Mózg traktuje mówienie wewnątrz naszych głów jako zasadniczo to samo, co głośne mówienie, zgodnie z nowymi badaniami opublikowanymi w czasopiśmie, które mogą pomóc wyjaśnić schizofrenię.
Spędzamy dużo czasu słuchając samych siebie w naszych głowach. Słuchamy naszego wewnętrznego głosu za każdym razem, gdy czytamy książkę, decydujemy, co zjeść na obiad, lub wyobrażamy sobie, jak zamierzamy spojrzeć na to spotkanie.
W rzeczywistości, szacunki sugerują, że spędzamy co najmniej jedną czwartą naszych godzin na chodzenie z naszym wewnętrznym głosem.
Ale w jaki sposób mózg jest w stanie odróżnić wewnętrzny głos od zewnętrznego głosu, który wytwarza dźwięki słyszane przez innych?
Narzędzia badające ten obszar przetwarzania mózgu mogą być bardzo użyteczne dla lepszego zrozumienia zaburzeń, które obejmują „słyszenie głosów”, takich jak schizofrenia.
Schizofrenia i halucynacje
Schizofrenia jest długotrwałą, ciężką i upośledzającą chorobą psychiczną, która dotyka około 1,1 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych. W większości przypadków objawy pojawiają się w późnym wieku dojrzewania lub wczesnej dorosłości.
Zaburzenie zakłóca myślenie, emocje, percepcję i zachowanie, utrudniając kontakt z ludźmi, utrzymanie pracy i zarządzanie codziennym życiem. Eksperci sugerują, że ta wysoce złożona choroba jest prawdopodobnie zbiorem wielu zaburzeń.
Częstym objawem schizofrenii są „halucynacje słuchowe werbalne” lub słyszenie głosów, których inni ludzie nie słyszą. Przez jakiś czas zakładano, że te halucynacje są wynikiem problemów z mową wewnętrzną.
„Badanie to” wyjaśnia autor pierwszego badania Thomas Whitford, profesor nadzwyczajny w School of Psychology na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii w Australii, „zapewnia narzędzia do badania tego niegdyś niepotwierdzonego założenia”.
„Effendence copy tłumi reakcję mózgu”
Kiedy mówimy głośno o naszych myślach, nasz mózg wysyła instrukcje, które mówią struny głosowe, język i usta, jak poruszać się, aby wytworzyć zamierzony dźwięk. Kiedy tak się dzieje, mózg wykonuje także kopię instrukcji. Jest to znane jako „kopia egzogeniczna”.
Kopia eferentna pozwala regionom mózgu, które przetwarzają dźwięk, przewidzieć, co mają otrzymać. Jeśli kopia eferentna odpowiada dźwiękom, które słyszymy, gdy mówimy, wtedy reakcja na przetwarzanie dźwięku jest bardziej stonowana.
„Skórka efference tłumi reakcję mózgu na generowane przez siebie wokalizacje”, mówi prof. Whitford, „dająca mniejszy potencjał mentalny tym dźwiękom, ponieważ są one tak przewidywalne”.
Wyjaśnia ten efekt innym przykładem: próbowanie łaskotania się sprawia, że czujemy się o wiele mniej łaskoczący niż gdy robi to ktoś inny. Kiedy próbujemy się łaskotać, mózg wytwarza efekcyjną kopię instrukcji do palców, umożliwiając przewidywanie dokładnych wrażeń, co powoduje nieco mniejszą odpowiedź.
Ale jeśli ktoś inny łaskocze, nie ma kopii odniesienia, a nieprzewidziany czyn – nawet jeśli wiąże się z tymi samymi odczuciami – tworzy większą odpowiedź w mózgu i uczucie łaskotania.
Czy mowa wewnętrzna tworzy kopie efference?
Celem nowego badania było sprawdzenie, czy mózg wytwarza kopię efference dla mowy wewnętrznej w taki sam sposób, jak robi to dla słów wypowiedzianych na głos.
Zespół zwerbował 42 zdrowych ochotników i użył elektroencefalografii (EEG) do śledzenia aktywności mózgu podczas słuchania mowy głosowej na słuchawkach.
Słuchając, uczestnicy musieli wydać taki sam lub inny dźwięk w głowach na dźwięk, który mogli usłyszeć.
Nagrania EEG pokazały, że określony typ reakcji mózgu był „tłumiony”, gdy dźwięk wewnętrznej mowy był taki sam jak zewnętrzny. Kiedy jednak dźwięk wewnętrzny nie pasował do dźwięku zewnętrznego, tłumienie nie nastąpiło – reakcja była znacznie większa.
Naukowcy wywnioskowali, że to oznacza, że mózg wytwarza kopię eferentną dla mowy wewnętrznej w taki sam sposób jak dla mowy zewnętrznej.
Sugerują, że metoda zastosowana w badaniu może być przydatna do badania tego, co dzieje się w mózgu podczas słuchowych halucynacji werbalnych.
„Wszyscy słyszymy głosy w naszych głowach, być może problem powstaje, kiedy nasz mózg nie jest w stanie powiedzieć, że to my je produkujemy.”
Prof. Thomas Whitford
