Choroba zapalna jelit rośnie, szczególnie w krajach, które przyjmują zachodni styl życia. Dowiedz się, jakie najnowsze badania ujawniają, w jaki sposób nasz nowoczesny styl życia wpływa na szanse rozwoju chorób zapalnych jelit.
Choroba zapalna jelit (IBD) jest terminem parasolowym określającym niezliczone schorzenia, które wpływają na przewód żołądkowo-jelitowy.
Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego są najczęstszymi postaciami IBD.
Badacze nie są do końca pewni, dlaczego i jak rozwija się IBD, ale dysfunkcjonalny układ odpornościowy, który atakuje własne tkanki organizmu, jest klasyczną oznaką tego stanu.
Przewlekłe zapalenie powoduje powstawanie owrzodzeń i poważne uszkodzenie tkanek, powodując objawy, na które cierpią osoby cierpiące na IBD. Należą do nich bóle brzucha, biegunka, utrata masy ciała, zmęczenie i niedokrwistość. Obecnie nie ma lekarstwa na IBD.
Według Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), około 1-1,3 miliona osób w Stanach Zjednoczonych ma jakąś postać IBD, a liczba ta stale rośnie.
Podczas gdy badania wciąż poszukują genów powiązanych z ryzykiem IBD, nacisk w coraz większym stopniu przenosi się na czynniki środowiskowe i styl życia.
Tutaj przyjrzymy się badaniom opublikowanym w tym roku i zwrócimy uwagę na rolę, jaką w IBD odgrywają industrializacja, środowiska miejskie i nasze odziedziczone mikrobiomy jelitowe.
Zidentyfikowano ponad 200 genów
Podczas gdy nie zidentyfikowano jednej podstawowej przyczyny IBD, genetyka z pewnością odgrywa pewną rolę.
Jeffrey C. Barrett, Ph.D. – który jest liderem grupy seniorów z Wellcome Trust Sanger Institute w Cambridge w Wielkiej Brytanii – wyjaśnia w artykule opublikowanym w tym samym bliźniaku jednojajowym prawie 10 razy częściej niż choroba Crohna i prawie cztery razy częściej niż wrzodziejące zapalenie okrężnicy -identyczne bliźniaki.
To „[…] wspiera znaczenie genetyki w ryzyku IBD”, mówi. Ale nie jest to proste.
Ponad 200 genetycznych odmian kodu DNA zostało teraz powiązanych z IBD, a liczba ta wciąż rośnie, ponieważ technologia biologii molekularnej staje się coraz bardziej wyrafinowana.
Jakie są te wszystkie dane genetyczne, które mówią nam o IBD?
Pewne procesy biologiczne lub ścieżki wciąż pojawiają się. Należą do nich geny zaangażowane w wrodzoną odpowiedź immunologiczną – w tym niektóre geny odpowiedzialne za utrzymanie nienaruszonej wyściółki jelitowej – a także te zaangażowane w aktywację i regulację adaptacyjnej odpowiedzi immunologicznej.
Być może te odkrycia nie są zaskoczeniem; klasyczną cechą IBD jest rozregulowana odpowiedź immunologiczna. Jednak bez szczegółowej wiedzy o tym, jak te szlaki są zakłócone, leczenie skupi się głównie na objawach, a nie na podstawowych przyczynach choroby.
Jednak genetyka może wyjaśnić tylko część ryzyka związanego z rozwojem IBD.
IBD powstaje „w nowo uprzemysłowionych krajach”
Prof. Gilaad G. Kaplan – który jest gastroenterologiem i epidemiologiem na Uniwersytecie w Calgary w Kanadzie – wraz z kolegami opublikował niedawno artykuł, który pokazuje, w jaki sposób wskaźniki IBD ewoluowały na całym świecie.
W Ameryce Północnej, Australii i większości krajów w Europie szacuje się, że wskaźnik IBD przekroczył próg 0,3 procent, ale liczba nowych przypadków zdiagnozowanych każdego roku osiągnęła poziom plateau.
„Bardziej uderzające”, wyjaśnia prof. Kaplan, „jest obserwacja, że gdy kraje uprzemysłowione przeszły na społeczeństwo zachodnie, pojawia się choroba zapalna jelit i jej częstość gwałtownie wzrasta.”
Industrializacja i zachodni styl życia są teraz wyraźnie w mieszance sprawców winnych wzrostu wskaźnika IBD.
„W ciągu ostatnich 100 lat zapadalność na choroby zapalne jelit wzrosła, a następnie osiągnęła plateau w świecie zachodnim, podczas gdy kraje spoza świata zachodniego wydają się znajdować w pierwszym etapie tej sekwencji.”
Prof. Gilaad G. Kaplan
To stawia IBD w kategoriach bycia globalnym obciążeniem, stwarzając poważne wyzwania dla lekarzy i decydentów w zakresie polityki zdrowotnej.
„W konsekwencji – dodaje prof. Kaplan – kraje te będą musiały przygotować swoją infrastrukturę kliniczną i personel, aby zarządzać tą złożoną i kosztowną chorobą”.
