Wykorzystanie badań krwi do zdiagnozowania aktywnej gruźlicy (TB) często prowadzi do błędnej diagnozy – twierdzi Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), która wzywa wszystkie kraje do zaprzestania używania testów i zamiast tego polega na dokładnych, mikroskopowych testach mikroskopowych zalecanych przez WHO.
Po raz pierwszy globalna agencja ds. Zdrowia wydała „negatywną” rekomendację polityczną dotyczącą gruźlicy, coś, co mówią „podkreśla determinację Organizacji”, by doradzać rządom, gdy istnieją mocne dowody na to, że powszechna praktyka szkodzi bardziej niż dobru.
W nowej rekomendacji WHO dotyczącej polityki, wydanej w środę w centrali w Genewie, stwierdza się, że obecnie dostępne komercyjne testy krwi (serologiczne) są niewiarygodne i niedokładne. Dzieje się tak dlatego, że szukają przeciwciał lub antygenyny we krwi, co jest bardzo trudne.
Czasami te badania krwi nie znajdują przeciwciał u pacjentów, którzy mają aktywną gruźlicę i zwracają wynik negatywny, a czasami wskazują przeciwciała na inne choroby, które są mylone z przeciwciałami TB i zwracają wynik dodatni.
Używanie testów krwi do testowania aktywnej TB to „zła praktyka”, która prowadzi do błędnej diagnozy, złego traktowania i potencjalnej szkody dla publiczności, powiedzmy, WHO.
Dr Mario Raviglione, dyrektor Departamentu Przestoju TB w WHO, powiedział:
„W interesie pacjentów i opiekunów w sektorze zdrowia prywatnego i publicznego, WHO wzywa do zaprzestania stosowania tych testów serologicznych do diagnozowania gruźlicy.”
„Badanie krwi w celu zdiagnozowania aktywnej choroby gruźlicy to zła praktyka, wyniki testów są niespójne, nieprecyzyjne i narażają życie pacjentów” – dodał.
Agencja zwróciła uwagę, że nowe zalecenie polityczne dotyczy wyłącznie badań krwi na aktywną TB. Są w trakcie sprawdzania badań krwi dla nieaktywnej TB, która jest również określana jako uśpiona lub utajona TB.
Nowe zalecenie polityczne po 12 miesiącach analizy dowodów przez Światową Organizację Zdrowia i światowych ekspertów od gruźlicy, dokonało oceny 94 badań, w tym 67 na gruźlicę płuc. „Przytłaczające” dowody z tych badań wykazały, że badania krwi zwracają niedopuszczalny poziom fałszywych trafień lub wyników fałszywie ujemnych w porównaniu z testami zalecanymi przez WHO.
Na przykład wiele badań wykazało, że komercyjne badania krwi miały „niską wrażliwość” i zwróciły negatywne wyniki, które powinny być pozytywne. Oznacza to, że pacjenci, którzy myślą, że są zdrowi, nie są leczeni i istnieje większe ryzyko przeniesienia choroby, a nawet śmierci od nieleczonej gruźlicy.
Dowody wykazały również, że komercyjne badania krwi mają „niską specyficzność”, co oznacza, że zbyt wielu pacjentów otrzymuje wynik apositive, co wskazuje, że mają aktywną TB, a kiedy nie. Powoduje to, że są leczeni z powodu choroby, której nie mają, i być może bardziej niepokojąco, nie są diagnozowani lub leczeni z powodu choroby, którą mają, co może być poważne, a nawet śmiertelne.
I nie jest tak, że te testy są tanie: wielu pacjentów płaci nawet 30 dolarów za test, z czego 18 różnych marek, głównie wyprodukowanych w Europie i USA, niezatwierdzonych przez żaden organ regulacyjny i sprzedanych na rynku globalnym gdzie co roku przeprowadza się ponad amillion w celu przetestowania aktywnej TB.
Jak wyjaśniła dr Karin Weyer, koordynator WHO Stop TB Department w zakresie diagnostyki TB i wzmacniania laboratoriów:
„Testy krwi na gruźlicę często są skierowane do krajów o słabych mechanizmach regulacyjnych w zakresie diagnostyki, w których zachęty marketingowe w postaci kwestionariuszy marketingowych mogą unieważnić dobrostan pacjentów”.
„To wielomilionowy biznes skoncentrowany na sprzedaży niespełniających standardów testów z niewiarygodnymi wynikami” – dodała.
Każdego roku 1,7 miliona ludzi umiera na gruźlicę. Jest to morderca numer jeden wśród osób zarażonych wirusem HIV. Poprawa diagnozy gruźlicy jest apriorytem dla WHO i społeczności, która walczy z gruźlicą na całym świecie.
Naukowcy pracują obecnie nad sposobami tworzenia lepszych, szybszych i dokładniejszych testów, które są łatwiejsze do administrowania – powiedział WHO.
Źródło: WHO.
Napisane przez: Catharine Paddock, PhD
