Według badań przeprowadzonych przez naukowców z Johns Hopkins, pacjenci po przeszczepieniu serca mają znacznie większe szanse na przeżycie co najmniej dekadę po operacji, jeśli zabieg ten odbył się przed 55 rokiem życia w szpitalu, który wykonuje minimum 9 transplantacji serca rocznie. Badanie to zostało opublikowane w marcowym wydaniu The Annals of Thoracic Surgery.
Naukowcy przeanalizowali dane zebrane przez United Network Organ Sharing (UNOS) od ponad 22 000 dorosłych pacjentów w USA, którzy przeszli transplantację serca w latach 1987-1999. Odkryli, że 10 lat po transplantacji około połowa wszystkich pacjentów nadal żyła. Dalsza analiza zidentyfikowała czynniki, które mogą przewidywać co najmniej 10 lat życia po zabiegu.
Arman Kilic, M.D., chirurgiczny rezydent szpitala Johns Hopkins i kierownik badania, wyjaśnił:
«W Stanach Zjednoczonych wykonuje się rocznie od 2000 do 2500 przeszczepów serca, a wiele osób umiera. Musimy być bardzo mądrzy w przydzielaniu tych rzadkich narządów, a nasze badania sugerują, że możemy przewidzieć, którzy pacjenci będą żyli dłużej z nowym sercem».
Zespół wykorzystał dane UNOS i porównał 9,404 pacjentów, którzy przeżyli przeszczep serca i żyli 10 lat lub dłużej, z 10,373 osobami, które nie przeszły tego zabiegu. Około 3000 pacjentów straciło kontakt z badaczami.
Oni odkryli:
- Osoby po przeszczepie serca, które przeszły zabieg w szpitalu, gdzie wykonano 9+ przeszczepów serca rocznie, miały o 31% większą szansę na przeżycie 10 lat niż te w ośrodkach o niższej objętości.
- Pacjenci, którzy przeszli zabieg w wieku 55 lat, mieli o 25% większe szanse na 10-letnie przeżycie niż starsi pacjenci.
- Odbiorcy białych przeszczepów serca mieli o 35% większe szanse na przeżycie 10 lat w porównaniu z pacjentami z mniejszości.
Według Kilica, prawie połowa pacjentów w badaniu miała ponad 55 lat, co wywołuje dyskusję na temat tego, ile lat jest za dużo, aby poddać się zabiegowi. Kilic zaznaczył:
«Po 55. roku życia widzimy największą różnicę w długoterminowym przeżyciu; szansa na przetrwanie przez 10 lat gwałtownie spada.»
Kilic twierdzi, że osoby, które przeszczepiają serce w szpitalach z ponad 9 przeszczepami rocznie, osiągają lepsze wyniki nie tylko dzięki doświadczeniu chirurgów, ale również dlatego, że te placówki oraz personel są prawdopodobnie lepiej przygotowani do zarządzania złożoną opieką pooperacyjną, której pacjenci ci wymagają, co sprzyja lepszym wynikom.
Ponadto, badania wskazują, że pacjenci byli o 47% bardziej narażeni na śmierć w ciągu 10 lat po operacji, jeśli przed zabiegiem byli podłączeni do respiratorów. Pacjenci wymagający wentylacji przed operacją są zazwyczaj znacznie ciężej chorzy niż ci, którzy nie potrzebują wentylacji, co tłumaczy gorsze wyniki tych grup. Zespół odkrył również, że pacjenci z cukrzycą byli o jedną trzecią bardziej narażeni na śmierć w ciągu 10 lat od przeszczepu.
Wyniki badania ujawniają również wpływ czasu niedokrwienia (czas, w którym serce jest poza ciałem podczas transportu od dawcy do biorcy) na długoterminowe przeżycie. Okazało się, że każda godzina zmniejszonego czasu niedokrwienia zwiększa szansę przeżycia biorców o 11%.
Co więcej, każdy 10-letni młodszy dawca zwiększał o 10% szansę na długoterminowe przeżycie odbiorcy, ujawnił Kilic.
Zgodnie z aktualnymi przepisami, UNOS przydziela dostępne serca pacjentom na krajowej liście oczekujących, którzy są w najcięższym stanie, zazwyczaj tym, którzy nie przeżyją miesiąca bez transplantacji. Chociaż Kilic zgadza się z tymi zasadami, podkreśla, że pomocne może być wykorzystanie jego danych do określenia priorytetów dla najbardziej chorych pacjentów, którzy mają większe szanse na długoterminowe przeżycie.
Kilic stwierdził:
«Dane te mogą być wykorzystywane zarówno do prognozowania, jak i alokacji, pomagają przewidzieć, którzy pacjenci mają największą szansę na uzyskanie najdłuższych i stabilnych korzyści z ograniczonej liczby serc, które są dostępne każdego roku oraz identyfikują obszary wymagające dalszych badań, na przykład dlaczego występują różnice rasowe w długoterminowym przeżyciu po transplantacji serca.»
W Stanach Zjednoczonych ponad 5 milionów ludzi doświadcza niewydolności serca, a chociaż modyfikacje w leczeniu farmakologicznym i stylu życia mogą pomóc większości z tych pacjentów, przeszczep serca pozostaje złotym standardem leczenia dla osób cierpiących na ciężką, końcową niewydolność serca.
Inni badacze tego badania to Timothy J. George, M.D.; George J. Arnaoutakis, M.D.; Ashish S. Shah, M.D.; i John V. Conte, M.D.
Napisane przez Grace Rattue
Nowe badania i odkrycia w 2024 roku
W ostatnich latach nastąpił znaczny postęp w metodach transplantacyjnych, a nowe technologie i techniki zmieniają sposób, w jaki przeprowadzane są przeszczepy serca. Badania z 2024 roku wskazują, że stosowanie nowych immunosupresantów znacząco zwiększa wskaźniki przeżycia pacjentów. Zmniejszenie ryzyka odrzucenia przeszczepu jest kluczowe w kontekście długoterminowego przeżycia.
Warto również zauważyć, że wprowadzenie programów monitorowania zdrowia pacjentów po przeszczepie zwiększa szanse na wcześniejsze wykrywanie potencjalnych komplikacji. Zgodnie z nowymi danymi, pacjenci, którzy regularnie korzystają z telemedycyny, mają lepsze wyniki zdrowotne niż ci, którzy nie uczestniczą w takich programach.
Statystyki pokazują, że około 90% pacjentów, którzy uczestniczą w programach telemedycznych, zgłasza poprawę jakości życia oraz lepsze zarządzanie chorobami współistniejącymi. Te innowacje są obiecujące i mogą przynieść realne korzyści dla pacjentów po przeszczepach serca w nadchodzących latach.
