Ostra białaczka szpikowa: Co powinieneś wiedzieć

Ostra białaczka szpikowa jest rodzajem nowotworu złośliwego krwi, który może zaatakować zarówno dzieci, jak i dorosłych. Rozwija się szybko i może mieć poważne konsekwencje.

Jest również znany jako ostra mieloblastyczna białaczka, ostra białaczka szpikowa lub ostra białaczka nielimfocytowa (ANLL).

W 2017 r. Oczekuje się, że 21 380 nowych przypadków ostrej białaczki szpikowej (AML) zostanie zdiagnozowanych w Stanach Zjednoczonych.

Zwykle dotyczy pacjentów w wieku powyżej 50 lat i jest bardziej powszechny u mężczyzn niż u kobiet.

Przy leczeniu około 60 do 70 procent osób dorosłych z AML może doświadczyć całkowitej remisji.

Co to jest ostra białaczka szpikowa?

Ostra białaczka zaczyna się nagle, natomiast przewlekła białaczka utrzymuje się przez długi czas i postępuje stopniowo.

AML jest szybko rozwijającą się chorobą nowotworową, w której zbyt wiele nieczynnych niedojrzałych białych krwinek znajduje się we krwi i szpiku kostnym.

Ostra białaczka szybciej tłumi użyteczne komórki niż przewlekła białaczka.

Objawy i objawy rozwijają się stopniowo, a następnie nasilają się, gdy niedojrzałe komórki, znane również jako komórki blastyczne, zajmują coraz więcej miejsca we krwi.

Objawy

Objawy mogą obejmować:

• wysoka gorączka
• duża liczba infekcji w krótkim okresie
• zadyszka
• zmęczenie i zamieszanie
• nadmierna potliwość (dużo pocenia się)
• ból stawów, a być może także kości
• bladość
• łatwo ulegające siniaczeniu
• bełkotliwa wymowa
• obrzęk wątroby
• obrzęk węzłów chłonnych (gruczołów)
• spuchnięta śledziona
• niewyjaśnione regularne krwawienie, być może z nosa lub dziąseł
• niewyjaśniona utrata masy ciała

Jeśli dotknięte nią komórki dostaną się do ośrodkowego układu nerwowego (OUN), mogą wystąpić bóle głowy, niewyraźne widzenie, zawroty głowy, drgawki i wymioty.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Dokładne przyczyny mutacji genetycznej, która przekształca komórki szpiku kostnego w komórki białaczki, nie są znane.

Jednak główne znane przyczyny ostrej białaczki to ekspozycja na wysokie poziomy promieniowania, benzen lub oba.

Jeżeli wypadek w przemyśle jądrowym naraża ludzi na promieniowanie, będą oni mieli większe ryzyko rozwinięcia się AML.

Jednak promieniowanie nie pochodzi wyłącznie z awarii jądrowych. Na przykład piloci z ponad 5000 godzinami lotu mogą otrzymać wystarczającą ilość promieniowania, aby zwiększyć ryzyko związane z AML, ponieważ są bliżej Słońca.

Ekspozycja na benzen jest związana z rozpuszczalnikami przemysłowymi. Benzen jest główną częścią ropy naftowej i benzyny.

Palenie tytoniu, niektóre choroby genetyczne, takie jak anemia Fanconiego i przyjmowanie niektórych leków stosowanych w chemioterapii w leczeniu innych nowotworów, może prowadzić do rozwoju AML.

Diagnoza

AML można diagnozować na wiele sposobów. Jeśli pojawiają się oznaki, które mogą być związane z białaczką, ważne jest, aby zasięgnąć porady lekarza.

Lekarz spojrzy na pacjenta:

• oczy
• usta
• skóra
• węzły chłonne
• wątroba
• śledziona
• system nerwowy

Będą również pytać o historię rodzinną pacjenta i historię medyczną, aby sprawdzić, czy występuje którykolwiek z głównych czynników ryzyka.

Jeśli lekarz podejrzewa białaczkę, zostaną przeprowadzone badania krwi i szpiku kostnego.

Próbki szpiku pobiera się na dwa sposoby.

• Aspiracja szpiku kostnego: płynny płynny szpik kostny ekstrahuje się igłą
• Biopsja: lekarz usuwa niewielką część kości i szpiku z większą igłą

Jeśli objawy wskazują, że AML dotarła do mózgu, lekarz wydobyje płyn rdzeniowy do badania przy użyciu nakłucia lędźwiowego.

Badania krwi

Badania krwi mogą określić, jaki rodzaj białaczki jest obecny.

