rozdęty lub rozstrój żołądka i zaparcie
- sucha skóra
- opuchnięte dłonie i stopy
- łysienie lub utrata włosów
- utrata miesiączki lub rzadsze miesiączki
- bezpłodność
- bezsenność
- osteoporoza lub utrata gęstości kości
- kruche paznokcie
- nieregularne lub nieprawidłowe rytmy serca
- Lanugo, cienkie puszyste włosy rosnące na całym ciele i zwiększone owłosienie na twarzy
Objawy wymiotów obejmują nieświeży oddech i próchnicę zębów, ze względu na kwas w wymiotach.
Objawy psychologiczne obejmują:
- nadmierna troska o bycie grubą lub z nadwagą
- często mierzą i ważą się i kontrolują swoje ciała w lustrze
- obsesja na punkcie jedzenia, na przykład czytanie książek kucharskich
- kłamstwa na temat spożycia żywności
- nie jeść ani odmawiać jedzenia
- samozaparcie
- brak emocji lub przygnębiony nastrój
- zmniejszono popęd seksualny
- utrata pamięci
- zachowanie obsesyjno-kompulsywne
- drażliwość
- nadmierne ćwiczenia
Jedzenie i jedzenie wiążą się z poczuciem winy. Może być trudno rozmawiać z osobą o możliwym problemie, ponieważ prawdopodobnie odmówią uznania, że coś jest nie tak.
Przyczyny
Nie zidentyfikowano jednej przyczyny jadłowstrętu psychicznego. Prawdopodobnie dzieje się tak w wyniku czynników biologicznych, środowiskowych i psychologicznych.
Z tym związane są następujące czynniki ryzyka:
- bycie podatnym na depresję i lęk
- mając trudności z radzeniem sobie ze stresem
- nadmiernie się martwią, boją się lub wątpią w przyszłość
- bycie perfekcjonistą i nadmiernie zaniepokojony zasadami
- mając negatywny obraz siebie
- mając problemy z jedzeniem we wczesnym dzieciństwie lub niemowlęctwie
- w dzieciństwie cierpiał na zaburzenie lękowe
- utrzymywanie konkretnych pomysłów dotyczących piękna i zdrowia, na które może wpływać kultura lub społeczeństwo
- o wysokim poziomie emocjonalnej powściągliwości lub kontroli nad własnym zachowaniem i ekspresją
Osoba może być zbyt zaniepokojona ich wagą i kształtem, ale niekoniecznie jest to kluczowy czynnik.
Od 33 do 50 procent osób z jadłowstrętem ma również zaburzenia nastroju, takie jak depresja, a około połowa cierpi na zaburzenie lękowe, takie jak zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) i fobia społeczna. Sugeruje to, że w niektórych przypadkach negatywne emocje i obraz o niskim Ja mogą się przyczynić.
Osoba może rozwinąć jadłowstręt psychiczny jako sposób na uzyskanie kontroli nad jakimś aspektem swojego życia. Gdy sprawują kontrolę nad przyjmowanym pokarmem, wydaje się to być sukcesem, a więc zachowanie nadal trwa.
Czynniki środowiskowe
Czynniki środowiskowe mogą obejmować zmiany hormonalne, które zachodzą w okresie dojrzewania, a także uczucie lęku, stresu i niskiej samooceny.
Branża modowa i przekazy medialne sugerujące, że bycie cienkim jest piękne, mogą mieć wpływ.
Inne czynniki środowiskowe mogą obejmować:
- fizyczne, seksualne, emocjonalne lub innego rodzaju nadużycia
- problemy rodzinne lub inne
- być dręczonym
- strach, egzaminy i presja, by odnieść sukces
- stresujące wydarzenie życiowe, takie jak żałoba lub utrata pracy
Według brytyjskich (U.K.) osób z anoreksją „naprawdę muszą mieć kontrolę nad swoim życiem, muszą czuć się wyjątkowo, i potrzebują poczucia mistrzostwa.”
Badania opublikowane w American Family Physician opisują osoby z anoreksją jako „kaloryczne spożycie lub nadmierne ćwiczenia kontrolujące potrzebę emocjonalną lub ból”.
Kiedy dana osoba czuje się poza kontrolą jednego lub więcej aspektów swojego życia, nie jedzenie może być jednym ze sposobów, w którym mogą przynajmniej przejąć kontrolę nad swoim ciałem.
Czynniki biologiczne i genetyczne
Badania wykazały, że niektóre osoby z zaburzeniami odżywiania mogą wykazywać brak równowagi w niektórych chemikaliach mózgowych, które kontrolują trawienie, apetyt i głód. Konieczne są dalsze badania, aby to potwierdzić.
