Drodzy użytkownicy! Wszystkie materiały dostępne na stronie zostały przetłumaczone z innych języków. Chcemy przeprosić za jakość tekstów, mamy jednak nadzieję, że będą one przydatne. Pozdrawiamy, Administracja. E-mail: admin@plmedbook.com

Ryzyko przedrzucawkowe istotnie zmniejszone dzięki dodatkowi L-argininy i przeciwutleniającej witaminy

Stan przedrzucawkowy, który występuje u około 1 na 20 ciąży po raz pierwszy, można było zapobiec, jeśli kobiety ciężarne wysokiego ryzyka zaczęły przyjmować suplement diety zawierający L-argininę i witaminy antyoksydacyjne podczas 20 tygodnia ciąży, naukowcy z La Universidad Nacional Autonoma de Mexico , Mexico City, zgłoszone w BMJ (British Medical Journal).

Stan przedrzucawkowy, także zapisany stan przedrzucawkowy, jest stanem, który może rozwinąć się w czasie ciąży. Występuje gwałtowny wzrost ciśnienia krwi (nadciśnienie), duże ilości albuminy białkowej przenikają do moczu (albuminuria), a także obrzęk twarzy, dłoni i stóp. Jest to najczęstsze powikłanie ciąży i występuje w trzecim trymestrze ciąży. Występuje najczęściej w pierwszych ciążach. Kobiety z cukrzycą lub nosicielami bliźniąt mają większe ryzyko zachorowania. Niektóre wrażliwe kobiety rozwijają stan przedrzucawkowy podczas każdej ciąży. Choroba ma tendencję do brania w rodzinach, z córkami matek, które miały chorobę bardziej prawdopodobną do samodzielnego rozwoju.

Kobieta w ciąży ze stanem przedrzucawkowym musi pozostać w łóżku, czasami są przepisywane leki. Jeśli nie zareagują dobrze na leczenie, lekarz może wywołać poród lub wykonać sekcję „C”. Po urodzeniu dziecka problem znika.

Stan przedrzucawkowy może oznaczać, że łożysko oddziela się od macicy. Jeśli nie jest leczone, może przejść do rzucawki, która jest stanem zagrażającym życiu zarówno matki, jak i płodu.

Autorzy wyjaśnili, że stan przedrzucawkowy uważa się za związany z niedoborem L-argininy. L-arginina jest aminokwasem, pomaga utrzymać dobry przepływ krwi podczas ciąży. Wielu ekspertów uważa, że ​​witaminy antyoksydacyjne mogą zapewnić dodatkową ochronę przed stanem przedrzucawkowym.

Naukowcy z Meksyku i USA chcieli ustalić, czy suplementacja L-argininą i antyoksydantem może pomóc w zmniejszeniu odsetka przedrzucawkowych u kobiet wysokiego ryzyka.

Ich badania przeprowadzono w szpitalu w Mexico City z udziałem 667 kobiet w ciąży wysokiego ryzyka. Zostali oni losowo wybrani do otrzymania:

  • Batony spożywcze zawierające L-argininę i witaminy antyoksydacyjne – 228 pacjentów
  • Batony spożywcze zawierające tylko witaminy – 222 pacjentów
  • Placebo food bars (bez witamin i bez L-argininy) – 222 pacjentów

Zaczęli jeść batoniki podczas 20. tygodnia ciąży i kontynuowali przyjmowanie ich aż do porodu. Ich poziomy L-argininy plus ciśnienie krwi mierzono co trzy do czterech tygodni w szpitalu.

Naukowiec zgłosił następujące wskaźniki przedrzucawkowe w każdej grupie:

  • Grupa L-argininy – 12,7%
  • Tylko grupa witaminowa – 22,5%
  • Grupa placebo – 30,1%

Badanie wyraźnie wykazało, że uczestnicy grupy L-argininy plus przeciwutleniaczy wykazywali znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego w porównaniu do pacjentów z grupy placebo.

Stwierdzono również, że kobiety w grupie L-argininy i witaminy mają znacznie niższe ryzyko przedwczesnego porodu w porównaniu z pacjentami z grupy placebo.

Autorzy podsumowali:

„Ta stosunkowo prosta i tania interwencja może mieć znaczenie w zmniejszeniu ryzyka stanu przedrzucawkowego i związanych z nim porodów przedwczesnych.”
Autorzy twierdzą, że aby potwierdzić te wyniki, potrzebne są większe badania, a także aby ustalić, czy ochrona przed stanem przedrzucawkowym pochodzi od samej L-argininy lub L-argininy plus witaminy.

„Wpływ suplementacji podczas ciąży z L-argininą i witaminami antyoksydacyjnymi w żywności medycznej na stan przedrzucawkowy w populacji wysokiego ryzyka: randomizowane badania kontrolowane”
Felipe Vadillo-Ortega, Otilia Perichart-Perera, Salvador Espino, Marco Antonio Avila-Vergara, Isabel Ibarra, Roberto Ahued, Myrna Godines, Samuel Parry, George Macones, Jerome F Strauss
BMJ 2011; 342: d2901 doi: 10.1136 / bmj.d2901 (Opublikowano 19 maja 2011)

Napisane przez Christiana Nordqvista

PLMedBook