Wydatki na opiekę zdrowotną na IBD są jednak bardzo wysokie: szacuje się, że koszt leczenia choroby w Stanach Zjednoczonych wynosi od 14,6 do 31,6 miliarda dolarów rocznie.
Nasze pomieszczenia mieszkalne wpływają na ryzyko IBD
W lipcu opublikowaliśmy wyniki badania populacyjnego, które dotyczyło wpływu środowisk wiejskich i miejskich na IBD.
Chociaż istniały już dowody z kilku indywidualnych badań i systematycznego przeglądu, wskazując na rolę naszych przestrzeni życiowych w szansach na rozwój IBD, istniały niespójności między różnymi projektami badań.
Badanie – kierowane przez dr Erika I. Benchimola, profesora nadzwyczajnego z Uniwersytetu Ottawa w Kanadzie – wykazało, że życie w środowisku wiejskim zapewnia znaczącą ochronę przed IBD, szczególnie w wieku poniżej 18 lat.
W badaniu uczestniczyło ponad 45 000 osób, z czego 14,6 procent mieszkało w wiejskim kodzie pocztowym, a więcej osób było mieszkańcami miast w momencie, gdy otrzymali diagnozę IBD.
Aby zbadać wpływ ekspozycji na wczesne życie na późniejsze ryzyko IBD, prof. Benchimol i jego współpracownicy oceniali także 331 pacjentów z IBD w warunkach wiejskich i porównali je z 2302 pacjentami z miast.
„Narażenie na środowisko wiejskie od urodzenia konsekwentnie wiązało się z silnym ochronnym związkiem z rozwojem IBD w późniejszym życiu, niezależnie od tego, czy dzieci były narażone na ciągłe działanie przez 1 do 5 lat od urodzenia.”
Prof. Eric I. Benchimol
Dodaje, że „mechanizm, dzięki któremu wiejskość chroni przed IBD, jest niepewny i może obejmować czynniki żywieniowe i styl życia, ekspozycje środowiskowe lub segregację osób o różnych profilach ryzyka genetycznego.”
Dziedziczenie, ale nie takie, jakie znamy
Dr Martin Blaser – profesor medycyny z New York University School of Medicine w Nowym Jorku – i zespół badający ludzki mikrobiom. Wcześniejsze prace prof. Blasera i innych grup wskazują, że antybiotyki mają długotrwały efekt i zwiększają ryzyko rozwoju IBD, które odziedziczyliśmy po matkach.
Początkowy zastrzyk drobnoustrojów, na które jesteśmy narażeni po urodzeniu, ma kluczowe znaczenie dla dobrego układu odpornościowego.
W nowym badaniu prof. Blaser i współpracownicy stwierdzili, że to nie antybiotyki powodują wzrost ryzyka IBD. Przeciwnie, stosowanie antybiotyków zmienia mikrobiom matki, który jest następnie przekazywany dziecku po urodzeniu.
„Nasze wyniki dostarczają mocnych dowodów na to, że antybiotyki zmieniają odziedziczone przez maluchy społeczności mikroorganizmów o długotrwałych konsekwencjach chorobowych, co jest szczególnie ważne z uwagi na powszechne stosowanie antybiotyków u młodych kobiet przed iw czasie ciąży.”
Prof. Martin Blaser
Myszy, które zostały genetycznie zmodyfikowane w celu zapewnienia zwiększonej podatności na wrzodziejące zapalenie okrężnicy, wykazały 55-krotny wzrost zapalenia jelit po odziedziczeniu bakterii jelitowych leczonych antybiotykiem przez ich matki.
Oznacza to, że matki mogą przenosić zwiększone ryzyko zachorowania na IBD na swoje dzieci nie poprzez ich geny, ale poprzez własny mikrobiom.
„Podstawa dziedziczenia IBD może być zupełnie inna od tej, o której myśleliśmy od wielu lat” – wyjaśnia prof. Blaser.
Co przyniesie przyszłość?
Prof. Kaplan podsumowuje swój artykuł stwierdzeniem: „Zmiana światowego obciążenia chorobą zapalną jelit w ciągu następnej dekady będzie wymagać dwutorowego rozwiązania polegającego na badaniu interwencji mających na celu zapobieganie nieswoistym zapaleniom jelit i innowacjom w dostarczaniu opieki medycznej. pacjenci z chorobą zapalną jelit. „
Łącząc wysiłki badawcze genetyków, epidemiologów, mikrobiologów, lekarzy i naukowców farmaceutycznych, mamy nadzieję dotrzeć do sedna wielu czynników, które wpływają na to, czy osoba rozwija IBD.
Uzbrojeni w tę wiedzę, możemy spojrzeć na nowe sposoby leczenia i technologie, które mają na celu zajęcie się podstawowymi szlakami chorobowymi, oraz – co najważniejsze – czynniki środowiskowe i styl życia, które wyraźnie przyczyniają się do chorób zapalnych jelit.