Czynniki genetyczne mogą wpływać na podatność osoby na zaburzenia odżywiania, ponieważ mogą one występować w rodzinach. Uważa się, że około 50-80 procent ryzyka anoreksji ma podłoże genetyczne.
Błędny cykl
Gdy dana osoba zaczyna tracić na wadze, niewielka waga i brak składników odżywczych mogą przyczyniać się do zmian w mózgu w sposób, który wzmacnia zachowania i obsesyjne myśli związane z jadłowstrętem psychicznym.
Zmiany mogą dotyczyć części mózgu kontrolującej apetyt lub mogą zwiększać poczucie niepokoju i poczucia winy, które wiążą się z jedzeniem.
W 2015 r. Naukowcy stwierdzili, że osoby z jadłowstrętem psychicznym mogą mieć różne społeczności drobnoustrojów jelitowych niż te bez tego schorzenia. Autorzy sugerują, że może to przyczynić się do lęku, depresji i dalszej utraty wagi.
Badanie z 2014 r. Wykazało, że osoby z jadłowstrętem psychicznym są mniej zdolne do rozróżniania różnych typów pozytywnych emocji. Może to prowadzić do dalszych zachowań polegających na utracie wagi, ponieważ deprywacja siebie wiąże się z poczuciem dumy.
Diagnoza
Wczesna diagnoza i szybkie leczenie zwiększają szanse na dobry wynik. Pełna diagnoza medyczna może pomóc w diagnozie.
Lekarz zapyta pacjenta o utratę wagi, o samopoczucie na temat swojej wagi oraz, w przypadku kobiet, o menstruacji. Pacjent może mieć trudności z otwarciem i otwarcie mówić o sobie. Potwierdzenie diagnozy może potrwać kilka lat, szczególnie jeśli dana osoba była wcześniej otyła.
Jeśli lekarz wykryje objawy jadłowstrętu psychicznego, może zlecić badania, aby wykluczyć inne podstawowe schorzenia o podobnych oznakach i objawach.
Obejmują one:
- cukrzyca
- Choroba Addisona
- przewlekłe infekcje
- złe wchłanianie
- niedobór odpornościowy
- nieswoiste zapalenie jelit (IBS)
- nowotwór
- nadczynność tarczycy
Mogą to być badania krwi, skanowanie obrazowe i elektrokardiogram (EKG).
Kryteria diagnostyczne
Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) kryteria diagnostyczne dla jadłowstrętu psychicznego są następujące:
- Ograniczenie spożycia energii w stosunku do wymagań prowadzących do istotnie niskiej masy ciała w kontekście wieku, płci, trajektorii rozwojowej i zdrowia fizycznego.
- Intensywny strach przed przybraniem na wadze lub przybieraniu na wadze, nawet przy niedowadze.
- Zaburzenia w sposobie odczuwania masy ciała lub kształtu ciała, niepożądany wpływ masy ciała lub kształtu na samoocenę lub odmowa oceny ciężaru obecnej niskiej masy ciała.
Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania (NEDA) zauważa, że nawet bez spełnienia wszystkich tych kryteriów, osoba może mieć poważne zaburzenie odżywiania.
Leczenie i odzyskiwanie
Leczenie może obejmować leczenie, psychoterapię, terapię rodzinną i poradnictwo żywieniowe.
Może to być trudne dla osoby, która akceptuje anoreksję i może być trudno zaangażować się w leczenie, ponieważ trudno jest przełamać oporność na jedzenie.
Pacjent może wahać się w poziomie współpracy i potwierdzać, że jest problem.
Kompleksowy plan musi być dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Cele leczenia to:
- Aby przywrócić wagę ciała do zdrowego poziomu
- W leczeniu problemów emocjonalnych, w tym niskiej samooceny
- Aby rozwiązać problem zniekształconego myślenia
- Aby pomóc pacjentowi rozwinąć zmiany zachowań, które utrzymają się w dłuższej perspektywie
Leczenie wydaje się być długotrwałe, a nawrót jest możliwy, szczególnie w czasie stresu. Wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół ma kluczowe znaczenie dla sukcesu i trwałych wyników. Jeśli członkowie rodziny mogą zrozumieć stan i rozpoznać jego objawy, mogą pomóc ukochanej osobie w procesie powrotu do zdrowia i zapobiec nawrotowi choroby.
Psychoterapia
Poradnictwo obejmuje kognitywną terapię behawioralną (CBT), która koncentruje się na zmianie sposobu myślenia i zachowania. CBT może pomóc pacjentowi zmienić sposób myślenia o pożywieniu i masie ciała oraz opracować skuteczne sposoby reagowania na stresujące lub trudne sytuacje.
