Histrioniczne zaburzenie osobowości jest stanem psychologicznym charakteryzującym się błędnymi i emocjonalnie naładowanymi zachowaniami, zwykle powodowanym przez pragnienie uwagi i zniekształcony obraz siebie.
Podczas gdy histrioniczne zaburzenie osobowości lub HPD nie jest uważane za poważny problem ze zdrowiem psychicznym, może zaburzać funkcjonowanie społeczne, zawodowe lub akademickie. Przyczyny HPD są niejasne, a zaburzenie pozostaje wyzwaniem dla diagnozy lub leczenia.
W tym artykule omówimy charakterystykę HPD oraz sposób ich identyfikacji i zarządzania.
Szybkie fakty dotyczące histrionicznego zaburzenia osobowości:
- HPD to zaburzenie Cluster B, które obejmuje także aspołeczne, graniczne i narcystyczne zaburzenia osobowości.
- Przyczyny są nieznane, ponieważ przeprowadzono bardzo mało badań w tej dziedzinie.
- Psychoterapia jest najczęściej stosowana w leczeniu HPD.
Czym jest histrioniczne zaburzenie osobowości (HPD)?
Osobowość odnosi się do kombinacji cech, które tworzą wzorce myślenia i zachowania, które są unikalne dla danej osoby.
Ponieważ osobowości różnią się znacznie między ludźmi, trudno jest określić, co stanowi „normalną” osobowość.
Jednak niektóre osoby wykazują pewne kombinacje cech, które można uznać za nieprzystosowane lub dysfunkcyjne w życiu codziennym. Jest to znane jako zaburzenie osobowości.
Ogromna liczba cech składających się na osobowość oznacza, że istnieje kilka różnych typów rozpoznanych zaburzeń osobowości.
Piąte wydanie, wydane przez American Psychiatric Association, służy do pomocy w określeniu osobowości.
DSM-5 rozpoznaje 10 różnych kategorii zaburzeń osobowości, które są zgrupowane w trzy skupienia:
- Cluster A: Dziwna, ekscentryczna gromada.
- Cluster B: Dramatyczny, emocjonalny i chaotyczny klaster.
- Cluster C: Straszliwa, straszna gromada.
HPD wiąże się ze zniekształconym obrazem siebie i pozostaje jedynym zaburzeniem osobowości, które ma być wyraźnie związane z wyglądem fizycznym.
Jak sugeruje jej klasyfikacja, osoby z zachowaniami wyświetlania HPD to:
- dramatyczny
- emocjonalny
- niekonsekwentny
- kompulsywnie pragnąc zwrócić na siebie uwagę i aprobatę innych
Na przykład jednostka może przejść do skrajnych długości, aby wyolbrzymić coś, co osiągnęło, aby uzyskać aprobatę innych.
HPD rozwija się zazwyczaj w okresie dojrzewania i może mieć negatywny wpływ na zdolność do funkcjonowania w środowisku społecznym, zawodowym lub akademickim. W rezultacie osoby z HPD mogą mieć problemy z doskonaleniem w szkole lub utrzymaniem zatrudnienia w późniejszym życiu.
HPD może być spowodowane przez połączenie czynników genetycznych, społecznych i rozwojowych. Na przykład doświadczenie traumy z dzieciństwa może przyczynić się do rozwoju HPD u osoby, której skład genetyczny predysponuje ją do lęku.
Uważa się, że zaburzenie występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jednak możliwe jest, że kobiety częściej zgłaszają objawy niż mężczyźni.
Objawy
Objawy HPD mają głównie charakter psychologiczny i mogą być długotrwałe. Mogą one obejmować:
- kompulsywne pragnienie uwagi
- zachowania dramatyczne i prowokacyjne
- dyskomfort przy braku uwagi
- obsesja na punkcie wizerunku własnego
- zalotne lub nieodpowiednie zachowanie seksualne
- Emocjonalna niestabilność
- nadmierne korzystanie z wyglądu zewnętrznego w celu zwrócenia uwagi
- wysoka sugestia
- impulsywność
Osoby z HPD mogą również rozwinąć się depresję lub zaburzenia lękowe.
Osoby z HPD są zwykle zdolne do manipulowania sytuacjami społecznymi, aby znaleźć się w centrum uwagi. Mogą wykazywać dramatyczne i irracjonalne zachowanie, jeśli uwaga zostanie skierowana gdzie indziej.
Nieodpowiednie zachowania związane z poszukiwaniem uwagi i niestabilność emocjonalna oznaczają, że osoby z HPD często rozwijają niestabilne i powierzchowne relacje z innymi.
Diagnoza
Diagnozowanie zaburzeń osobowości jest trudne, ponieważ objawy mogą czasami odnosić się do cięższego, leżącego u podłoża stanu zdrowia psychicznego lub fizycznego.
Z tego powodu lekarz najpierw oceni historię medyczną i psychiatryczną danej osoby i może wykonać badanie fizykalne.
Jeśli podejrzewa się zaburzenie osobowości, osoba zostanie skierowana do specjalisty zdrowia psychicznego, takiego jak psychiatra lub psycholog. Korzystając z pytań diagnostycznych i wskazówek nakreślonych w DSM-5, specjalista ds. Zdrowia psychicznego określi, czy dana osoba ma HPD.
Istnieje jednak wysoki stopień nakładania się różnych zaburzeń osobowości, co utrudnia dokładne określenie, jakie zaburzenie może mieć osoba.
Zaproponowano kilka poprawek do procedury diagnostycznej dla DSM-5 w celu rozwiązania trudności w diagnozowaniu takich warunków. Celem było zapewnienie bardziej wyrafinowanego podejścia do diagnozy.
Nowy model został włączony jako dodatek, aby zachęcić do dalszych badań i opracowania tego podejścia.
Leczenie
Terapeuta będzie starał się zidentyfikować ukryte obawy lub motywacje, które mogą być odpowiedzialne za zachowanie danej osoby.
Pomogą one rozpoznawać różne sposoby kształtowania wzorców myślowych i zachowań w celu poprawy ich społecznego, zawodowego lub akademickiego funkcjonowania.
Jednak osoby z HPD nie zawsze mają poczucie, że potrzebują leczenia zaburzeń osobowości.
W takich przypadkach mogą oni zamiast tego szukać leczenia powiązanych schorzeń psychicznych, takich jak depresja. Może to obejmować leczenie przeciwdepresyjne lub przeciwlękowe.
Na wynos
HPD jest często stanem na całe życie. Wynika to z trudności w diagnozowaniu lub leczeniu HPD, a także niechęci ludzi do poszukiwania pomocy w przypadku zaburzenia. Może to zakłócić codzienne funkcjonowanie, szczególnie w otoczeniu społecznym i zawodowym.
Chociaż może to spowodować poważniejsze komplikacje zdrowia psychicznego, osoby z HPD często są w stanie żyć stosunkowo normalnie. Tylko niewielka liczba osób z HPD doświadcza znacznych zakłóceń w ich życiu w bezpośrednim związku z zaburzeniem.
