Wszystko, co musisz wiedzieć o gorączce Lassa

Gorączka Lassa jest chorobą wirusową przenoszoną przez szczura multimutycznego. Jego objawy są niezwykle zróżnicowane i często mogą być śmiertelne.

Choroba jest endemiczna dla wielu krajów Afryki Zachodniej. Szacuje się, że występuje od 100 000 do 300 000 przypadków gorączki Lassa rocznie i około 5000 zgonów z powodu tej choroby. Są to jednak tylko przybliżone szacunki, ponieważ zgłaszanie przypadków nie jest spójne we wszystkich obszarach.

W niektórych rejonach Liberii i Sierra Leone 10-15% wszystkich przyjęć do szpitala wynika z gorączki Lassa, co wskazuje na poważne i powszechne skutki w tych obszarach.1

Niedawne przypadki gorączki Lassa w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii i USA u podróżnych podróżujących komercyjnymi liniami lotniczymi wykazały potencjał rozprzestrzeniania się tego wysoce niebezpiecznego i zakaźnego patogenu.

W tym artykule omówimy przyczyny, objawy, rozpoznanie i leczenie gorączki Lassa.

Szybkie fakty dotyczące gorączki Lassa

Oto kilka kluczowych punktów dotyczących gorączki Lassa. Więcej szczegółów i dodatkowe informacje znajdują się w głównym artykule.

Gorączka Lassa powoduje około 5000 zgonów rocznie
Gorączka Lassa jest przenoszona przez szczura multimutycznego
Największy wpływ na gorączkę Lassa mają Sierra Leone, Liberia, Gwinea i Nigeria
szczury rozprzestrzeniają wirusa poprzez kał i mocz
Objawy gorączki Lassa są różne i obejmują problemy płucne, sercowe i neurologiczne
Rozpoznanie wirusa Lassa może być trudne ze względu na szeroki zakres objawów
Około 15% -20% hospitalizacji z powodu gorączki Lassa kończy się śmiercią
Tylko 20% zakażeń powoduje poważne objawy
Obecnie nie ma szczepionki przeciwko gorączce Lassa.

Czym jest gorączka Lassa?

Choroba została po raz pierwszy wykryta w Nigerii, gdy dwie misjonarskie pielęgniarki uległy wirusowi w 1969 roku. Jej nazwa pochodzi od wioski Lassa, gdzie została po raz pierwszy udokumentowana.

Gorączka Lassa jest infekcją wirusową przenoszoną przez szczura multimutycznego, jedną z najczęstszych myszy w Afryce równikowej, znajdującą się w dużej części Afryki subsaharyjskiej.

Gorączka Lassa jest głównie zgłaszana w Sierra Leone, Liberii, Gwinei i Nigerii, ale ze względu na dużą częstość występowania szczurów w sąsiednich krajach, obszary te są również zagrożone.

Po zakażeniu szczura może wydalać wirus w moczu, potencjalnie przez resztę życia. To sprawia, że rozprzestrzenianie się choroby staje się niepokojąco łatwe, gdy dodaje się fakt, że ten gatunek, podobnie jak inne szczury, łatwo się rozmnaża i zamieszkuje ludzkie domostwa.

Najczęstszą metodą przenoszenia jest spożycie lub inhalacja moczu lub kału u szczurów. Gorączka Lassa może również rozprzestrzeniać się przez nacięcia i otwarte rany.

Ponieważ szczury żyją w ludzkich pomieszczeniach i wokół nich, często stykają się z żywnością. Same szczury są czasami spożywane, a choroba może rozprzestrzeniać się podczas ich przygotowywania.

Kontakt między ludźmi możliwy jest poprzez krew, tkankę, wydzieliny lub wydaliny, ale nie poprzez dotyk. Gorączkę Lassa można również przekazywać pacjentom i personelowi w źle wyposażonych szpitalach, w których sterylizacja i odzież ochronna nie są standardowe.

Objawy

Objawy pojawiają się zwykle w ciągu 1-3 tygodni po zakażeniu. Szacuje się, że 80% zakażeń powoduje objawy tak łagodne, że pozostają niezdiagnozowane. Te łagodne infekcje charakteryzują się ogólnym złym samopoczuciem, bólem głowy i lekką gorączką.

W 20% przypadków, gdy gorączka Lassa staje się poważna, objawy mogą obejmować:

Krwotok – w dziąsłach, nosie, oczach lub gdzie indziej
Trudności z oddychaniem
Kaszel
Obrzęk dróg oddechowych
Ból brzucha
Wymioty i biegunka (obie krwawe)
Trudności z połykaniem
Zapalenie wątroby
Spuchnieta twarz
Ból w klatce piersiowej, plecach i brzuchu
Zaszokować
Utrata słuchu (czasem stała)
Nieprawidłowe rytmy serca
Nadciśnienie lub niedociśnienie
Zapalenie osierdzia (obrzęk worka otaczającego serce)
Drżenie
Zapalenie mózgu
Zapalenie opon mózgowych
Napady padaczkowe.