Poradnictwo żywieniowe ma na celu pomóc pacjentowi odzyskać zdrowe nawyki żywieniowe. Poznają rolę zrównoważonej diety w utrzymaniu dobrego zdrowia.
Lek
Nie ma konkretnego leku, ale suplementy diety mogą być potrzebne, a lekarz może przepisać leki kontrolujące lęk, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) lub depresję.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są szeroko stosowane jako leki przeciwdepresyjne, ale pacjenci mogą je przyjmować tylko wtedy, gdy ich masa ciała wynosi co najmniej 95 procent normalnej wysokości i wieku.
Badania wykazały, że lek przeciwpsychotyczny, olanzapina, może pomóc pacjentom osiągnąć wyższą masę ciała, po czym mogą oni korzystać z SSRI.
Hospitalizacja
Hospitalizacja może być konieczna w przypadku ciężkiej utraty masy ciała lub niedożywienia, uporczywej odmowy jedzenia lub nagłej potrzeby psychiatrycznej.
Przyjmowanie pokarmu będzie stopniowo zwiększane, aby umożliwić bezpieczny przyrost wagi.
Komplikacje
Komplikacje mogą wpływać na każdy system ciała i mogą być poważne.
Fizyczne komplikacje obejmują:
Problemy sercowo-naczyniowe: Niska częstość akcji serca, niskie ciśnienie krwi i uszkodzenie mięśnia sercowego.
Problemy z krwią: Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia leukopenii lub niskiej liczby białych krwinek i niedokrwistości, małej liczby czerwonych krwinek.
Problemy żołądkowo-jelitowe: ruch w jelitach ulega znacznemu spowolnieniu, gdy dana osoba ma ciężką niedowagę i zbyt mało jedzenia, ale ustępuje, gdy dieta się poprawia.
Problemy z nerkami: Odwodnienie może prowadzić do silnie stężonego moczu i zwiększenia produkcji moczu. Nerki zazwyczaj wracają do normy, gdy poprawia się poziom masy ciała.
Problemy hormonalne: Niższe poziomy hormonów wzrostu mogą prowadzić do opóźnionego wzrostu w okresie dojrzewania. Normalny wzrost rozpoczyna się od zdrowej diety.
Złamania kości: Pacjenci, u których kości nie są jeszcze w pełni rozwinięci, mają znacznie wyższe ryzyko wystąpienia osteopenii lub zmniejszonej tkanki kostnej i osteoporozy lub utraty masy kostnej.
Około 1 na 10 przypadków kończy się śmiercią. Oprócz fizycznych skutków złego odżywiania, może istnieć większe ryzyko samobójstwa. Jeden na 5 zgonów związanych z anoreksją to samobójstwo.
Wczesna diagnoza i leczenie zmniejszają ryzyko powikłań.
Życie z jadłowstrętem psychicznym
– zapytała dr Maria Rago, przewodnicząca Krajowego Stowarzyszenia Anoreksji i Chorób stowarzyszonych (ANAD), co mogą zrobić osoby, przyjaciele i rodzina, jeśli uważają, że mogą one cierpieć na jadłowstręt psychiczny.
Dała nam te wskazówki:
- Bądź miły i pełen szacunku, a nie osądzający.
- Sprawdź dostawców leczenia, aby znaleźć dobre mecze i spotkaj się z niektórymi z nich, aby zdecydować, kto może najlepiej pomóc.
- Weźmy pod uwagę zespół terapeutyczny, w skład którego wchodzi dietetyk, terapeuta i psychiatra, wszyscy specjalizujący się w zaburzeniach odżywiania.
- Upewnij się, że uzyskałeś pełne wykształcenie i wsparcie, jakie możesz.
- Przejrzyj swoje leczenie i wprowadź zmiany, gdy myślisz najlepiej.
„Pamiętaj, że ludzie stają się lepsi każdego dnia, pamiętaj, że powrót do zdrowia wymaga czasu, więc bądź cierpliwy wobec siebie i swojej ukochanej, miej nadzieję, bądź kreatywny i nigdy się nie poddawaj, bądź kapitanem drużyny ratunkowej, staraj się zrozumieć różnicę między własny głos i głos twojego zaburzenia jedzenia. „
Maria Rago, prezes ANAD
Pani Rago zauważyła, że ANAD ma bezpłatne grupy wsparcia i programy mentoringu do odzyskiwania, i zaprasza ludzi do skorzystania z bezpłatnych usług. „Właściwa pomoc może zmienić twoje życie, a nawet uratować życie” – powiedziała.
