Nowe badania dokonały ogromnego odkrycia, które udowodniło, że można zablokować uzależnienie od heroiny i morfiny, jednocześnie zwiększając ulgę w bólu.
Według naukowców z University of Adelaide i University of Colorado, zidentyfikowano kluczowy mechanizm w systemie odpornościowym organizmu, który wzmaga uzależnienie od tych potencjalnie szkodliwych leków.
Po wielu badaniach eksperci dowiedzieli się, że lek (+) – nalokson może selektywnie blokować tę odpowiedź nałogową.
To odkrycie, opublikowane w czasopiśmie Journal of Neuroscience, jest ogromnym przełomem, który może potencjalnie doprowadzić do nowych leków, zmniejszających silny ból użytkowników w trakcie ich nawyku.
Dr Mark Hutchinson, główny autor badania i badacz z University of Adelaide School of Medical Sciences, wyjaśnił:
«Nasze badania wykazały jednoznacznie, że możemy zablokować uzależnienie poprzez układ odpornościowy mózgu, bez konieczności ingerencji w jego strukturę. Zarówno centralny układ nerwowy, jak i układ odpornościowy odgrywają kluczową rolę w tworzeniu uzależnienia, ale nasze badania pokazują, że wystarczy zablokować odpowiedź immunologiczną w mózgu, aby zapobiec apetytowi na leki opioidowe.»
Dzięki lekom opioidowym, normalna aktywność mózgu ulega zakłóceniu, co prowadzi do zmniejszenia bólu. Leki te wiążą się z określonymi receptorami w mózgu, zwanymi receptorami opiatów, co sprawia, że działają jak naturalnie występujące opioidy, takie jak endorfiny. To nie tylko redukuje ból, ale także wywołuje uczucie euforii.
Opium i heroina są znane jako leki opioidowe, ponieważ są one często stosowane niezgodnie z zaleceniami lekarskimi. Przykłady opioidów na receptę, które mogą być nadużywane, obejmują:
- morfina
- kodeina
- metadon
- hydrokodon
- fentanyl
- hydromorfon
- oksykodon
- paregoric
- tramadol
- sufentanyl
Aby znaleźć sposób na zakończenie uzależnienia od tych leków, badacze skupili swoje wysiłki na receptorze immunologicznym znanym jako receptor Toll-Like 4 (TLR4). «Leki opioidowe, takie jak morfina i heroina, wiążą się z TLR4 w podobny sposób, jak normalna reakcja immunologiczna na bakterie. Problem polega na tym, że TLR4 działa jako wzmacniacz dla uzależnienia» – powiedział dr Hutchinson.
«Narkotyk (+) – nalokson automatycznie wyłącza uzależnienie, odciąga konieczność przyjmowania opioidów, wycina zachowania związane z nałogiem, a neurochemia w mózgu się zmienia – dopamina, która jest substancją chemiczną odpowiedzialną za uczucie nagrody związane z lekiem, nie jest już produkowana» – kontynuował.
Starszy autor, profesor Linda Watkins z Centre for Neuroscience na University of Colorado Boulder, ujawniła, w jaki sposób ich odkrycie zasadniczo zmienia dotychczasową wiedzę o tych lekach. «Od kilku lat podejrzewaliśmy, że TLR4 może być kluczem do blokowania uzależnienia od opioidów, ale teraz mamy na to dowód».
Watkins podsumowała:
«Lek, którego używaliśmy do blokowania uzależnień, (+) – nalokson, jest nieopioidowym lekiem zwierciadlanym, który został opracowany przez dr. Kennera Rice’a w latach 70. Uważamy, że okaże się on niezwykle przydatny jako lek współformułowany z morfiną, co pozwoli pacjentom wymagającym ulgi w przypadku silnego bólu nie uzależniać się, ale nadal otrzymywać ulgę w bólu. To może doprowadzić do znacznego postępu w opiece nad pacjentami i w terapii paliatywnej.»
Autorzy mają nadzieję, że badania kliniczne będą możliwe w ciągu najbliższych 18 miesięcy.
Napisane przez Sarah Glynn
Aktualne Badania i Nowe Perspektywy w Leczeniu Uzależnienia od Opioidów
W 2024 roku badania nad uzależnieniem od opioidów posuwają się naprzód, przynosząc świeże spojrzenie na terapie. Ostatnie dane wskazują na wzrost liczby pacjentów z uzależnieniem, co podkreśla pilną potrzebę innowacyjnych rozwiązań terapeutycznych. Nowe badania potwierdzają, że połączenie tradycyjnych metod leczenia z nowo odkrytymi lekami, takimi jak nalokson, może zrewolucjonizować podejście do terapii.
Na przykład badania przeprowadzone w 2023 roku wykazały, że stosowanie (+) – naloksonu w połączeniu z terapią behawioralną znacznie zwiększa skuteczność leczenia uzależnienia. Pacjenci, którzy uczestniczyli w programach łączących te metody, zgłaszali mniejsze objawy odstawienia oraz dłuższy czas abstynencji.
Wzrost zainteresowania tym tematem może prowadzić do bardziej zindywidualizowanych programów terapeutycznych, które uwzględniają unikalne potrzeby pacjentów i ich kontekst życiowy. W miarę jak badania postępują, możemy spodziewać się jeszcze bardziej zaawansowanych metod leczenia, które przyniosą realne korzyści osobom zmagającym się z uzależnieniem od opioidów.