• Pełną morfologię krwi, aby określić liczbę białych krwinek
• Rozmaz krwi obwodowej, w celu oceny kształtu komórek
• Badanie chemii krwi i badania krzepliwości krwi: ocena podstawowych problemów z wątrobą lub nerkami
• Cytochemia: określenie rodzaju białaczki i prognozy pomocy dzięki zastosowaniu barwienia barwników
• Cytometria przepływowa i immunohistochemia: mogą pomóc w identyfikacji rodzaju białaczki
• Cytogenetyka do badania zmian w chromosomach
• Fluorescencyjna hybrydyzacja in-situ (FISH) w celu identyfikacji zmian w małych częściach chromosomów, które nie są widoczne pod mikroskopem
• Reakcja łańcuchowa polimerazy na śledzenie zmian genetycznych w zaledwie kilku komórkach na próbkę, na przykład u pacjentów w remisji

Rutynowe badania mikroskopowe mogą identyfikować obecność i częstotliwość blastów, niedojrzałych białych krwinek we krwi. Aby zakwalifikować się do rozpoznania AML, krew lub szpik musiałby być 20-procentowy.

Leczenie

Możliwości leczenia AML obejmują chemioterapię i radioterapię. Chemioterapia jest podstawową metodą leczenia AML. Radioterapia jest stosowana rzadziej.

Można stosować przeszczep szpiku kostnego.

Etapy leczenia

Leczenie AML ma dwie fazy. Są to terapia indukcyjna i terapia po remisji, znana również jako terapia kontynuacyjna.

Terapia indukcyjna obejmuje intensywne dawki leków chemioterapeutycznych.

Obejmują one:

• idarubicin
• daunorubicyna lub mitoksantron plus cytarabina
• tioguanina

Mają one na celu osiągnięcie remisji poprzez niszczenie złośliwych komórek.

Te zabiegi są najczęściej podejmowane dożylnie przez kroplówkę. Można je również przyjmować doustnie w postaci tabletek.

Skutki uboczne chemioterapii mogą być poważne.

Mogą one obejmować:

• wypadanie włosów
• nudności
• biegunka
• ciężkie infekcje

W przypadku intensywnej chemioterapii przyjęcie pacjenta do szpitala na około tydzień może pomóc w opanowaniu działań niepożądanych.

Pacjenci mogą mieć osłabiony układ odpornościowy, zarówno gdy choroba jest aktywna, jak i po całkowitej remisji. Jest to znane jako odporne na upośledzenie odporności. Oznacza to, że mogą rozwinąć infekcje łatwiej, ponieważ ich układ odpornościowy nie działa tak dobrze, jak zwykle.

Lekarz może nadal podawać chemioterapię i antybiotyki w celu leczenia zakażeń.

Całkowita remisja występuje wtedy, gdy znikną wszystkie oznaki białaczki. Jednak w ciele mogą wciąż znajdować się komórki rakowe.

Na tym etapie pacjent wchodzi w drugą fazę leczenia.

Dwóch na trzech pacjentów, którzy mają standardowe leczenie chemioterapeutyczne, odczuje remisję.

Terapia po remisji ma na celu zniszczenie wszelkich komórek białaczkowych, które mogą się jeszcze utrzymywać. Dotyczy to dużych dawek chemioterapii.

Leczenie może obejmować połączenie następujących leków:

• cyklofosfamid
• idarubicin
• etopozyd
• daunorubicyna
• mitoksantron
• cytarabina

Chemioterapia jest skuteczna u większości pacjentów z AML, ale rokowanie zależy również od innych czynników, takich jak wiek i cechy genetyczne.

Gdy AML wraca po całkowitej remisji, jest znana jako nawrót.

Normalnie AML pojawia się tylko wtedy, gdy pacjent jest leczony lub wkrótce po zakończeniu chemioterapii.

Rzadko zdarza się, że choroba powtarza się po długiej nieobecności AML w organizmie.

Badania diagnostyczne powinny być kontynuowane co kilka miesięcy przez kilka lat po leczeniu, aby wykluczyć nawrót i zidentyfikować potencjalne skutki uboczne chemioterapii.

Bez leczenia średnia długość życia po rozpoznaniu wynosi średnio około 8 miesięcy.

Leczenie AML może być długotrwałe i może kosztować ponad 60 000 USD, dlatego ważne jest, aby potwierdzić, że ubezpieczenie pokryje te koszty. Jeśli polityka obejmuje leczenie raka, powinno to obejmować leczenie białaczki.