Śmierć może wystąpić w ciągu 2 tygodni od pojawienia się objawów z powodu niewydolności wielonarządowej. Jednym z najczęstszych powikłań gorączki Lassa jest głuchota, występująca w około jednej trzeciej przypadków. Głuchota ma różny stopień i niekoniecznie jest związana z nasileniem objawów. Głuchota spowodowana gorączką Lassa może być trwała i całkowita.

Szacunkowe 15% -20% hospitalizacji gorączki Lassa kończy się śmiercią, chociaż w sumie tylko 1% zakażeń kończy się śmiercią. Kobiety w trzecim trymestrze ciąży mają szczególnie wysoką śmiertelność. Szacuje się, że 95% płodów umiera, jeśli matka zostanie zakażona

Diagnoza

Ponieważ objawy gorączki Lassa są tak zróżnicowane, diagnoza może być trudna. Klinicznie choroba może wyglądać podobnie do innych wirusowych gorączek krwotocznych, w tym wirusa Ebola, malarii i duru brzusznego.

Jedyne ostateczne testy na gorączkę Lassa opierają się na badaniach laboratoryjnych, w których postępowanie z próbkami może być niebezpieczne; jedynie wyspecjalizowane instytucje mogą przeprowadzać te testy

Gorączkę Lassa zwykle diagnozuje się za pomocą enzymatycznych testów immunologicznych (ELISA), które wykrywają przeciwciała IgM i IgG oraz antygeny Lassa. Odwrotna reakcja łańcuchowa transkrypcji-polimerazy (RT-PCR) może być również stosowana we wczesnych stadiach choroby.

Leczenie

Jeśli przepisano go wcześniej, lek przeciwwirusowy rybawiryny okazał się przydatny w walce z wirusem Lassa; jak na razie jego mechanizm działania jest nadal przedmiotem debaty.4

W trakcie choroby ważne jest kontrolowanie poziomu płynów, równowagi elektrolitowej, utlenowania i ciśnienia krwi u pacjenta.

Niestety dostęp do rybawiryny w obszarach najbardziej dotkniętych wirusem Lassa jest ograniczony. Ponadto rybawiryna jest potencjalnie toksyczna i teratogenna (powodująca mutacje), co czyni ją wadliwym rozwiązaniem.5

Rybawiryna nie ma zdolności profilaktycznej i obecnie nie ma szczepionki przeciwko gorączce Lassa. Jednakże trwają prace nad szczepionką, a niektóre leki są obiecujące.

Zapobieganie

Głównym czynnikiem zapobiegającym gorączce Lassa jest ogólna promocja „higieny społeczności”. Przechowywanie żywności w pojemnikach odpornych na gryzonie, przechowywanie śmieci poza domem i trzymanie zwierząt domowych to główne zalecenia.

Szczur jest tak rozpowszechniony, że nie można go realistycznie wykorzenić. W związku z tym konieczne jest pchnięcie, aby uniknąć tych gryzoni i odwieść ich od dzielenia się ludzkimi siedliskami.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) i inne organizacje stale pracują nad edukacją osób mieszkających w obszarach, w których gorączka Lassa stanowi zagrożenie. Ludzie uczą się unikać krwi i innych płynów ustrojowych podczas opieki nad chorymi krewnymi. Ta edukacja obejmuje także placówki służby zdrowia.

Podstawowe standardy higieny, bezpieczne protokoły grzebania i sprzęt ochronny, w tym maski i okulary są niezwykle ważne.

Walka z gorączką Lassa dopiero się zaczyna; w przypadku znalezienia leczenia konieczne będzie przeprowadzenie dalszych badań.

Najnowsze odkrycia dotyczące chorób wirusowych z wiadomości MNT

Wirus Zika przenikał łożysko w dwóch przypadkach małogłowie w Brazylii

Nowe badanie opisuje, w jaki sposób płyn owodniowy odzyskany w Brazylii przez dwie ciężarne kobiety niosące płody zdiagnozowane z małogłowie wykazał obecność wirusa Zika.

Komarowy wirus chikungunya wywołuje ostre zapalenie mózgu

Wirus chikungunya przenoszony przez komara może prowadzić do ciężkiego zakażenia mózgu, a nawet śmierci u niemowląt i osób powyżej 65 roku życia, zgodnie z ustaleniami opublikowanymi w 2008 roku.